Week 3

20130514 Dag regen
Het komt goed uit dat we op een camping zitten. Natuurlijk hadden we dan ook nog wel graag van de zon willen genieten maar we moeten wassen en drogen en een beetje huishouden ook. Vanmorgen was het nog even droog maar al snel begon het te regenen om gestaag door te blijven gaan tot een uurtje of 5. Maar we hebben de wassen kunnen doen en de droger maakte alles weer kurkdroog zodat het weer de kastjes in kon. De grootste kast is het bovenbed. Daar hebben we de matras uitgehaald, want we slapen achterin. Ipv de matras is er nu een prachtige ruimte om kleding op te bergen. Sokken, ondergoed en ander klein spul in zachte Ikea-bakjes en de T-shirts en truien op de tweede rij. Een verschoning aan beddengoed past onder de bedden achter.
Boodschappen moeten ook gedaan en in het stadje is een grote ICA. Een soort AH XL. Overdreven groot met overdreven veel artikelen. Maar we komen met alles thuis wat we willen. Zelfs een pot piccalilly.
Om een uurtje of 5 is het dus droog en we maken een wandeling over en naast het terrein. Wat opvalt, is dat de camping hier op geen enkele manier beveiligd zijn. Geen hekken, of een lage, en geen slagboom. Voor het (valse) gevoel van veiligheid hoef je dus niet op een camping te kamperen.
Tegenover ons staat een bijzonder stel. Wij zouden dat in Nederland de Tokkies noemen. Ze hebben een seizoenplaats en die is helemaal vol gebouwd met kaboutertjes en andere troep. Hun caravan is van het type kermiswagen met gordijntjes van kant en bloempotjes met bloemetjes erin en erop voor het raam. De bewoners hebben lang, rood, haar dat verfraaid is met een uitgezakte permanent. Onder het, vuurtorenrode haar draagt een dame een rood T-shirtje en een roze lange rok met stoken. Eigenlijk is het een soort onderrok, aan de dunne stof te zien. De heer des huizes heeft ook erg lang en erg vet haar en een soort Hawaï shirt aan. Ze scharrelen rond hun caravan met van alles in het rond. Fietsen met (open) bakken erachter doen vermoeden dat ze daar van alles in vervoeren want een auto zie ik nergens. Het is boeiend om naar te kijken.
Als wij ‘s avonds nog een toegangscode tot Wifi gaan halen, ontstaat er een gesprek met de beheerster over haar vertrek uit Nederland en de starterperikelen in Hättecamping. Ze is heel openhartig en het is boeiend om naar haar te luisteren. 10 jaar zijn ze met hun droom: een camping in Zweden, bezig geweest en toen het uiteindelijk lukte moest het ook nog eens heel snel. We staan wel een uur te praten en vragen van alles over het starten van zoiets. Jos had dat vroeger ook nog wel gewild en ik was graag daarin meegegaan. Nu natuurlijk niet meer. Als we vertrekken krijgen we de toegangscode tot wifi gratis. ’s Avonds skypen we gezellig met Jasja en Dewi komt ook toevallig net terug van de post rondbrengen. Ze heeft haar eerste (bij)baantje en ook net haar eerste salaris gehad. Zo leuk. Jasja vertelt over de kuikentjes die één van haar kippen heeft uitgebroed en over de jonge merel die uit het nest viel in haar tuin en die ze terug heeft gezet. Leuk om even echt contact te hebben.
20130515 woensdag, Glasblazen en Elanden
We nemen afscheid na even wat in het gastenboek te hebben gezet (www.hattecamping.se) en rijden meteen een flink stuk, we gaan een stukje overslaan want in dit stukje Zweden is niet zo heel veel interessants te zien. Ja, natuurlijk de heerlijke bossen en vele meren maar die zijn overal. We rijden weer naar het zuiden om daarna (morgen al), met een lus, langs de oostkust omhoog te gaan, via Stockholm en dan schuin naar het westen, naar Idre, daar gaan we dan over naar Noorwegen.
