Sagres
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke
09 Oktober 2012 | Portugal, Budens
20121009 Sagres
Het plan voor vandaag is: eerst het dorpje (Sagres) en haventje bekijken en daarna het fort van Hendrik de Zeevaarder, lunchen en dan naar Cabo de São Vicente (het meest zuidwestelijke puntje van Europa) tevens de hoogste klif van de zuid en westkust van Portugal.
Het waait nogal en de zon laat het even afweten. Dit deel van P. staat om zijn zeenevel bekend, maar na een eerste spelletje in de camper (omdat het buiten te hard waait) komt de zon dan toch en meteen uitbundig!
We vertrekken met de camper naar de enorme parkeerplaats voor het fort en lopen dan eerst naar het saaie dorpje. Zelfs de man in de toeristenshop is saai. Een antwoord kan er nauwelijks af, maar met een paar plattegronden van wat te bezoeken stadjes zijn we toch tevreden.
We lopen in de brandende zon (30 graden) tot we bij het haventje zijn. Dat moest erg leuk zijn volgens de campingmevrouw maar wij vinden er weinig aan. Alleen wat kleine pleziermotorbootjes maar dan wel in een mooie baai!
We drinken koffie op een hoekje van een plein en later nog eentje en Jos neemt een enorm ijsje, stoot tegen de tafel met koffie en ontlokt mij een lelijk woord want de koffie gutst over mijn jurk en schoenen. Natuurlijk heeft het café ook een toilet, maar daar is het zo donker dat ik, in combinatie met de zonnebril op mijn hoofd de vlekken niet goed kan zien. Op goed geluk dan maar onder de kraan gehouden. Later zie ik wel weer. Tenslotte hebben we dan niet voor niets galzeep meegenomen.
We kopen nog een strandtentje voor de nodige schaduw. Zo’n lichtgewicht ding in een halve boog. Kunnen de rugtas en de schoenen in het tentje en wij misschien ook wel, met ons hoofd.
Als we weer naar de camper lopen om de spullen daar te láten voordat we het fort gaan bezichtigen zien we in de verte, waar de kaap moet liggen, de wolken (zwarte wolken) heel laag op het land liggen. Naar de kaap gaan, straks, heeft dus geen zin. Dat stellen we dus uit of slaan we gewoon over in het kader van: je kunt toch niet alles doen wat je wilt in het leven. Daar is het leven gewoon te kort voor.
In de camper is het 35°. Pfff vlug weer eruit en naar het in de verte gelegen fort lopen. Mijn rode rieten zonneklep op de kop. Lekker blote armen, want die mogen wel bruin worden.
Het fort is op een schiereiland gelegen en het enige authentieke dat er nog van over is, is de enorme windroos op de grond. 43mᴓ. De rest van het voormalige opleidingsinstituut van Henrik de Zeevaarder is bij de grote aardbeving van 1755 vergaan. Het rotsachtige terrein het verschillende uitzichtpunten is enorm. We dachten alleen een fort te zien, als een soort oud kasteel maar het eigenlijke fort is maar een stenen muur en dan die windroos. Een oude cisterne waar je niet in kan en verder wat onduidelijke gebouwen van een datum van nog niet zolang geleden. Een goed begaanbaar pad, dat ook voor rolstoelen geschikt is, leidt ons over het plateau.
Pfff wat is het heet. Het simpele kerkje is ook al niet koel vanbinnen. We gaan terug na nog even bij een markeringssteen stil gestaan te hebben. Een dergelijke steen, met het wapen van Hendrik, werd op elke nieuw ontdekte plek op de wereld neergezet. Zo van: let op! Hendrik was hier.
In werkelijkheid ging hij zelf niet op pad. De naam is dus niet daarop gebaseerd. Hij was een koningszoon en financier en initiator van vele zee en ontdekkingsreizen. Madeira, de Azoren, werden ingelijfd en de Canarische eilanden (maar daar werd later weer met Spanje om gevochten en dat verloren de Portugezen). Ook het begin van de slavenhandel is (oa) aan de Hendrik te danken. Hij was natuurlijk niet te enige in die tijd, dat heeft de geschiedenis ons wel geleerd.
Als we op de terugweg naar de camper een kleine snackbar (met parasols) ontdekken dan bedenken we ons geen tweemaal maar lunchen met een tosti (ik) en een hamburger (Jos) onder een oranje parasol.
In de camper is het niet te harden van de hitte, maar de koeling op gas van de koel en vrieskast doet het gelukkig weer. Die moest van de week even opnieuw opgestart worden omdat we ontdekten dat, tijdens het stilstaan zonder electra aansluiting, de temperatuur enorm terugliep. Van -19 in de vriezer tot -8 of zoiets. Gelukkig nog geen bedorven spullen, maar hij kan toch maar beter ‘gewoon’ automatisch overschakelen op gas als we niet aan de elektrische palen gekoppeld zijn!
We zien in de verte dat de mist snel onze kant opkomt dus we gaan ‘vluchten’ naar een volgende camping richting oosten. We komen in Budens terecht. Terrassen camping. Mooi groen en rustig. Maken het ons gemakkelijk en doen een spelletje Phase 10. Jos steekt een kleine barbecue aan. Dat mag hier want we staan op zandgrond. Lekker hutspot met een staafje vlees. Nog lang zitten we buiten en Jos vermaakt zich met zijn app op zijn mobiel die alle sterren, planeten en manen laat zien. Heel boeiend. De maan zit voorlopig nog verstopt onder de horizon dus het wordt een donkere avond.
