9 september
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke
16 September 2014 | Polen, Węgorzyno
20140909 naar Węgorzewo
Na het afscheid en de uitnodiging op zak om eens ‘patatten gebakken in paardenvet’ te komen eten gaan onze buren, voor 1 nacht, fietsen en wij sukkelen dezelfde weg (in onderhoud) weer af die we gisteren gekomen zijn. Het regende vannacht maar nu is het droog. De weg naar Olecko is smal maar het asfalt is goed. In Olecko doen we boodschappen bij Kaufland. Aan de naam te merken zal dit ook een Duitse keten zijn. De winkel is groot. Ongezellig groot, omdat het zoveel tijd kost om erdoorheen te lopen, vind ik dat niet leuk! Daar heb ik nooit zin in. Jos wel, die gaat op z’n gemak alle schappen langs.
Een uurtje later rijden we weer en zoeken een mooie plek om de koffiemachine tevoorschijn te halen die we ’s morgens, voordat we gaan rijden altijd weer keurig in het trapje tussen de bedden opruimen.
We komen nu in een gebied dat in de laatste oorlog het gebied was waar de Duitse weermacht, Hitler en Himmler hun hoofdkwartieren hadden gevestigd in enorme bunkers die door onderaardse gangen met elkaar verbonden waren. Bij Giżycko gaan we naar het Noorden richting het kleine stukje Rusland dat tussen Litouwen en Polen ingeklemd zit. De bossen zijn donker, geen zon komt door de bomen. Maar ook af en toe een meer of een gebiedje met meren en vennen. Overal nog steeds de ooievaars nesten. Een vrachtwagen die ons tegemoet komt en lange boomstammen vervoerd.
In Giżycko vinden we een mooi plekje langs een vaart om te gaan lunchen. Door het kanaal varen zeiljachten met gestreken masten. Tuf tuf tuf, de motoren pruttelen rustig en ze varen zonder enige haast naar een doel dat wij niet kennen. Wel roept het natuurlijk herinneringen bij ons op: Met gestreken mast ’s nachts door Amsterdam, in konvooi omdat de spoorbrug bij het CS maar 1 maal per dag (nacht dus) opengaat.
Of door het kanaal door Zuid Beveland om van het Veerse meer naar de Westerschelde te varen. Of de ‘staande mast’ route door Groningen en Friesland of Zuid Holland. We blijven kijken en mijmeren ieder apart in onze gedachtes over de zeiljacht tijd.
Weer op de weg en door het woongebied van bovengenoemd plaatsje vallen de flatgebouwen op. Saaie hoge wooneilanden die aan de zijkanten allen voorzien zijn van een nummer. Flat nr. 29b of 35a.
Nog 20 km naar de camping die we op het oog hebben. De weg meandert door de bossen waar we veel mooie plekjes ontdekken om auto’s te parkeren.
We rijden voorbij de plek waar het bunkercomplex van Himmler heeft gestaan. Er is er nog één originele over. De rest is door de Duitsers aan het einde van de oorlog zelf vernietig. We hebben geen zin in de twintig minuten durende wandeling door een moerasgebied die ons naar de nagebouwde woonplaats van één van de schoften uit de WOII moet leiden. Toen Himmler, die de verantwoording had over de politie en de weermacht het aan zag komen dat de geallieerden de uiteindelijke overwinning zouden behalen, is hij gaan praten met machthebbers in Zweden over overgave. Toen Hitler dit ter oren kwam werd hij zo razend dat hij Himmler alle bevoegdheden ontnam. Maar door de slechte communicatie wist Himmler dit niet snel genoeg en is tóch met Eisenhouwer gaan praten over overgave waarbij voorstelde dat hij dan zelf gespaard zou worden. Eisenhouwer lachte hem vierkant uit en Himmler besefte dat hij alles verloren had. Hij vermomde zich maar gedroeg zich zo klungelig en zenuwachtig, dat hij opviel bij een ‘gewone’ controle en gevangen genomen werd. Tijdens zijn verhoord heeft hij blijkbaar zelfmoord gepleegd door een cyanidecapsule door te bijten. Dit is genoeg om te weten dus hoeven we geen bunker te zien. De bezichtiging van bunkers, bewaren we voor morgen als we langs de weermacht bunkers komen.
Nu naar de camping die landschappelijk mooi aan het merengebied ligt dat ontstond na de laatste ijstijd 150.000 jaar geleden. Ijsmassa’s van 3 tot 4 km dik bedekten Scandinavië. Deze ijsmassa’s sleepte zich langzaam voort en bedekte ook de Baltische staten, Wit-Rusland, Polen en Noord-Duitsland. Toen de ijsmassa’s smolten aan het einde van dat tijdperk, ontstonden de meren. Nog steeds stijgt de grond waar de ijsmassa’s zich ooit bevonden. In noordelijk Scandinavië zelfs nog met 9 mm per jaar.