Maar eerst nog een paar weken in dit wonderschone land. Onze eerste echte stop (na de koffie in de camper) is een glasblazerij fabriekje in Bergdala. Dat plaatsje ligt in een gebied waar allemaal glasblazerijen voorkomen. Uit de Womo gids halen we er eentje en het is ontzettend leuk om hier rond te mogen lopen. Een kleine werkvloer waar 4 mannen en een jong meisje aan het werk zijn. Schitterend om te zien hoe handig en vakkundig ze van gesmolten glas, waren kunstwerken maken. Het meisje lijkt een stagiaire, ze mag af en toe een kleine bijdrage leveren aan de meesters. Natuurlijk is het er warm, maar de ramen staan open en een fan draait iedereen koelte toe. Naast het fabriekje is natuurlijk een winkel waar alle glas uitgestald is. Erg duur, en we houden alle twee niet zo van de vormen die te zien zijn. Wat we wel mooi vinden is sober en eenvoudig maar ook te duur. Nodig hebben we niets dus zijn we ook verstandig en kopen niets.
De volgende stop is een papierfabriekje waar nog met de hand papier wordt gemaakt. In de gids staan de openingstijden en de tijden van rondleiding maar als we er, net op tijd voor de rondleiding van twee uur, aankomen, blijken die rondleidingen alleen in de maanden juni, juli en augustus te zijn. Niet getreurd, we lopen toch even binnen en kijken naar het prachtige handgeschepte papier. Ook hier kopen we niets.
Dan op naar de elanden. In een groot park mogen we proberen om tijdens een rondwandeling een paar elanden te spotten. De toegang is +/- 13 euro dus daar willen we wel wat voor zien ook. Als eerste zien we een opgezette eland (een grote stier) die op de motorkap van een auto ligt. Zijn achterpoot door de voorruit in het gezicht van de chauffeur. Lekkere start zeg! Jaarlijks zijn er 80 aanrijdingen met elanden, met dodelijke afloop. Nog meer oppassen geblazen dus.
Het is inmiddels heerlijk weer en in T-shirt lopen we de route en zien zowaar 4 elanden. Zeker 1 ervan is een man maar zijn gewei is nog maar net weer begonnen met groeien. Dat verliest hij elk jaar na de bronstijd. Wat opvalt, is de bijzondere hoeven van de herten. Het lijkt alsof ze (ook de hij’s) op hoge hakken lopen. De hoef heeft aan de achterkant twee op stokjes lijkende ‘hakken’. Ik krijg er eentje op de foto (hoera).
Dan hebben we genoeg gezien en besluiten een plekje voor de nacht te zoeken waar we ook nog even in de zon kunnen zitten. Aan de rand van het dorpje Gullaskruv is een picknickplaats waar niemand is. Het is toegestaan om er te overnachten en even later zitten we voor de camper te breien en een puzzel te doen. Als de zon eenmaal achter de bomen is wordt het meteen kouder en doen we de deur dicht. Tijd voor een spelletje.
20130516 donderdag naar het eilandje Öland
Vroeg aan de wandel door het dorpje. Uitgestorven lijkt het, maar er staan wel auto’s bij huizen. Ach, iedereen werkt natuurlijk ‘gewoon’. In sommige tuinen staan speelhuisjes in de vorm van de grote huizen. Ook hout en van dezelfde kleur en met gordijntjes en stoepje. Om negen uur precies rijden we weer weg. Vandaag naar Öland, maar eerst naar Kalmar. Dat ligt aan de oostkust en heeft een oud slot. Het staat in de volle zon te glimmen maar die is dan ook pal tegen, zodat een beetje foto niet echt tot zijn recht komt. Binnen worden we welkom geheten door de kasteelvrouw, in klederdracht. Later blijkt dat ze een klas schoolkinderen van rond de 7 jaar een rondleiding geeft en daarvoor die kleding aan heeft. Het oude slot heeft een bewogen geschiedenis en 1 van de verhalen gaat over Koning Erik de XIV die een klap van de mallemolen zou hebben gehad en zo paranoïde was dat hij zelfs een vluchtgang vanuit zijn toilet liet bouwen. Er zijn mooie oude kasten en voorwerpen maar ook veel is nagebouwd- en gebootst. De entreeprijs van € 12,-- pp is wel een beetje veel voor dit bezoekje. Daar staat tegenover dat we (bijna) elke dag de nacht voor nop doorbrengen.
