via Cabo Sardao naar Sagres

20121008 Via Cabo Sardão naar Sagres
Bij vertrek, vanmorgen van de camping nog even een gesprekje met een stel Nederlanders. Hij heeft zijn arm in een stevig blauwe mitella zitten. Pech gehad, informeren wij?
Dat had ie zeker. Op weg naar Portugal, nog in Frankrijk, gevallen en zo ongelukkig terecht gekomen dat zijn arm op meerdere plaatsen is gebroken. Ter plekke geopereerd en voorzien van platen en schroeven om de boel op zijn plek te houden. Even een onderkomen in een hotel gezocht maar toen toch besloten om de vakantie te vervolgen en de ongemakken en de pijn maar op de koop toe te nemen!
Mevrouw rijdt natuurlijk en moet alles zelf doen. Zelfs meneer wassen enzo. Het lijkt me een heel gedoe. Veel beperkingen natuurlijk. Zelfs wandelen is nu beladen omdat, nogmaals vallen, natuurlijk geen leuk vooruitzicht is.
We rijden Zambujeira uit en gaan, via een mooie kustweg, een stukje naar het noorden. Daar, bij Cabo Sardão moeten ooievaarsnesten op de rotsen te vinden zijn. En die zijn er! Weliswaar verlaten, nu de ooievaars overwinteren in Afrika, maar we vinden er meerdere tijden een prachtige wandeling langs de steile rotskust. Wat een geweld dat water! Wat een kolkende witte watermassa. We zijn eigenlijk te vroeg, want als, in de late namiddag de zon op de rotsen gaat schijnen zal het er misschien nog wel mooier zijn.
Maar in de namiddag willen we in het uiterste zuidwestelijke puntje van Portugal zijn en we moeten eerst nog boodschappen doen.
In São Teotónio is een grote Intermarché, zo uit Frankrijk weggelopen.
Als we langs de vleeswaren lopen zegt er iemand ‘goedemorgen’. Een Nederlander? Hij zei dat hij ons aan de kleding herkende en toen hij Jos hoorde praten, wist hij het natuurlijk zeker. We hebben een leuk gesprekje. Hij heeft een klein toeristisch bedrijfje in deze streek. De drukte in Nederland ontvlucht en hier een nieuw leven opgebouwd. We krijgen zijn kaartje met het webnummer van zijn bedrijfje. Kunnen we eens even gluren als we tijd hebben.
We lopen door maar als we bij het vlees staan te aarzelen wat nou wel lamsvlees zou kunnen zijn (natuurlijk ligt de Wat en Hoe in de camper), bedenk ik het even aan de Nederlander te vragen. Hij zal vast wel een woordje Portugees spreken. Ik vind hem bij de groentes en hij loopt wel even met me mee om te helpen. Met twee prachtige stukjes lamsbout rijker en een positief gevoel kan de dag al niet meer stuk.
De rest van de route die langs een ‘groene’ weg gaat, in het Nationaal Park dat langs de hele zuidwest kust loopt is een genot. Lunchen op een schaduwplekje en verder naar de “Orbitur”camping in Sagres. Het moet een hele grote zijn, en we hebben niet zulke geweldige ervaringen met camping van dat merk in het noorden van P.
Des te leuker is het als we op een heel goed verzorgde camping met prachtige schaduwplekken terecht komen. Morgen de omgeving verkennen. Nu lekker luieren voor de rest van de middag en avond.