Week 4

Inmiddels ook foto's bij week 3
20130521 dinsdag een lummeldag
En daar laat ik het bij. Wel een prachtige wandeling gemaakt in de omgeving van de camper.
20130522 woensdag we gaan naar Uppsala
Zoals waarschijnlijk al begrepen door jullie: we gingen niet in Stockholm lopen. Nee, niet eens een enkele dag. We hebben zo veel zin in rust en stilte dat we die grote stad voor een later tijdstip bewaren. Een stedenreisje volgend jaar? Het lijkt me zeer de moeite waard om daar wat tijd voor vrij te maken. Maar nu gaan we verder met de reis over het platte land van Zweden. Vandaag naar Uppsala, de 4e grote stad van Zweden met een inwoneraantal ongeveer gelijk aan Zoetermeer.
We vertrekken rond half 10, nadat we leeg en vol hebben gemaakt. Het eerste stukje gaat het goed maar al snel zitten we in de file. Niets bijzonders, wegwerkzaamheden maar aangezien Stockholm in de gidsen al een verkeersmoloch wordt genoemd en op de ANWB gratis routekaarten die je van elk land kan krijgen, als je lid bent, is in Zweden op Göteborg na, alleen Stockholm van vier/vijf kanten potdicht met file. Natuurlijk staan we er geduldig in te wachten, wat kan je anders doen? Na 1,5 uur zijn we ‘bevrijd’ en rijden de E18 naar het noorden op. Eerste stop voor de koffie geeft weer het gevoel van de eerste weken. Rust en stilte, vogels en paarden in de wei.
Dan doorrijden naar het slot Skokloster. Het moet er vanbinnen mooi barok uitzien en we overleggen wat we ervoor over hebben om binnen te kijken. Nou, dat was niet nodig want het slot is potdicht. Alleen de weekenden open en de drie zomermaanden ook door de week. Dan plakt Jos de Wifi-antenne op het raam en we hebben zowaar een onbeveiligd netwerk te pakken en kunnen even mailen. Daar zijn we pas om 3 uur mee klaar en we hebben zin om te wandelen en een plak voor de nacht te zoeken. Uppsala belooft zo’n plek in ‘Gamle Uppsala’, naast het openluchtmuseum. Dat museum is ook dicht maar we kunnen van buiten wel het een en ander zien. We wandelen in de omgeving en naar de vele grafheuvels die nog steeds vraagtekens oproepen bij de bevolking van Zweden. De grafkelders moeten zeer oud zijn maar zijn pas in 1846 ontdekt. Het moeten blijkbaar koningsgraven zijn omdat alleen hele belangrijke mensen zo’n grote grafheuvel kregen. Het zijn een soort piramiden maar dan van aarde en zand maar ook met een binnenkamer waar men van alles vond dat de doden in hun reis naar het hiernamaals wel eens nodig zouden kunnen hebben.
Het is heerlijk weer en we hebben nog lang de deur open op onze privé parkeerplaats.
In de camper is een slotje van een lade kapot. Afgebroken! Maar mijn handige Jos zegt dat hij wel iets zal fiksen. Lade eruit, gereedschapskist erbij en…..zegt ie misnoegt dat hij nou net niet bij zich heeft wat hij nodig dacht te hebben. Dus een anders slotje van een minder belangrijk kastje gesloopt en de la met de afvalemmer is dan in ieder geval gered.