Na afloop drinken we een kop cappuccino aan de overkant van de weg en gaan het oude centrum opzoeken dat een indrukwekkende dom moet hebben. Onderweg horen we muziek uit een ommuurde tuin komen. Een bus met oude mensen in rolstoelen en rollators wordt uitgeladen en men loopt naar een deur in de muur. Daar staat een vriendelijke dame in kleding uit de jaren 50. We worden nieuwsgierig en Jos vraagt wat er te doen is. Een jaarlijkse bijeenkomst met muziek en dans en eten uit de jaren 50. We mogen best binnen kijken en dat doen we natuurlijk. Een prachtige tuin herbergt een lading witte plastic stoelen met daarop veel mensen, oud en jonger en de meesten in aangepaste kleding. We kijken en kijken en zijn blij dat wij nog (net) niet zo oud zijn.
Via de oude westpoort lopen we het leuke levendige stadje binnen. De zon schijnt en de winkels zijn open. Kijken, kijken, niet kopen is het. In de dom is een kerkdienst voor 6 personen aan de gang. Die zitten vooraan en wij schuiven stilletjes in de achterste bank om naar de prachtige stem van de zingende priester (of hoe die man zou mogen heten) te luisteren. Hij breekt ook ouwel en heeft een beker die hij omhooghoudt (vast wijn). Ik maak nog stil een paar foto’s maar kan natuurlijk niet zo vrij rondlopen als ik zou willen. We verlaten de kerk weer net zo zacht als we gekomen zijn.
Nu met de 6072 meter lange brug naar het lange smalle eiland Öland. Ook wel de Riviera van Zweden genoemd. We gaan een rondje maken over het zuidelijke deel en de eerste stop is op een P waar drie oude houten korenmolens te bewonderen zijn. Een ervan is ook nog open. We lunchen in de camper omdat het buiten te veel waait.
Na nog een kwartiertje rijden stoppen we bij een oude grafplaats met grote stenen. Van de molens moeten er wel 400 op dit eiland zijn en van de begraafplaatsen ook een hele rits. We houden het voor gezien en gaan de kust opzoeken voor een middagje luieren. Bij Grönhögen is een leuk vissershaventje. Er staan al twee campers. Wij rijden nog even door en komen via een gravelweg bij een parkeerplaats met toiletten en een onduidelijke hut met een kachel en brandhout erbij. De sleutel steekt in de deur, we kunnen dus zo naar binnen maar doen dat niet. Er is een weiland waar overnacht mag worden. Het is er winderig maar Jos zet de camper zo, dat we uit de wind en in de zon en met de giechels naar de zee toe kijken. Wat een schitterende plek. Kop thee, breiwerk en genieten maar. Jos is hier enige jaren terug met Hans langs gevaren op hun tocht naar Stockholm met de boot van Hans. Hij belt hem even om te vertellen waar hij is. Nu is er geen zeilboot te bekennen op dit stukje zee tussen eiland en vaste land.
Het barst hier werkelijk van de vogels. Ik tel zo al 15 soorten zonder dat ik echt op zoek moet. De verrekijker erbij en nog meer genieten. Nog meer mensen hebben dat idee en af en toe komt er een auto met verrekijkermensen en ook een man met een joekel van een Canonlens.
Om 22.00 uur is de zon echt onder en zitten wij allang binnen met de kachel aan. Dan is het 11° buiten en we zien het licht van de vuurtoren die helemaal op het zuidelijkste puntje staat. Die is voor morgen.
20130517 vrijdag
Vanmorgen wil ik wel weer even een douche nemen maar daarvoor moet nogal wat werk worden verzet. De camper van zijn poten af en omgedraaid…voor, achteruit en nog meer zoekwerk maar uiteindelijk staat hij op een plek en kunnen de voorpoten uit om de camper iets te laten ‘aflopen’. Dan alleen stroomt het douchewater in het putje. De schat moet toch wat over hebben voor een schone dame aan zijn zijde.
