naar Poznan

20140819 naar Poznań
Het was een rustige nacht aan de oever tegenover een feeëriek verlichte stad. Om half 10 rijden we de Parkeerplaats weer af en even later rijden we weer op de B3 richting Poznań. Het is 17° buiten maar het belooft een mooie en zonnige dag te worden. Tussen armoedige bebouwing door met veel grote reclameborden aan de kanten met (voor ons) onduidelijke reclames komen we bij een tankstation om de auto ook even zijn ontbijt te geven.
Even voorbij Skwierzyna ligt rechts van ons een hele grote ‘natuur’begraafplaats in een bos. Schots en scheef staan allerlei graven tussen de bomen. Het lijkt een heel prettige plek om te rusten. Niet in rijtjes maar sierlijk op de plekjes die vrij zijn en soms schaduw soms zon krijgen.
Verder veel bos, akkerland en heidevelden. Alles is net zo vlak als in Nederland. We passeren nu al 3 maal een snelweg die niet op de kaart staat. Bij het stadje Międzyrzecz drinken we koffie in de camper en nemen een rugzakje mee met de belangrijkste spullen. We bezoeken een kerkje en maken gebruik van het openbaar toilet. Voor Zł1, - mag er geplast worden op een verwaarloosd maar schoon toilet. Het geld moet in een piepklein gleufje in een houten plank dat tussen een schuifraam geklemd lijkt te zitten. Ook het oude raadhuis is een foto waard én een burcht die ze aan het herstellen zijn met (o.a.) geld van de EU. We kijken even rond maar de werkplaats vraagt niet écht om verdere ontdekkingen.
Dan naar een bijzondere plek in Polen de zgn. Oostwal. Een verdedigingslijn van de Duitsers van voor de 2e WO. Op meerdere plekken langs de meer dan 100 km lange wal kan men een kijkje nemen en in Pniewo kan je ook met een gids onder de grond. Op 50 meter diepte ligt een uitgebreid gangenstelsel. De bouw ervan begon in de jaren 20 van de vorige eeuw. Een lange ketting van geschutstorens, tankversperringen, machinegeweren en granaat- en vlammenwerpers werden verbonden door een onderaards gangenstelsel waarin een treintje reed die voor vervoer van munitie en ander materiaal zorg droeg. De bedoeling was de hoofdstad Berlijn te beschermen maar de wal is nooit gebruikt. Toen het oostfront viel aan het einde van WOII waren alle materialen al lang verplaatst naar de West-en Atlantic wal. Nu kunnen we een kijkje nemen maar er is geen gids voorhanden die Engels of Duits spreekt en we nemen genoegen met wat rondkijken naar de bovengrondse uitstalling. Erg lang hoeft dat voor ons niet te duren en even later rijden we weer.
We nemen de oude weg no 2, barstensvol vrachtwagens, terug richting het westen, waar een klein middeleeuws stadje de oorlogen heeft doorstaan zonder schade. Dat mag je in Polen bijna wel een wonder noemen. We dolen wat rond in het toeristische stadje en zien de resten van een stadsmuur en een kasteel waar nu een duur uitziend restaurant in is gevestigd… Dan de nieuwe (snel-en tol) weg no 2 waar we voor een kleine €6, - snel bij Poznań zijn. De weg is erg rustig en wat vooral opvalt is; er rijden nauwelijks vrachtwagens op.
Dat is iets wat ook opviel in Spanje en Portugal. Prachtige, maar bijna lege tolwegen en volle B wegen. Toch een behoorlijke inschattingsfout van de EU als het om investeren in infrastructuur gaat, lijkt me.
Langs de kant een bijna witte buizerd op een paaltje. Heel veel bonte kraaien hebben we ook alweer gezien.
Nog 22 kilometers en we rijden een mooie camping op. Plek zelf uitzoeken en ze hebben zowaar ook nog Wi-Fi. Op de vraag aan de prachtig Engels sprekende dame van de receptie of er ook een campingboekje van Polen te koop is, is het antwoord: helaas, nee!
De verbinding is slecht en ook de, voor veel geld, in Nederland aangeschafte Wi-Fi versterker laat het afweten. Jos zweet peentjes. Voelt zich erg verantwoordelijk vooral omdat ook de achteruitrijcamera het begeven heeft. Beiden wil hij zo snel mogelijk maken. Ik zou die Wi-Fi ook wel prettig vinden ja. Hoezo verslaafd? Ik heb toch (bijna) alle wordfeud spelletjes en Quizduels afgesloten? Jaja, maar toch wil ik graag internet kunnen gebruiken, al is het maar om eens een woord op te zoeken. Whattsapp te gebruiken en mail te kunnen lezen.
Enfin, ik wacht geduldig, want de beste stuurlui staan aan wal. Dat weet ik Echt wel! Jos probeert de verkoper die op Texel woont te bellen maar besluit uiteindelijk het te laten rusten als de man niet te bereiken is. Morgen verder. We doen een spelletje en gaan vroeg naar bed waar ik nog een poos lig te lezen.