Chelmno

20140823 naar Ciechocinek en Chełmno
Bijtijds uit bed om nog even wat in het dagboek te schrijven en zo de dagen, die in het begin van de reis niet mogelijk waren om op te schrijven, in te halen.
Even de camper verzorgen en we rijden spoedig richting het zuiden naar een bijzondere plek. Ciechonicek. Er zijn niet zoveel van deze plaatsen in de wereld. Duitsland en Oostenrijk schijnen er ook meerdere te hebben. Wij hadden er nog nooit van gehoord. GRADEERinstallaties! In deze plaats is er zelfs een heel kuuroord voor gebouwd. Een wal van 1,7 km lang en 16 meter hoog is boven of naast een zoutwaterbron gebouwd. De stellage naast de muur brengt het zoute water naar boven waar het langzaam naar beneden druppelt door een laag van sleedoorntakjes. Door verdamping dmv zonlicht en wind neemt het zoutgehalte in het overblijvende water toe. De zo ontstane lucht doet denken aan zuivere zeelucht en dat zou dan voor sommige ziektes genezing brengen. Vandaar dat (bv) deze stad één groot kuuroord is.
We zijn vroeg, zelfs zo vroeg dat de parkeerplaats nog gesloten is. We rijden door en keren, overleggen wat te doen. Dan zien we een mevrouw op een fiets aankomen die het hek gaat openen. Eigenlijk pas om 10 uur open. Het is pas 9.30 uur maar gelukkig is ze vroeg en we parkeren onze grijze dame. Dan lopen we het stadje in. Veel shops met toeristentroep zijn nog dicht, het stadje ontwaakt langzaam. Bij een kruispunt zien we mensen allemaal dezelfde kant oplopen en omdat we vermoeden dat daar wel iets te zien zal zijn lopen we nieuwsgierig mee. En ja hoor! Aan het eind van een wandelpromenade is de toren en een stuk muur al te zien. Het is nu al druk met, vooral ouderen, mensen in rolstoelen en toeristen. Wij blij dat we vroeg zijn! Rechts van ons een uitgestrekt park met hoge bomen, laantjes en beelden en links het ene restaurantje na het andere. Bij de muur gekomen lezen we het bord dat deze keer gelukkig ook in het Engels is vertaald. Ik neem wat foto’s en we lopen wat rond. Eens even diep inademen…gezond? We besluiten het voor gezien te houden en drinken een cappuccino op een terrasje in de schaduw. Het is al behoorlijk warm aan het worden dus een schaduwplekje is wel zo fijn.
Rond 10.30 zijn we weer terug bij de camper en rijden we over dezelfde weg terug. Ook hier weer de oude weg vlak naast een spiksplinternieuwe. De oude: vol met vrachtwagen en andere auto’s en de nieuwe zo goed als leeg. Even later komen we weer bij Toruń aan. De weg is nieuw en we worden over een nieuwe brug gestuurd maar weten niet goed welke kant op. Hij staat niet op de kaart en ook niet in de Tom Tom, om van de Garmin maar te zwijgen, maar die hebben we dan ook al 4 jaar niet vernieuwd. Nee, we rijden écht verkeerd en moeten keren, terug de nieuwe brug weer over, tot een plein en het nogmaals proberen en nu met een andere afslag. En ja hoor, even later hebben we weer contact met de kaart en gaat het de goede kant op. De weg is slecht maar dat mag de pret niet drukken. Bij Chełmża drinken we nog een koffietje aan de rand van een meertje en dan verder naar Chełmno.
Daar vinden we snel een bewaakte parkeerplaats en lopen even later het mooi kleine stadje in. Het is nog helemaal ommuurd met zelfs de 23 bastions nog intact. Natuurlijk wel hersteld en soms van nieuwe bakstenen voorzien maar je kunt je goed voorstellen hoe zo’n oud stadje binnen de muren eruitzag. Hier is de arts geboren die in 1881 de 1e maagoperatie uitvoerde. Zijn beeld staat even buiten de vestingwal in een goed onderhouden park. De hele stad ziet er trouwens goed onderhouden uit, inclusief het witte renaissancistische stadhuis. Uit 1572 stammend met een prachtige toren, werd er in de 19e eeuw een tweede verdieping op geplaatst. Of de toren al zo hoog was en er dus omheen gebouwd werd is ons niet bekend. Eeuwenlang heeft Chełmno een eigen maatstelsel. De maat, een chełmno rod (4.35 m) is te zien op de achterzijde van het stadhuis. We lopen wat rond en proeven de prettige sfeer. Een enorme kerk, de Pastorie geheten op de hoek van het plein staat open dus die uitnodiging laten we niet voorbijgaan. Ik maak natuurlijk wat foto’s. Een orgel dat uit 3 delen bestaat had ik nog niet eerder gezien. Dat de kerk ook een schitterende akoestiek heeft horen we even later als er ergens gezang vandaan komt. Ik krijg meteen kippenvel. Zo mooi, zo helder. Twee stemmig klinken enkele maten van een gezang of zo. Snel ga ik zoeken waar dat prachtige geluid vandaan komt en ik zie 2 mannen van een jaar of 60 naast elkaar staan . Die moeten het zijn. Als ze me gewaar worden is het korte stukje net ten einde. Het lijkt of ze van me schrikken, de een doet zijn hand voor zijn mond in een schrikbeweging. Nou schrikken is helemaal niet nodig hoor, beweeg ik! Ik gebaar dat ik het prachtig vind! We lopen op elkaar af en proberen wat te praten maar zei spreken Pools en ik niet. Eén van de twee is zanger zegt hij, of musicus maar dan als zanger. Ik mime dat ik viool speel en er breekt een brede glimlach door. In een paar woorden Duits proberen ze uit te leggen dat de zanger Nederlandse voorouders heeft. Hij heet Henneken van zijn achternaam. Zijn betovergrootvader kwam uit Schagen. En de manier waarop hij ‘Schagen’ uitspreekt doet me weer beseffen dat óók Nederlands een moeilijk uitspreekbare taal is. Eén van de vrouwen van de mannen komt eens kijken waar ze nou toch blijven. Ze zijn hier ook op vakantie.
