San Marcos Da Serra

20121013 San Marcos da Serra
Tja, waar was ik gebleven? In Sagres bij het schiereiland met het fort erop geloof ik.
Inmiddels is het alweer zaterdag en zijn we in een prachtige omgeving beland: zie boven. Deze camping wordt beheert door de Nederlandse Bert en Thea en ligt schitterend tussen de heuvels en is werkelijk prachtig. Er is zelfs een zwembadje. Dan merk je ook waarom veel mensen hem hebben weten te vinden ondanks de bijna 6 kilometer lange, moeilijk begaanbare, weg. Duitsers noemen dat schötterwegen, en dat komt het dichts in de buurt van de beleving op zo’n weg. Allemaal losse steentjes, onregelmatig en met kuilen in de weg. Erg smal en bomen met overhangende takken erlangs. Dan duurt 6 kilometer best lang, zeker als je de hele weg in de 1e versnelling moet doen. Maar aan het einde komt de beloning. Wat een rust. Alleen wat vogels zijn te horen en de vrouw des huizes ziet ons al aankomen en komt ons tegemoet. Ze heet ons hartelijk welkom en biedt ons een drankje aan, dat we op de overdekte waranda opdrinken waar ze ons ook meteen inschrijft. We krijgen een map vol informatie en we worden rondgeleid op de 5 jaar oude camping. Er staat nog een camper, 2 camperbusjes, 3 caravans en een klein tentje. En dat heeft dan samen 7 honden. Goed opgevoede, niet blaffende honden. Grappig, het zijn ook nog allemaal Nederlanders. Eentje speelt gitaar en hij speelt ’s avonds als het al donker is en zingt erbij. Net Jaap, sommige van die liedjes zong hij ook. We laten de deur van de camper lang open want het is genieten.
Wat hebben we hiervoor ook alweer gedaan? Oh ja, we reden naar Budens. Ook een Nederlandse eigenaar maar dat wisten we van te voren niet. Die waar we nu zijn hebben we speciaal uit de uitdraai van SVR (Stichting Vrije Recreatie) in Nederland uitgezocht!
In Budens was de 10e oktober een verloren dag. Beetje gehangen en me niet zo lekker gevoeld. Gelukkig is dat de 11e weer over en gaan we naar het strand. Flink stukje lopen en het nieuwe strandtentje mee. Leuk bedacht maar als het eenmaal staat is het net zo vlug weer ingeklapt want het waait veel te hard, en er zijn ook veel wolken.
Na 1,5 uur houden we het voor gezien en net als we weglopen begint het ook nog zachtjes te regenen. Vlug naar het, wat hoger gelegen, eettentje en daar een colaatje gedronken. Lekker mensen kijken en bekritiseren. Altijd weer een leuke bezigheid. Op de terugweg houden we het droog maar de zon verstopt zich toch regelmatig. Geen lekker buitenzit weer!
Na drie nachten moeten we hier ruim € 78,- betalen. Boel geld voor Portugese begrippen en duidelijk ook waarom het hier toch wel erg rustig was.
We willen langs een mooie maar lange route naar onze volgende bestemming (waar we nu zijn) maar moeten halverwege onverrichterzake omdraaien. We lopen ‘vast’ bij Monchique. Die kar is echt te groot voor die smalle straatjes in dit mooie dorp. Gelukkig komen we er ook dit keer weer zonder krassen op de lak vanaf. We rijden terug en via een andere (ook mooie) route met nog een bezoek aan een grote supermarkt langs de kant van de weg, komen we in de loop van de middag op deze camping aan.
Vandaag gewandeld. Mooie glooiende route naar een restaurantje aan de rand van de IC1. Dat klinkt als een grote snelweg maar is gewoon de provinciale weg waar je ook nog langs mag lopen en omdat we verkeerd liepen bij de rivier (zonder water) die we over hadden moeten steken lopen wij dus een minuut op tien in ganzenpas langs die IC1.
Het eten smaakt voortreffelijk. Echt Portugees. Niets Europees. Heerlijk brood, olijfjes, kaas, Jos beef en ik vis. Meloen toe. En als entourage de plaatselijke oude mannen met dikke sigaren of stinksigaretten die om ons heen zaten. Een soort verzamelplaats om eens even bij te beppen. Ze hebben harde stemmen en slaan tijdens een onbekend kaartspelletje dat ze spelen, hard op de tafel.
Het lijkt of ze ons niet zien. Wij kunnen rustig eten maar die rook is nou niet echt een leuke begeleiding. In Portugal mag er ook niet meer binnen in openbare ruimtes worden gerookt. Prima, maar onder dit afdakje blijft die stank ook hangen. Enfin, na de lunch de terugweg aanvaard via de juiste route (een deel door de rivier) en weer veilig op de camping beland. Bijna iedereen is aan het wandelen. Heel rustig dus en na een drankje willen we nog wel even gaan zwemmen. Het water is nog 23°. Maar omdat onze lijven zo warm zijn lijkt het wel leidingwater. De lucht betrekt en dan wordt het ook onaangenaam. Met een nat lijf en wind is er al snel geen lol meer aan en we gaan lekker voor de camper zitten.
We blijven hier morgen zeker ook nog een dagje.