Na het afscheid en de uitnodiging op zak om eens ‘patatten gebakken in paardenvet’ te komen eten gaan onze buren, voor 1 nacht, fietsen en wij sukkelen dezelfde weg (in onderhoud) weer af die we gisteren gekomen zijn. Het regende vannacht maar nu is het droog. De weg naar Olecko is smal maar het asfalt is goed. In Olecko doen we boodschappen bij Kaufland. Aan de naam te merken zal dit ook een Duitse keten zijn. De winkel is groot. Ongezellig groot, omdat het zoveel tijd kost om erdoorheen te lopen, vind ik dat niet leuk! Daar heb ik nooit zin in. Jos wel, die gaat op z’n gemak alle schappen langs.
Een uurtje later rijden we weer en zoeken een mooie plek om de koffiemachine tevoorschijn te halen die we ’s morgens, voordat we gaan rijden altijd weer keurig in het trapje tussen de bedden opruimen.
We komen nu in een gebied dat in de laatste oorlog het gebied was waar de Duitse weermacht, Hitler en Himmler hun hoofdkwartieren hadden gevestigd in enorme bunkers die door onderaardse gangen met elkaar verbonden waren. Bij Giżycko gaan we naar het Noorden richting het kleine stukje Rusland dat tussen Litouwen en Polen ingeklemd zit. De bossen zijn donker, geen zon komt door de bomen. Maar ook af en toe een meer of een gebiedje met meren en vennen. Overal nog steeds de ooievaars nesten. Een vrachtwagen die ons tegemoet komt en lange boomstammen vervoerd.
In Giżycko vinden we een mooi plekje langs een vaart om te gaan lunchen. Door het kanaal varen zeiljachten met gestreken masten. Tuf tuf tuf, de motoren pruttelen rustig en ze varen zonder enige haast naar een doel dat wij niet kennen. Wel roept het natuurlijk herinneringen bij ons op: Met gestreken mast ’s nachts door Amsterdam, in konvooi omdat de spoorbrug bij het CS maar 1 maal per dag (nacht dus) opengaat.
Of door het kanaal door Zuid Beveland om van het Veerse meer naar de Westerschelde te varen. Of de ‘staande mast’ route door Groningen en Friesland of Zuid Holland. We blijven kijken en mijmeren ieder apart in onze gedachtes over de zeiljacht tijd.
Weer op de weg en door het woongebied van bovengenoemd plaatsje vallen de flatgebouwen op. Saaie hoge wooneilanden die aan de zijkanten allen voorzien zijn van een nummer. Flat nr. 29b of 35a.
Nog 20 km naar de camping die we op het oog hebben. De weg meandert door de bossen waar we veel mooie plekjes ontdekken om auto’s te parkeren.
We rijden voorbij de plek waar het bunkercomplex van Himmler heeft gestaan. Er is er nog één originele over. De rest is door de Duitsers aan het einde van de oorlog zelf vernietig. We hebben geen zin in de twintig minuten durende wandeling door een moerasgebied die ons naar de nagebouwde woonplaats van één van de schoften uit de WOII moet leiden. Toen Himmler, die de verantwoording had over de politie en de weermacht het aan zag komen dat de geallieerden de uiteindelijke overwinning zouden behalen, is hij gaan praten met machthebbers in Zweden over overgave. Toen Hitler dit ter oren kwam werd hij zo razend dat hij Himmler alle bevoegdheden ontnam. Maar door de slechte communicatie wist Himmler dit niet snel genoeg en is tóch met Eisenhouwer gaan praten over overgave waarbij voorstelde dat hij dan zelf gespaard zou worden. Eisenhouwer lachte hem vierkant uit en Himmler besefte dat hij alles verloren had. Hij vermomde zich maar gedroeg zich zo klungelig en zenuwachtig, dat hij opviel bij een ‘gewone’ controle en gevangen genomen werd. Tijdens zijn verhoord heeft hij blijkbaar zelfmoord gepleegd door een cyanidecapsule door te bijten. Dit is genoeg om te weten dus hoeven we geen bunker te zien. De bezichtiging van bunkers, bewaren we voor morgen als we langs de weermacht bunkers komen.
Nu naar de camping die landschappelijk mooi aan het merengebied ligt dat ontstond na de laatste ijstijd 150.000 jaar geleden. Ijsmassa’s van 3 tot 4 km dik bedekten Scandinavië. Deze ijsmassa’s sleepte zich langzaam voort en bedekte ook de Baltische staten, Wit-Rusland, Polen en Noord-Duitsland. Toen de ijsmassa’s smolten aan het einde van dat tijdperk, ontstonden de meren. Nog steeds stijgt de grond waar de ijsmassa’s zich ooit bevonden. In noordelijk Scandinavië zelfs nog met 9 mm per jaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