Even later lopen we weer buiten. De lucht is bewolkt en een beetje dreigend soms. Nog steeds is het droog in Polen op wat incidentele spetters na. En ’s nachts regende het ook een paar keer.
We zijn moe van het slenteren en besluiten het voor gezien te houden en een camping op te zoeken. Een dame bij de ‘ ἶ ‘informeerde ons over de camping. Het is vlakbij, rechts van het stadje in een buitengebied aan een meertje. Borden langs de weg met het campingteken wijzen de weg. Mooie weg tussen hoge bomen, maar de camping missen we omdat we geen bordje meer zien. Wel een hotel met wat huisjes eromheen. Zou dát het wezen en even later, als we ons bakbeest gedraaid hebben, zien we een huisje en een provisorische ingang met een ketting ervoor. Zowaar ook een vriendelijke man erbij die ons in het Pools verteld dat we hier goed zijn en dit een camping is. Douches en toiletten in het hotel. We zijn de enigen. Betalen Zł 50,- (: 4, weet je nog?) en mogen kiezen waar we willen staan. We kiezen een mooi plekje uit de tientallen mogelijkheden en even later zitten we buiten te genieten van een koel pilsje als de eerste druppels vallen. Dus naar binnen waar ik aan het dagboek ga werken en Jos probeert of er Wi-Fi is. Er is er eentje bij het hotel maar dat signaal is erg zwak. Daarvoor had hij nou die versterker aangeschaft. Nogmaals proberen die versterker aan de praat te krijgen maar hij constateert dat hij écht kapot moet zijn. Gelukkig heeft hij er nog eentje bij zich ( Hahah je kent Jos he- het liefst zou hij zijn hele werkplaats in zijn camper laden) maar deze oude doet het wel maar moet met zuignappen aan de camper gekleefd worden. Daarom had hij er eentje aangeschaft die hij vast op het dak monteerde. Hij heeft geen zin om met die noppen te werken en bedenkt een plan om deze antenne aan die op het dak te bevestigen en de draad ook door het dak te voeren. Dus, de uitschuifbare ladder tegen de camper en prutten op het dak tot hij het voor elkaar heeft. Trots is hij en ik superblij!
De avond vermaken we ons met een spelletje en chatten met Madelon die met Sanne Mara Lune én Dewi in Scheveningen is op het strand. Daar zal vanavond vuurwerk zijn. Italië, Polen en Nederland zullen hun kunsten vertonen. Het vuurwerk van vorige week ging niet door omdat het zo stormde en nu dreigen buien roet in het eten te strooien. Ze maken foto’s en sturen ze steeds op. Jasja en Bram voegen zich later ook nog bij ze. Allemaal heerlijke selfies van gelukkige en mooie mensen. Dewi gaat morgen nog een weekje op vakantie naar Kreta met haar Bas en dan gaat ze 3 september voor 9 maanden naar Londen om daar als au-pair bij een alleenstaande moeder van 3 kids ( 13, 11 en 7) de hulp te bieden die er van haar verlangt wordt. Jasja is puur zenuwachtig en wij eigenlijk niet minder. Daar gaat ze, onze eerste kleindochter, de grote wijde wereld in. Maar Londen is dichtbij en wij houden van reizen. Dus dat zal wel goed komen. Ze krijgt een kamer met eigen badkamer en toilet dus onbemiddeld zal de vrouw waar ze heengaat in (Z) Londen wel niet zijn. Ze is ook aangesloten bij een organisatie waakt over de kwaliteit van de overeenkomst tussen aanvrager en au-pair.
Maar ik dwaal af. Zit in gedachten even thuis. Ben trouwens veel in Nederland met mijn gedachten……maar nu weer terug naar de zonsondergang hier. Boven het meer wordt de lucht roze en ik maakt wat foto’s. De stilte wordt verbroken door een disco die in het hotel losbarst. Oordoppen maar weer dus.