Jos gaat nog even naar de onduidelijke hut kijken en komt tot de ontdekking dat het een sauna is! Een sauna dus die door iedereen gebruikt mag worden. Kom daar in Nederland eens om. Daar zou het hout allang vernield en de kachel zelfs gepikt zijn denken we.
Terug naar de rondweg van het eiland. Daar moet je je niet al te veel bij voorstellen. Het is een landschappelijk prachtige weg maar ook smal. 70km is de limiet. Prima, dan kan er ook nog in de rondte gekeken worden. De eerste stop, na een paar kilometer al ( we zagen hem al lopen vanuit onze overnachtingsplek) is de muur die het hele zuiden (vroeger ) afsloot. Dat had Koning Karel X Gustav op zijn geweten. Die wilde het recht hebben om in zijn gebied zelf de herten te kunnen schieten. Nu is er een doorgang in maar de muur loopt nog steeds van west naar oost. Vlak naast de muur graast een kudde koeien met kalfjes. Af en toe drinkt er eentje bij mama. En wat zien we daar? Een heuze stier! Die loopt ook gewoon in de kudde. Zucht…hoe lang is dat geleden dat het bij ons ook zo ging?
Op de allerzuidelijkste punt is het een feest voor vogelliefhebbers. Bij de vuurtoren is een vogelwachtstation en overal zijn vogelhutten. Er lopen ook honderden vogelaars rond. Met joekels van kijkers en enorme lenzen op kun camera’s. Er is wat bijzonders te zien: de gierzwaluwen zijn terug om te nestelen. De zwaluw die altijd in de lucht blijft komt alleen op de grond om te nestelen. Dit is een van de punten op aarde waar dat gebeurd.
De rest van de morgen en begin van de middag zijn we aan de oostkant van het eiland te vinden. De natuur is overal zo indrukwekkend en het leven lijkt zo eenvoudig. We komen geen winkel tegen. Zou iedereen hier zelfvoorzienend zijn? De vele weilanden zijn omringd door lage stenen muurtjes van opgestapelde stenen. Vaak gaat er een houten trapje overheen om het muurtje makkelijker over te komen. Overal mag gewandeld worden en overal is het mooi.
Vlak voor de brug is een ongeluk gebeurd maar de file is niet lang en snel opgelost. Dan zijn we weer op het vaste land en gaan we zoeken naar een nachtplek. We hebben zin in zon.
Die krijgen we volop in een baai van een schiereilandje. Aan de rand van een dennenbos staat de camper en wij, ervoor, in de zon. In Nederland is het minder goed hebben we begrepen.
20130518 zaterdag en jarig
Jos zingt me vanmorgen toe want ik ben weer een jaartje ouder en dat is blijkbaar een reden om te zingen. We rijden wat verder het eilandje op en komen in een kleine haven waar een kraan met een slang eraan hangt en we kunnen laden en lossen. Buiten is het 18° en er staat veel wind.
Eerste stop en tevens wandelplek is het schiereilandje Oknö. Bij wijze van een taartje nemen we twee dunne koekjes bij de koffie. Dan gaan we over het hek met een trapje en begint de wandeling. Door het bos, over een paar planken die over een droge sloot liggen en langs het water waar het een bal is van dansende libelles. Verderop op het water is een zeilwedstrijd aan de gang. We komen nog 1 echtpaar tegen. Meestal lopen we alleen.
