Fuseta
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke
20 Oktober 2012 | Portugal, Quarteira
20121020 Fuseta
Een paar dagen geleden zaten we nog in de regen (een hele dag, ECHT waar!) en nu, 45 kilometer verderop straalt de zon de hele dag.
Gisteren hier aangekomen na een relaxte tocht en een bezoekje aan Lidl. Ja, die hebben ze hier ook al.
Hier is een heus dorpje aan de camping vastgekleefd. Of de camping aan het dorpje, het is maar hoe je het wil zien. Een klein dorp met vooral vissers omdat het ook direct aan zee ligt.
Wel gescheiden van open zee door wat eilandjes die de golven breken en het water rustig laten doorsijpelen in het haventje met de piepkleine vissersbootjes.
Toen we hier aankwamen wilden we eigenlijk wel meteen weer omkeren. Wat een propvolle camping. Getver, dat zoeken we toch niet? Nou, 1 nachtje dan en we parkeren tussen twee grote Franse campers is. De zon komt lekker tussen de bomen door en we genieten buiten van de zon en het koele briesje.
’s Middags een rondje dorp gedaan. De zoutpannen liggen er verlaten bij en de vogels, die we vanmorgen zagen fourageren toen we langsreden zijn al gevlogen omdat het opkomend water is. Daar gaan we morgen nog een keer naar terug (als we blijven!)
Het uitgestorven dorpje doet wel vermoeden dat het hier in die paar weken hoogseizoen behoorlijk druk kan zijn want dat is te zien aan een plein met meerdere cafeetjes.
Op een terrasje ervan nemen we een biertje en een colaatje. We kijken naar de mensen en naar een oude man die, zo te zien een herseninfarct heeft gehad. Moeizaam, zeer moeizaam komt hij vooruit met zo’n driepoot die hij telkens een centimeter of 10 verzet. Eén arm hangt er verslagen bij. Wat een moeite en concentratie om die paar meter naar het cafeetje, waar wij zitten, af te leggen.
Bij de deur gekomen stuit hij op een drempeltje en besluit niet door te gaan maar op een stoel naast de deur plaats te nemen. Pfff, voor hij daarop zit! En dan? Wat gaat ie dan doen? Nou niets. Hij kijkt naar de grond en niet om zich heen. Wat een treurnis!
Jaap zou hem waarschijnlijk een biertje hebben aangeboden en Jos aarzelt….zal ik hem een biertje geven? We besluiten hem niet te storen, ook omdat hij niet reageert op mensen die hem gedag zeggen en hem dus waarschijnlijk kennen.
’s Nachts is het onrustig! Weer zo’n rot disco, met dreunen tot in de camper, maar ik ben blijkbaar toch in slaap gevallen en als ik rond 3 uur wakker word is het stil. Oh, gelukkig dus niet tot 6 uur in de morgen. Jos heeft natuurlijk weer nergens last van gehad!
Vandaag schijnt de zon weer en we gaan het strandje eens bekijken. Het is laag water en er scharrelt van allerlei steltspul rond en peurt in de grond. Wij belanden op een terrasje voor een kopje koffie en voor: mensen kijken natuurlijk.
Dan besluiten we met een bootje naar de overzijde (niet te zien vanaf hier) te varen. Daar moet een mooi breed zandstrand liggen en daar willen we wel even kijken.
We hebben niets meegenomen. Geen water, geen eten, geen badkleding maar we willen ook eigenlijk alleen maar even rondkijken. Een stuk over het strand wandelen en dan weer terug met dat bootje. Het kost €1,50 pp. En even later meren we aan een comfortabele steiger af. Een plankier door het zand naar boven en dan een eindeloos prachtig strand met nauwelijks mensen erop.
Wij wandelen een half uur naar het westen en zoeken dan een duinpan op. Daar kunnen de kleren wel uit. Half uurtje voor, en halfuurtje achterkant, kleren weer aan en aan de terugreis beginnen.
Het is 13.00 uur en we beginnen onze magen te voelen.
Bij de enorme rode boei van Vodafone moeten we het duin weer over en dan is het wachten op het bootje, maar al wat er komt….geen bootje. Zou hij siësta houden? We waren zo suf om niet op een tijdtabel te kijken.
Een viertal jonge Engelsen zijn ook aan het wachten en na een uurtje worden ze nog ongeduldiger dan wij en eentje besluit, in overleg met de rest, een taxibootje te bellen. Vijf minuten zegt het kapteintje van het bootje vrolijk maar ook dat wordt zeker een kwartier.
Wij kunnen ook met het bootje mee en betalen daarvoor €3,- pp. Een speedbootje is het en in een paar minuten zijn we weer in het haventje, waar onze boot die we hadden moeten hebben, op het punt staat van vertrek. Even op het lijstje kijken en …ja hoor….14.30 vaart de eerste pas weer.