20130523 donderdag, rondwandeling in Uppsala en door naar Sala
De zon schijnt en we gaan Uppsala bekijken, een vrij moderne studentenstad het nog veel authentieke oude gebouwen. Uppsala wordt door een smal, snelstromend riviertje in twee delen gedeeld. Oost en west. Oost is vnl. winkelgebied en in west bevinden zich de oude gebouwen. We zoeken een P en betalen €7,20 en kunnen dan tot 14.15 blijven staan. De dom is vlakbij en die gaan we als eerste bezoeken. De hoogste kerk van Scandinavië. 118,7 meter hoog zijn twee van de drie torens. Bouw gestart in 1287 en de officiële opening pas 1435! In aanvang Hollandse renaissancestijl. In 1702 bij de grote stadsbrand behoorlijk beschadigd. Na nog veel restauraties door de eeuwen heen nu een schitterend onderhouden kerk met veel graven van belangrijke personen en veel kunstwerken. We kijken rond en verbazen ons over de vele kapellen met verschillende onderwerpen. De Maria Kapel herbergt de stoffelijke resten van koning Vasa en zijn drie echtgenotes. Op de enorme sarcofaag ligt zijn marmeren beeltenis naast dat van twee van zijn vrouwen. Of de derde onder hem ligt kunnen we niet ontcijferen, want de vele Zweedse letters zijn ons niet allemaal even duidelijk. Schitterende geborduurde wandkleden en een enorme wandversiering in fluweel. De preekstoel uit 1710 is een blikvanger. We tellen wel 5 orgels, en een klavecimbel. Een drieluik met in het midden een houtsculptuur! Zo mooi, zo gedetailleerd, dat het moeilijk voor te stellen is hoeveel tijd erin gestoken moet zijn om deze kunstwerken te maken. Zo te zien wordt de kerk nu nog intensief gebruikt en niet alleen voor huwelijken en begrafenissen.
Naast de enorme kerk, die de omgeving domineert is ernaast nog een kleine eenvoudige kerk. Het verhaal wil dat de boeren uit de omgeving zo de pest in hadden dat er zoveel pracht en praal verscheen op de plek waar vroeger hun oude vertrouwde kerk stond. Ze boycotten de bouw en gingen een paar meter verderop zelf aan de slag en dat resultaat is nu nog te zien en een geliefde trouwlocatie. Prachtige fresco’s sieren hier de muren. Binnen worden voorbereidingen getroffen voor een begrafenisplechtigheid en wij willen niet al te veel in de weg lopen.
Koffie aan de overkant in hotel Villa Anna. Het gebouw staat in de steigers en de, in uniforme keurige kleding gestoken dames zijn buiten de tafels aan het klaarmaken voor het middagmaal. Kunnen wij hier wel koffie krijgen, vragen we voorzichtig. Er wordt overlegd en we ‘mogen’ aan een ongedekt tafeltje plaatsnemen om een koffie te bestellen.
Dan slenteren we richting centraalstation. Onderweg zoeken we een toeristinformatie voor een stadsplattegrond en gewapend met dit handige ding vinden we onderweg naar de oostkant een handige (tweede) draadloze muis. Als je beiden een laptop tot je beschikking hebt zijn twee muizen toch handiger dan dat geklooi met je handen en vingers.
Naast het oude station is een modern gebouw van glas ontstaan waarvandaan het treinenverkeer geregeld wordt en de passagiers die nog niet met de trein moeten kunnen lekker buiten in de zon op een terras voor het oude station genieten van de drukte die zo’n station toch altijd met zich meebrengt.
Eenmaal aan de andere zijde (onder het station door) komen we in het stukje Uppsala waar met de bouw van een nieuw concert en congrescentrum (2007), ook een heleboel onenigheid en ruzies ontstonden. Het glazen gebouw dat op een geslepen diamant moet lijken is uit de verte prima en mooi (ook tussen de 19e eeuwse huizen die er rond omheen staan. Maar van dichtbij valt vooral d verzamelde rommel op die zich voor de ramen (alles is van glas, van boven naar beneden) opstapelt. De naastgelegen school in neoklassiek stijl is voor ons absoluut geen probleem. Mooi om oud en nieuw te combineren.