Van weg af, die wel lekker opschiet maar minder landschappelijk moois te beiden heeft dat de kleine landwegen. In alle tuinen en tuintjes staat wel een vruchtboom in bloei. Het is werkelijk één grote uitbarsting van het voorjaar. Bij de volgende stop zijn we in Stensjö. Een boerendorp dat begin vorige eeuw nog volop in beweging was maar rond 1950 door zijn laatste bewoners verlaten werd. Er viel niets meer te verdienen. Nu heeft de Koninklijke Zweedse academie voor literatuur, geschiedenis en oudheden dit dorp geadopteerd en weer in ere hersteld en wordt er op de oude manier en ecologisch weer geboerd door een aantal families. Er zijn drie wandelroutes uitgezet door het (dus bewoonde) dorp. Er liggen folders en daarin staat dat de meeste huizen privébezit zijn maar als er een sleutel aan de buitenkant zit, je er naar binnen mag. Zo komen we in een schuur met kippen en kuikentjes. Ik moet natuurlijk meteen aan Jasja denken die ook kuikentjes in haar tuin heeft, en maak wat foto’s van broedende kippen en kuikens onder een warmte lamp.
Het rommelt in de verte en het wordt erg donker. Opschieten dus maar. Als we 2 minuten binnen zijn wordt er een scheur in de hemel getrokken en komen er enorme watermassa’s naar beneden. Lekker, alles wordt weer schoon gespoeld en wij hebben onszelf en de fotospullen droog gehouden.
Nu pakken we wel de bredere weg en schieten lekker op. Västervik ligt aan de zee en heeft een haven waarin plek is voor 11 campers. Keurig in vakken met een flink stuk tussen de campers staan we even later in een levendige haven. Heel wat anders dan de dromerig mooie overnachtingsplekken van de afgelopen weken maar dit heeft ook een heel aparte charme. Na het eten komt er mist opzetten en als snel zijn we ingepakt in een koude witte deken. Gezellig is het dan binnen. We hebben internet en ik geniet van alle aandacht via mail, sms en facebook en zelfs even skypen. Ook een paar ‘echte’ bellers heb ik aan de lijn gehad in de loop van de dag. Nee, vergeten dat ik weer een jaar erbij heb gekregen kan ik niet. Jos verwent me met een garnalencocktail, gebakken aardappels, salade en rabarber. Als toetje een sorbetijsje met bananensmaak.
20130519 pinksterzondag
Ondanks de plek aan de haven toch een rustige nacht. Het mist nog een beetje maar niet zo erg dat we niet weg kunnen. Gisterenavond was de rand van de kade, ±25 meter, niet te zien! Nu is het wattig wit maar goed te rijden, vooral omdat we niet snel gaan op, alweer, smalle wegen. Smal en ontzettend kronkelig. Niet alleen naar links en rechts maar ook naar boven en beneden en ik voel me na een tijdje alsof ik op ons zeilschip in de Duitse bocht aan ’t varen ben. We zien wilde zwanen en een hele troep kraanvogels de lucht in gaan. Eentje blijft er achter en met een beetje moeite schiet ik er een foto van. Bij de koffiestop lopen we een eindje. Het grote stuk bewaren we voor straks als we een ruïne gaan bezoeken van een oud slot. Onderweg rijden we tussen eeuwenoude rotsformaties die met allerlei soorten mos zijn bedekt. De ‘onderverharde’ wegen zijn absoluut prima te rijden.
Bij Fågelvik begint de wandeling naar de ruïne. Allereerst weer een trap over en later een houten brugje met net zo’n trapje ervoor. De wandeling lijkt goed gepeild maar toch verdwalen we in en met de oranje vlekjes op de bomen en met af en toe een paal met oranje kop. Als we denken dat we op de goede weg zijn komen we in een moeras terrecht. Schitterende bloemen maar wel tot de enkels in de blubber. Gelukkig hoge schoenen aan en Jos heeft meer geluk: wel vies maar niet tot aan de enkels. En de beloofde ruïne? Niet gevonden! Moest in 10 minuten te lopen zijn maar na 20 minuten ploeteren houden wij een berg gestapelde stenen voor de ruïne en keren om.
Op de heen en terugweg werden we getrakteerd op het prachtige gezang van een onbekende vogel. Fluiten en klokken en allerlei geluiden ertussendoor. Ongelooflijk mooi, maar niet te vinden, terwijl de bomen nog niet heel dik met bladeren zijn begroeid. Jammer.