Het plan voor vandaag is: eerst het dorpje (Sagres) en haventje bekijken en daarna het fort van Hendrik de Zeevaarder, lunchen en dan naar Cabo de São Vicente (het meest zuidwestelijke puntje van Europa) tevens de hoogste klif van de zuid en westkust van Portugal.
Het waait nogal en de zon laat het even afweten. Dit deel van P. staat om zijn zeenevel bekend, maar na een eerste spelletje in de camper (omdat het buiten te hard waait) komt de zon dan toch en meteen uitbundig!
We vertrekken met de camper naar de enorme parkeerplaats voor het fort en lopen dan eerst naar het saaie dorpje. Zelfs de man in de toeristenshop is saai. Een antwoord kan er nauwelijks af, maar met een paar plattegronden van wat te bezoeken stadjes zijn we toch tevreden.
We lopen in de brandende zon (30 graden) tot we bij het haventje zijn. Dat moest erg leuk zijn volgens de campingmevrouw maar wij vinden er weinig aan. Alleen wat kleine pleziermotorbootjes maar dan wel in een mooie baai!
We drinken koffie op een hoekje van een plein en later nog eentje en Jos neemt een enorm ijsje, stoot tegen de tafel met koffie en ontlokt mij een lelijk woord want de koffie gutst over mijn jurk en schoenen. Natuurlijk heeft het café ook een toilet, maar daar is het zo donker dat ik, in combinatie met de zonnebril op mijn hoofd de vlekken niet goed kan zien. Op goed geluk dan maar onder de kraan gehouden. Later zie ik wel weer. Tenslotte hebben we dan niet voor niets galzeep meegenomen.
We kopen nog een strandtentje voor de nodige schaduw. Zo’n lichtgewicht ding in een halve boog. Kunnen de rugtas en de schoenen in het tentje en wij misschien ook wel, met ons hoofd.
Als we weer naar de camper lopen om de spullen daar te láten voordat we het fort gaan bezichtigen zien we in de verte, waar de kaap moet liggen, de wolken (zwarte wolken) heel laag op het land liggen. Naar de kaap gaan, straks, heeft dus geen zin. Dat stellen we dus uit of slaan we gewoon over in het kader van: je kunt toch niet alles doen wat je wilt in het leven. Daar is het leven gewoon te kort voor.
In de camper is het 35°. Pfff vlug weer eruit en naar het in de verte gelegen fort lopen. Mijn rode rieten zonneklep op de kop. Lekker blote armen, want die mogen wel bruin worden.
Het fort is op een schiereiland gelegen en het enige authentieke dat er nog van over is, is de enorme windroos op de grond. 43mᴓ. De rest van het voormalige opleidingsinstituut van Henrik de Zeevaarder is bij de grote aardbeving van 1755 vergaan. Het rotsachtige terrein het verschillende uitzichtpunten is enorm. We dachten alleen een fort te zien, als een soort oud kasteel maar het eigenlijke fort is maar een stenen muur en dan die windroos. Een oude cisterne waar je niet in kan en verder wat onduidelijke gebouwen van een datum van nog niet zolang geleden. Een goed begaanbaar pad, dat ook voor rolstoelen geschikt is, leidt ons over het plateau.
Pfff wat is het heet. Het simpele kerkje is ook al niet koel vanbinnen. We gaan terug na nog even bij een markeringssteen stil gestaan te hebben. Een dergelijke steen, met het wapen van Hendrik, werd op elke nieuw ontdekte plek op de wereld neergezet. Zo van: let op! Hendrik was hier.
In werkelijkheid ging hij zelf niet op pad. De naam is dus niet daarop gebaseerd. Hij was een koningszoon en financier en initiator van vele zee en ontdekkingsreizen. Madeira, de Azoren, werden ingelijfd en de Canarische eilanden (maar daar werd later weer met Spanje om gevochten en dat verloren de Portugezen). Ook het begin van de slavenhandel is (oa) aan de Hendrik te danken. Hij was natuurlijk niet te enige in die tijd, dat heeft de geschiedenis ons wel geleerd.
Als we op de terugweg naar de camper een kleine snackbar (met parasols) ontdekken dan bedenken we ons geen tweemaal maar lunchen met een tosti (ik) en een hamburger (Jos) onder een oranje parasol.
In de camper is het niet te harden van de hitte, maar de koeling op gas van de koel en vrieskast doet het gelukkig weer. Die moest van de week even opnieuw opgestart worden omdat we ontdekten dat, tijdens het stilstaan zonder electra aansluiting, de temperatuur enorm terugliep. Van -19 in de vriezer tot -8 of zoiets. Gelukkig nog geen bedorven spullen, maar hij kan toch maar beter ‘gewoon’ automatisch overschakelen op gas als we niet aan de elektrische palen gekoppeld zijn!
We zien in de verte dat de mist snel onze kant opkomt dus we gaan ‘vluchten’ naar een volgende camping richting oosten. We komen in Budens terecht. Terrassen camping. Mooi groen en rustig. Maken het ons gemakkelijk en doen een spelletje Phase 10. Jos steekt een kleine barbecue aan. Dat mag hier want we staan op zandgrond. Lekker hutspot met een staafje vlees. Nog lang zitten we buiten en Jos vermaakt zich met zijn app op zijn mobiel die alle sterren, planeten en manen laat zien. Heel boeiend. De maan zit voorlopig nog verstopt onder de horizon dus het wordt een donkere avond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
