Maandag 4 maart 2013

20130304 maandag
Ons hoofd zit vol van het noorderlicht. Allemaal hebben we, bij het ontwaken, meteen weer die beelden op het netvlies. Om nooit meer te vergeten. Wie weet, zien we het nog eens ergens of wie weet, zien we het nooit meer.
Matthias legt uit hoe we moeten rijden, via þingvellir, waar we koffie en koek nuttigen, naar Geysir en de Gulfoss. Het is enorm gaan waaien en er valt een beetje sneeuw. De sneeuw betovert het landschap. Een laagje poedersuiker ligt verdeelt over de bergen en velden lava die daardoor een behoorlijke verandering ondergaan.
Uitstappen is geen lolletje. Eerst de mutsen op, de dassen om en de handschoenen aan. Buiten is het -8° maar het voelt als -20°.
De Geysir, genoemd naar de moeder van alle Geysirs de “Geysir” is een erg toeristisch oord. Een hotel en een grote winkel waar mooie maar erg dure kleding van het merk "66° North" wordt verkocht is tevens een groot restaurant. We gaan eerst de wind trotseren en lopen met vele anderen het veld in, om de Strokkur te zien spuiten. Deze geiser spuit eens in de 5 a 10 minuten een waterstraal wel 20-30 meter de lucht in. Dat is blijkbaar niets in vergelijking met de Geysir die eens in het half uur een straal van 60-80 meter produceerde. Omdat men had ontdekt dat het toevoegen van waspoeder dit proces versnelde,werd dat steeds meer gedaan, maar dat verstoorde de waterhuishouding zodanig dat men gerust kan stellen dat de mens de Geysir vermoord heeft. Na de aardbeving van 2002 laat deze Geysir echter weer af en toe van zich spreken met een aantal kleinere erupties per dag. Lang kunnen we niet blijven staan want de snijdende kou en de spetters van de spuiter die op ons gezicht vastvriezen, doet ons vluchten naar het ongezellige restaurant met de broodjes hamburger, de patat en de flesjes cola. Het is evenals de kleding nog erg duur ook.
Er moet maar eens getankt worden en dat is ook een onaangename bedoening. Door naar de Gulfoss, de gouden waterval die zijn naam ontleent aan de regenboog die regelmatig verschijnt boven de waterstromen die in twee enorme, scheef op elkaar staande trappen naar beneden donderen. Eigenlijk wil ik wel in de auto blijven en de drie vrienden alleen laten gaan maar als ze een minuut of 5 onderweg zijn ga ik ze toch maar achterna. Het moet toch ook spectaculair zijn om deze waterval in wintertijd te zien. De trap is glad door de motregen en is dus een ware uitdaging. Beneden lopen we wel naar de waterval en maken snel wat foto’s. Eigenlijk is het niet te doen, wat behoorlijk jammer is want er zijn heel veel verschillende plekken rond dit spektakel waar de watervallen van verschillende kanten te zien zijn. Uit ervaring weten we wel hoe mooi maar daar hebben we nu n iets aan. Snel naar de auto waar het al vlug lekker warm is.
Door naar het hotel dat ongeveer 20 km van Selfoss af ligt. Twee bussen met Engelsen zijn ook net gearriveerd. Een behoorlijk drukke bedoening dus na de rust van ons hotel in Reykholt. Jos en ik hebben een kamer op de b.g. maar Corrie en Ad moeten hun koffers de trap op zeulen. Om 7 uur is het diner en dat is een eenheidsmenu met een kleine keuze. We laten ons op de “wake-up” lijst zetten voor het geval er wat noorderlicht te bespeuren valt. Hierdoor kunnen we rustig gaan slapen. Op de tv horen we dat de wegen in Noord IJsland afgesloten zijn door de sneeuwstorm. Het is ijskoud maar binnen is het behaaglijk.