Leuk om achteraf te weten hihihi.
Een paar dagen geleden zaten we nog in de regen (een hele dag, ECHT waar!) en nu, 45 kilometer verderop straalt de zon de hele dag.
Gisteren hier aangekomen na een relaxte tocht en een bezoekje aan Lidl. Ja, die hebben ze hier ook al.
Hier is een heus dorpje aan de camping vastgekleefd. Of de camping aan het dorpje, het is maar hoe je het wil zien. Een klein dorp met vooral vissers omdat het ook direct aan zee ligt.
Wel gescheiden van open zee door wat eilandjes die de golven breken en het water rustig laten doorsijpelen in het haventje met de piepkleine vissersbootjes.
Toen we hier aankwamen wilden we eigenlijk wel meteen weer omkeren. Wat een propvolle camping. Getver, dat zoeken we toch niet? Nou, 1 nachtje dan en we parkeren tussen twee grote Franse campers is. De zon komt lekker tussen de bomen door en we genieten buiten van de zon en het koele briesje.
’s Middags een rondje dorp gedaan. De zoutpannen liggen er verlaten bij en de vogels, die we vanmorgen zagen fourageren toen we langsreden zijn al gevlogen omdat het opkomend water is. Daar gaan we morgen nog een keer naar terug (als we blijven!)
Het uitgestorven dorpje doet wel vermoeden dat het hier in die paar weken hoogseizoen behoorlijk druk kan zijn want dat is te zien aan een plein met meerdere cafeetjes.
Op een terrasje ervan nemen we een biertje en een colaatje. We kijken naar de mensen en naar een oude man die, zo te zien een herseninfarct heeft gehad. Moeizaam, zeer moeizaam komt hij vooruit met zo’n driepoot die hij telkens een centimeter of 10 verzet. Eén arm hangt er verslagen bij. Wat een moeite en concentratie om die paar meter naar het cafeetje, waar wij zitten, af te leggen.
Bij de deur gekomen stuit hij op een drempeltje en besluit niet door te gaan maar op een stoel naast de deur plaats te nemen. Pfff, voor hij daarop zit! En dan? Wat gaat ie dan doen? Nou niets. Hij kijkt naar de grond en niet om zich heen. Wat een treurnis!
Jaap zou hem waarschijnlijk een biertje hebben aangeboden en Jos aarzelt….zal ik hem een biertje geven? We besluiten hem niet te storen, ook omdat hij niet reageert op mensen die hem gedag zeggen en hem dus waarschijnlijk kennen.
’s Nachts is het onrustig! Weer zo’n rot disco, met dreunen tot in de camper, maar ik ben blijkbaar toch in slaap gevallen en als ik rond 3 uur wakker word is het stil. Oh, gelukkig dus niet tot 6 uur in de morgen. Jos heeft natuurlijk weer nergens last van gehad!
Vandaag schijnt de zon weer en we gaan het strandje eens bekijken. Het is laag water en er scharrelt van allerlei steltspul rond en peurt in de grond. Wij belanden op een terrasje voor een kopje koffie en voor: mensen kijken natuurlijk.
Dan besluiten we met een bootje naar de overzijde (niet te zien vanaf hier) te varen. Daar moet een mooi breed zandstrand liggen en daar willen we wel even kijken.
We hebben niets meegenomen. Geen water, geen eten, geen badkleding maar we willen ook eigenlijk alleen maar even rondkijken. Een stuk over het strand wandelen en dan weer terug met dat bootje. Het kost €1,50 pp. En even later meren we aan een comfortabele steiger af. Een plankier door het zand naar boven en dan een eindeloos prachtig strand met nauwelijks mensen erop.
Wij wandelen een half uur naar het westen en zoeken dan een duinpan op. Daar kunnen de kleren wel uit. Half uurtje voor, en halfuurtje achterkant, kleren weer aan en aan de terugreis beginnen.
Het is 13.00 uur en we beginnen onze magen te voelen.
Bij de enorme rode boei van Vodafone moeten we het duin weer over en dan is het wachten op het bootje, maar al wat er komt….geen bootje. Zou hij siësta houden? We waren zo suf om niet op een tijdtabel te kijken.
Een viertal jonge Engelsen zijn ook aan het wachten en na een uurtje worden ze nog ongeduldiger dan wij en eentje besluit, in overleg met de rest, een taxibootje te bellen. Vijf minuten zegt het kapteintje van het bootje vrolijk maar ook dat wordt zeker een kwartier.
Wij kunnen ook met het bootje mee en betalen daarvoor €3,- pp. Een speedbootje is het en in een paar minuten zijn we weer in het haventje, waar onze boot die we hadden moeten hebben, op het punt staat van vertrek. Even op het lijstje kijken en …ja hoor….14.30 vaart de eerste pas weer.
Leuk om achteraf te weten hihihi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