Dan stoppen we voor de lunch op de parkeerplaats van een museum over smeedkunst. De lampen branden binnen maar de deur is potdicht. Zondag! Alleen in juli op zondag ook open.
Dan naar het Götekanaal (spreek uit Juttakanaal) waar de womo meerdere plekken langs aanbeveeld. Daar aangekomen is het veel te druk en we besluiten een deel van de volgende tour: nr 13a te doen. Met een mooie route die eindigt bij het fjord de Bråviken en ons even later met (alweer) een gratis pontje, overzet denken we een mooi plekje aan het water te vinden maar dat is ook al druk en onrustig. Inmiddels is het half 4 en veel zin in rijden hebben we niet meer. Het regent ook de hele tijd . De temperatuur is wel 19°, maar toch voelt het klam en nat aan buiten.
Uiteindelijk vinden we een mooie bosplek. Een grote P bij het meer Bålsjon. Jos loopt naar het water en vind sporen van bevers. Een dam en omgeknaagde bomen. Mooi!
Na het eten gaat Jos douchen onder zijn eigengemaakte douche, die in de garage (in de kont van de camper) zit gemonteerd. En ik snij tijdens het afwassen gemeen in mijn vinger aan het scherpe mes dat in het water ligt te weken. Zo, zegt Jos, als hij er een stevige pleister op heeft geplakt, hoef je tenminste niet meer af te wassen! Tja zo bekeek ik het niet maar lezen en breien gaat nog steeds.
Vanavond deel 1 van Borgen kijken.
20130520 maandag naar Stockholm
Via Nyköping en het Nyköpinghus, waar in 1317 koning Birger zijn broer (die hem van de troon wilde stoten) een diner aanbood en na het diner met veel drank, hem in de hongertoren opsloot en de, enige, sleutel weggooide, gaan de op Stockholm aan.
Het is schitterend weer. Strak blauwe hemel en een temperatuur rond de 22 graden. Morgen is er slechter voorspeld. De kleinere wegen die naar de hoofdstad gaan zijn natuurlijk mooi maar aanzienlijk drukker dan in de rest van het land en dus kwam er van opschieten niet zoveel. Het voordeel is dat we winkels tegenkomen, dit keer de HemKöp. Prima boodschappen doen. Ook zien we een autowasserette met een paar hoge boxen speciaal voor kleine vrachtwagens en campers (natuurlijk). Er moet met creditcard betaald worden en dan krijg je een paar muntjes. Dit weten we niet uit onszelf, want uit de tekst in het Zweeds was niet te komen. Een man die zijn auto staat te stofzuigen is zo vriendelijk ons te helpen en door hem weten we dat we 4 muntjes nodig hebben voor de camper. Die muntjes stop je dan weer in een automaat met pictogrammen die de soort wasbeurt aanwijzen. Je moet het zelf doen maar de hogedrukspuit en de borstel zijn van goede kwaliteit en een kwartiertje later is de camper weer schoon.
Rond 4 uur zijn we in Stockholm. Wat een drukte en een lawaai. Maar wat een mooie stad, omgeven door water, water en nog meer water. De womo prijst een camperplaats aan op het parkeerterrein van de dierentuin maar als we daar aankomen is de parkeerplaats (minstens) gehalveerd en niet geschikt voor campers. Dus wat anders zoeken. Camping dan maar en wel iets ten zuiden van de stad. Of dat helemaal een goede keus is? Het lawaai van de weg is behoorlijk aanwezig, dus dat worden oordoppen vannacht. Had ik het over de Tokkies, op een vorige camping. Nu, deze camping staat helemaal vol met familieleden van bovengenoemde mensen. Haha, allerlei vreemdsoortige aanbouwsels aan caravan’s en heel veel bijzondere figuren, zoals onze overbuurman. Hij heeft een Duits vlaggetje aan een boom gespijkerd, en hij praat voortdurend met een hoog piepstemmetje tegen zijn katten, en kijk daar….zelf zijn caravangordijnen zijn van Duitse vlaggen gemaakt.


Foto's komen later (nu te weinig snelheid om ze te verzenden