Het is half één en we krijgen trek in iets lekkers. Komen dan langs: het Dwell Café waar een bord buiten staat me de tekst: lunch (inclusief koffie of thee) en inclusief salade 85 Skr. Binnengekomen blijkt het een eigenaar uit Sri Lanka te zijn die werkelijke verrukkelijke en verse waren aan te bieden heeft. Je betaalt en krijgt dan een bord. Meneer legt vriendelijk uit wat al het heerlijks betekent en even later zitten we aan tafel met een bord vol heerlijkheden. Zalm, kip in een heerlijke kokossaus, rijst met linzen, aubergine met champignons, kleine zoute, gedroogde visjes en hete gedroogde pepertjes met een verrukkelijke smaak. De salade mag je ook zelf pakken en ook nog zoveel als je wilt en zo vaak opscheppen als je wilt. Water erbij en toe een mok koffie. En dat allemaal voor nog geen € 10,-- pp. De eerste keer dat we ‘uit eten ‘ gaan op deze reis. We hebben afgesproken dat niet zo vaak te doen. Het is ook geen ‘vakantie' te noemen als je 5 maanden op reis bent. Het is dan een manier van leven. Bij alle soberheid die we betrachten is een keer uit eten dan ook heel erg leuk en vooral als het zo ontzettend lekker is en de prijs ook nog meevalt.
Na het eten zijn we eigenlijk heel erg moe. Toe aan een middagdut? Ach, kom nou, dat kan altijd nog als we oud zijn. Nu willen we eigenlijk nog veel meer zien. De ‘waterval’ in het riviertje de Fyrisån is fotogeniek en de grote oude tamme kastanje die in bloei staat ook. De zo schijnt uitbundig maar er zijn ook wolken. Een schitterende dag om te ‘statten’.
Er is nog een slot en een grote botanische tuin. Verschillende musea, maar we houden het voor gezien. Lekker in de camper en een plek voor de nacht zoeken. Die denken we te vinden aan een meertje op weg naar Sala. Het is er inderdaad prachtig maar in het huis ernaast staat een steiger en daar werken mensen op die een behoorlijke herrie maken. Laten we daar nou net geen zin in hebben. Verder dus naar Sala. Nog maar 23 kilometer. Daar is een oude zilvermijn die niet meer werkt maar voor het toerisme aantrekkelijk is gemaakt. Als het goed is kunnen we daar morgenochtend om 11 uur terecht voor een wandeling door de gangenstelsels. Het moet er 4° zijn dus warme kleding aan. Nu in de camper. Jos kijkt de rechter voorpoot van de hydrolische poten na. Die werkt niet goed en blijkt krom te zijn. Vervelend maar we kunnen wel stabiel staan vannacht op deze grote P. speciaal voor campers en caravans. Geen c of c te bekennen. Wel regen. Met bakken zelfs. Lekker knus is het binnen dan. En…niet koken, maar een boterham met een gebakken ei.
20130524 vrijdag naar Vika
De enorme regenbuien van gisterenavond hebben hier de boel een beetje blank gezet, maar we komen gelukkig goed weg. Eerst maar eens de boodschappen doen in het dorp. Dan terug om te kijken of het interessant is om de zilvermijn te gaan bezoeken. Als we om even over elf aankomen, gaat het café net dicht. Dat is alleen op woensdag, zaterdag en zondag open. De koffie in de camper smaakt heerlijk en dan rijden we over het grote terrein van de voormalige mijn om naar een mogelijk te zoeken van informatie. Die vinden we een stuk verderop maar het ziet er zo commercieel uit dat we van te voren al afgeschrikt raken. De eerstvolgende toer is om 12.30 uur. En dan is er alleen nog maar een Zweedse gids. We houden het dus voor gezien en rijden een kilometer of 40 naar een wisentenpark.
Daar aangekomen lunchen we eerst in de camper. We zijn de enigen op de parkeerplaats maar de hekken staan uitnodigend open. Bij het huisje waar we denken te moeten betalen, worden we vriendelijk, maar verbaasd ontvangen. Mevrouw is de ruimte aan het inrichten met hebbedingetjes voor toeristen. Hoe we binnengekomen zijn? Wij ook verbaasd…..nou gewoon door de poort die openstond natuurlijk. Mar ze zijn niet open! Morgen wel, dan begint het seizoen. Hebben wij het even getroffen vandaag. We kijken waarschijnlijk erg teleurgesteld en dan mogen toch een kijkje nemen. Gewoon even een rondje door het park. De wisenten zijn erg ver weg en dus moeilijk te fotograferen en een verrekijker hebben we niet bij ons. Wisenten komen hier niet voor. Alleen nog in het noorden van Rusland en in Polen. Ik denk dat hier, in het noordelijk deel van Scandinavië, vroeger ook wisenten voorkwamen, maar dat weet de mevrouw niet zeker. Als we even later de weg terugrijden, vinden we de poort gesloten maar niet op slot en ik doe hem dan maar keurig achter me dicht.
Ellen stuurt een sms over verontrustende beelden uit Stockholm waar behoorlijke onrusten blijken te zijn. Wij zijn al een stuk verder en het is dus een ver van onze bedden show.
Nu nog een kerkje in St. Skedvi bezoeken waar de fresco’s wonderlijk goed bewaard zijn gebleven. Daar aangekomen zien we dat de deur openstaat. Dat is nog eens uitnodigend. Maar als we binnenkomen schrikken we….er staat een doodskist middenin het gangpad. Twee oude mannen zijn aan ’t proberen om de kist, die op een elektrisch verrijdbare baar staat, te bewegen. We willen alweer omdraaien want we denken dat we hier niet horen op dit moment maar er komt een dame (kosteres?) die zegt dat we gerust naar binnen mogen om te kijken naar de kerk. De doodskist moet er toch uit zegt ze nonchalant. Dus blijven we en gaan wat rondlopen en foto’s maken. Die twee oude (tussen de 80 en 90) mannen die kromgebogen aan het proberen zijn beweging in die baar te krijgen. Steeds als het een stukje lukt heeft de baar een afwijking naar rechts en komt een van de mannen knel te zitten tussen kist en kerkbank. Het werkt een beetje op onze lachspieren en we besluiten om stilletjes rond te lopen en niet te kijken. Toch voelt het raar om foto’s te lopen maken van de (inderdaad) schitterende fresco’s. Zo helder nog van kleur! Het bevreemd me ook dat Jos niet even aanbied om te helpen. Hij staat altijd vooraan toch als er iets technisch moet worden gedaan. Maar de situatie is niet helemaal normaal te noemen en we zijn blij als we even later achter de kist de kerk uit kunnen. Buiten in de frisse lucht. Pffff.
Onderweg bij een P van een Mac Donalds nog even geprobeerd of we internet zouden kunnen krijgen maar dat wordt een teleurstelling. Ach, morgen gaan we naar een camping om te wassen en te internetten. Nu naar een P voor de nacht zoeken. Dat is een plekje aan het Vikasjön meertje geworden. Aan de rand van een beschermd natuurgebied waar heel veel vogels voorkomen. Het is inderdaad wonderschoon en de zon werkt ook nog mee zodat we tot de zon ondergaat, buiten zitten. Maar dan wordt het ook koud en genieten we binnen nog lang van het uitzicht.
20130525 zaterdag naar Älvdalen in Dalarna.
We worden wakker van stemmen op het steigertje schuin voor ons. Daar zijn vier jongelui bezig met een fotosessie. Dwz de jongens fotograferen en de meisjes poseren. Ze maken handig gebruik van het mooie ochtendlicht. Weer lijkt het een mooie dag te worden. We zijn toch vroeg en om negen uur rijden we weg van dit paradijselijke plekje. Het kerkje van Vika, waar we vlakbij blijken te hebben overnacht, slaan we over. Als ik eerder, wat beter had gelezen dan was ik toch wel heel nieuwsgierig geworden want achter het sobere uiterlijk moet een schitterende kleurenpracht aan interieur bestaan. Maar goed men kan niet alles hebben en we rijden door naar Falun. Daar moet lpg te koop zijn. Dat is ook zo maar omdat het een bedrijf is en geen openbare pomp, is het op zaterdag gesloten. Niet erg, want we hebben nog genoeg en in Noorwegen zijn ook meerdere plekken waar ze lpg verkopen. In Falun staat een enorm en modern Skandic hotel. Falun is niet zo groot en waarom dan zo’n hotel. Het is hier bekend om zijn wintersport en we zien twee (nu kale) skischansen. De weg is smal en weer eens prachtig. Op de kaart met een groen randje erlangs.
Onderweg zien we allerlei oude auto’s uit het begin van de vorig eeuw. De mensen in de auto’s hebben zich ook gekleed in de mode uit die tijd. Leuk om te zien. We gaan een waterval bezoeken. De Styggforsen. Nou zijn wij nogal verwend wat watervallen betreft en deze is dan ook smal en klein maar aardig hoog dus moet er geklommen en gedaald worden langs een goed begaanbaar pad met een ijzeren balustrade erlangs. De P zou ook een mooie overnachtingsplek zijn maar daar zijn we nog lang niet aan toe.
Langs de weg op een kleine P in de buurt van Bäcka lunchen we en kijken wat rond aan het water. Recht voor ons is de bergketen al te zien die de grens vormt tussen Zweden en Noorwegen. Daar gaan we zo langzamerhand naar toe. Het laatste stuk voordat we op de (ACSI) camping aankomen steken we af over een schitterende maar smalle weg. Écht éénbaans maar dan wel met om de paar honderd meter een M bord (als iemand weet wat dat betekend mag hij/zij het zeggen). De betekenis is wel duidelijk want op zo’n plek is een uitstulping van het wegdek naar links of naar rechts en daar kan men elkaar passeren. Deweg is zo’n 27 km lang en we komen 2 fietsers tegen en 1 automobilist.
Om twee uur zijn we al op de grote maar stille camping die aan een watertje ligt. De zon schijnt al de hele dag en daar gaan we nog even uitgebreid van genieten met de stoelen buiten en de wifi aan. Heerlijk veel mail en ook wat reacties. Ja ik besef dat ik wel erg grote lappen tekst produceer, maar dat komt omdat ik niet meer elke dat een update stuur maar alleen als we de mogelijkheid tot internetten hebben. Eigenlijk bevalt dat best goed. Niet elke dag dat kastje.
We zitten tot laat buiten en gaan voor het eerst de nieuwe kleine wokpannetjes gebruiken. Kipfilet kleingesneden en allerlei groentes. Jos snijdt voor en bewaart in onze ruime koelkast. Als hij de velletjes plastic er voor het eten af wil halen valt er eerst een bakje uien op de grond (waarvan we beslist niet kunnen en willen eten, en daarna nog de geraspte kaas. Jos zegt dat het de schuld is van het plastic dat aan de plastic bakjes blijft kleven. Ach ja, hij moet naar nieuwe uien snijden en ik, als beste stuurvrouw grinnik wat en denk er het mijne van.
Om half acht skypen we met Madelon en de kids. Het beeld is niet al te duidelijk maar het is toch leuk om bewegende beelden te hebben bij de stemmen.
Dan bespreken we wat we de komende dagen gaan doen: resultaat. Morgen 3 wassen draaien. Boodschappen voor drie dagen doen en wandelen bij de rivier. Overmorgen nog naar het noorden, naar Idre en dan daar de grens over. We starten onze Noorwegen reis bij Trondheim waar de reis in 2009 eindigde. Nu gaan we naar het noorden van het land, via de Lofoten en dan door Lapland naar Kirkenes aan de Russische grens. Om Trondheim (400 km) te bereiken willen we twee dagen uittrekken met een tussenstop ergens middenin.
Morgen nog het Zweedse geld opmaken.
20130526 zondag is het alweer mooi weer
Uitgeslapen tot wel 9 uur. Dan begint de luierdag. De luifel uit om niet steeds in de felle zon te zitten en wat huishoudelijke klusjes doen. Alles weer lekker schoon en genieten maar van al die vogels hier. Kramsvogels die dichtbij komen en zich laten bewonderen in de zon. Ook die doodgewone spreeuwen zijn, vooral in de zon, prachtig om te zien. Het is 21 graden en af en toe een wolkje voor de zon. De wasmachine’s draaien onze was weer lekker schoon en via de droger kan het zo de kastjes weer in. Vanavond gaat de schkottelbrei voor het eerst dit jaar gebruikt worden