In de garage en naar Kosevo
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke
27 Augustus 2014 | Polen, Rzgów
Om 5.45 uur gaat de wekker. Nee, nee ik wil nog niet.. ik droom net zo lekker. We waren net verhuisd naar een heel klein huisje. Een kleine binnentuin verbond ons huis met dat van 2 andere gezinnen. De wasmachine en droger moesten we delen en je kon gewoon bij elkaar binnenlopen om die machines te gebruiken. Ik ging op onderzoek uit en in de tuin liepen een bleekgele salamander en een soort eend/gans naast elkaar. Ze keken me aan maar ik kon gewoon doorlopen en bij de buren aankloppen en naar binnengaan. Ik zoek de droger zei ik, want we zijn nat van het verhuizen! Oh daar in de hoek, ga je gang. Het voelde heel normaal. Jasja was nog heel klein en ik vond een tas met duplo. De buren hadden twee grotere jongens die vonden dat dat kleine meisje wel met het lego mocht spelen. Toen ging die wekker…..hup hup hup eruit! En ik, die vaak zo vroeg wakker ben kon mijn ogen maar niet openkrijgen.
Enfin, we zaten toch om half 7 in de kar en om 06.50 uur stonden we voor de deur van de Fiatgarage. Wij (ik) in de wachtruimte om mails te beantwoorden en het dagboek af te maken terwijl Jos natuurlijk met zijn neus op het probleem in de auto geplakt zat en ook precies kon zien wat er kapot was. Om 9.45 uur verlaten we opgelucht, Zł 2000, - armer maar een camper die veel beter rijdt, rijker, de garage uit. Jos constateert dat het systeem w.s. nooit helemaal goed heeft gewerkt na het debacle in Marokko. Hij trekt veel beter en wil er steeds vandoor schieten. Jos moet gewoon opnieuw het gevoel krijgen dat je bij elke nieuwe/andere auto voelt. Even wennen aan de koppeling!
Nu gaan we terug naar het centrum want eergisteren hebben we nog niet het kasteel gezien met wat attributen van Copernicus. Hij heeft in dit kasteel 5 jaar gewoond en gewerkt. Maar allereerst een kop koffie in het prachtige oude Staromiesjka hotel/restaurant. Het heeft een beetje de vergane glorie van de vooroorlogse Weense cafés. Meisjes in zwart/wit uniformen bedienen en even later genieten we van een verrukkelijk cafe latte en een nog verrukkelijker mascarponepunt.
Dan het kasteel, dat meer van oude belangrijke heren en dames laat zien, dan van Copernicus. Eén deel van de burcht is afgesloten voor herstel en laat daar nou net het meeste van de oude meester te zien zijn. Toch kijken we onze ogen uit. Het is heerlijk om in het verleden rond te lopen en weer in het heden naar buiten te kunnen.
Regen, regen, regen. In een stortvloed afgewisseld met miezer rijden we de stad uit en vervolgen op weg 16 onze route naar het Oosten. Het merengebied bij de plaatsjes Mikołaiki en Ruciane-Nida is ons volgende doel. Onderweg scoren we nog wat postzegels voor wat vakantiekaarten. Op de P, waar wij gaan staan om even naar het postkantoor terug te lopen, is een politiecontrole aan de gang. Maar dat hebben wij niet in de gaten en parkeren de grijze dame precies op een plekje waar de politie blijkbaar de kleine vrachtwagens die ze aanhouden willen parkeren. Er kan geen lachje af maar ons vragen ze niet om papieren en ook niet om weg te gaan. Jos loopt naar het postkantoortje en ik arceer de kaart met een groene pen op de plekken waar we de afgelopen dagen reden. We gaan over op de volgende kaart om later weer terug te komen op deze. Warmië-Mazurië hebben we nog lang niet gezien.
In Kosewo is onze camping voor 1 nacht. Alweer aan een meer. Hoe kan het ook anders. De Pools sprekende en behulpzame eigenaar begeleid ons naar een plekje aan de rand met uitzicht op het water. De hemel wordt elk kwartier wel een keer opengetrokken maar tegen 17.00 uur is het toch droog met een waterig zonnetje. Ik kan voor het eerst deze vakantie wat muziek draaien. De onovertroffen en ons veel te vroeg ontvallen Jeroen Willems bijt de spits af met zijn Jacques Brel songs. Ik bent te ontroerd om nog een behoorlijke letter in dit dagboek te kunnen schrijven en mijmer wat voor me uit.
Als de cd afgelopen is verruil ik hem voor een Vivaldi cd met hoboconcerten. Maar ook dat is geen succes, want, dan zit ik weer in het Tollensensemble en strijk mijn partij bij de eerste violen mee. Dus dat dagboek moet maar even op ‘stilte’ wachten. Wel past deze cd wonderwel in de bosrijke omgeving waarin we zijn neergestreken en waar ik me zo thuis voel. Vanavond eens een film kijken. We beginnen aan een serie die ooit door de VARA op tv werd uitgebracht, maar die wij (natuurlijk) misten. “Overspel” Een psychologische thriller over een onmogelijke liefde. Met Fedja van Huêt, Sylvia Hoeks, Kees Prins, Rifka Lodeizen en Ramsey Nasr. Gouden Kalf verdient. Beste tv drama, Beste Actrice!
We eten Hollandse pot. Bloemkool met een witte saus, gekookte aardappels en een varkensfilet lapje. Alles natuurlijk van Poolse bodem. Als toetje een foto van Copernicus die voor altijd het beeld van de wereld veranderde.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley