Portalegre

20120925 Portalegre
We hoesten ons een slag in de rondte. Vanmorgen pas realiseren we ons dat we iets tegen vastzittende hoest hebben meegenomen. Bruistabletten met Acetylcysteine als werkend bestanddeel. Hup maar. Want we willen wel van dat gedoe af.
Om 10.30 vertrekken we bij bewolkte hemel en rijden nog even langs Pomorinho, de vorige camping, omdat we per ongeluk hun map met info mee hadden genomen. Het ligt op de route, dus een kleine moeite. De weg ligt als een lint door de Alentejo (de provincie waar we nu zijn). Heel veel en nog meer grillige kurkeiken aan beide zeiden van de weg. Jammer genoeg kunnen we niet stoppen om een foto te maken, bij een berg kurk dat van die bomen af is gekomen. Lange brede schillen van ongeveer 3 a 4 cm dik worden eens in de 9 jaar van een boom ‘geschild’. Het is een verbazingwekkend natuurverschijnsel. Om zich tegen de droogte en hitte te beschermen vormt de boom een dikke kurkschors om zich heen die zelfs bij brand maar licht beschadigd raakt. In de zomer kan de bast gemakkelijk verwijderd worden maar dat moet dan wel gebeuren als er geen regen verwacht wordt. Zou er toch een bui vallen dan is die (kale) boom ten dode opgeschreven. Na drie dagen is dat gevaar geweken. Als de boom ± 20 jaar is mag hij pas voor het eerst geschild worden en het is ten strengste verboden om hem te vellen voor hij dood is. Dat is bij ± 200 jaar het geval. De eerste drie kurkoogsten van een boom zijn van slechte kwaliteit, dus pas na 38 jaar is de boom zover dat hij en zijn soortgenoten mee kunnen werken aan de export van hun materiaal. Portugal is goed voor ± de helft van de wereldproductie van kurk.
Na dit lesje KURK nu over naar een stadje dat we bezochten. Portalegre. Het ligt wat hoger boven de krukbomenvlakte en met zijn prachtige historische centrum de moeite waard van een bezoekje.
Met moeite kunnen we de camper ergens plaatsen en ik neem een foto van het kerkje er tegenover, zodat we altijd de weg terug weer kunnen vragen. We klimmen naar boven en stoppen eerst bij een livraría om te zien of ze een betere kaart van het land hebben. De ANWB gids van 1:800.000 is niet bepaald wat we willen en even later lopen we, erg gelukkig met de michelin gids van 1:400.000 de deur uit.
Nog net voor de middagsluiting bezoeken we de Sé. (kathedraal). Er mag niet gefotografeerd worden maar met dat leuke kleintje van ons kan ik het natuurlijk toch niet laten. Na de kerk dolen we wat rond en belanden bij de burcht die op de hoogste plek van de stad ligt en uit 1290 stamt. Veel is er niet van over maar een moderne, hout met glazen, aanbouw heeft de functie van infocentrum en tentoonstellingsruimte. Het uitzicht is prachtig maar de ramen zijn hermetisch afgesloten zodat fotograferen bijna onmogelijk is. Hier krijgen we wel een plattegrond en nadat ik de mevrouw achter de balie de foto van het kerkje waar de camper staat heb laten zien, zet ze een kringetje om de plek. Zo! Dat kan niet meer misgaan.
Het is siësta en dus is alles is gesloten. Dan maar wat eten in een klein Portugees knijpje. De eerste keer uit eten. Varkensmedaillons van de houtskoolgrill en zo lekker gekruid! Grote fles water erbij en fruit toe. Zielstevreden lopen we daarna de kant van het tapijtmuseum op. Het blijft nog steeds droog maar wat aan de frisse kant, zeker voor Portugese begrippen. Om 14.30 precies kunnen we naar binnen in het, van buiten oude en van binnen moderne, gebouw. Een kaartje kost maar €2, - en als we vragen naar de mogelijkheden voor pensioengerechtigden krijgen we de kaartjes, met ongeloof in haar ogen, voor € 1, -. Alle twee de kaartjes, vraagt ze nog? Onze dag kan niet meer stuk en als jonkies huppelen we de trap op naar de kamers met de wandtapijten. De geweven tapijten zijn van een paar eeuwen geleden tot hele moderne. Het zijn echt net schilderijen en je moet heel dichtbij komen om je ervan te overtuigen dat het echt geweven wol is. Elk tapijt uit Portalegre is gebaseerd op een origineel schilderij of tekening van een gerespecteerd artiest. We zien tekeningen, een wand vol wol in de mooiste kleuren en een weefgetouw. Diep onder de indruk verlaten we, na nog een geanimeerd gesprek met wat jonge mensen, het museum om de camper op te zoeken en de weg naar Evoramonte in te slaan. Daar moet de volgende (SVR) camping liggen. Als we nog eens de Tomtom proberen komt Jos tot de slotsom dat we zelf aldoor foute coördinaten hebben ingevoerd. Puntjes gezet op de plek waar de °,´," moeten staan. En zie…het wonder geschied. Hij zegt zowaar dat we op een camping in Evoramonte terechtkomen.
Aangekomen is de ontvangst van de heer des huizes allervriendelijkst en de camping is schoon, nieuw en mooi. Alle plekken Wifi, maar hij ligt wel langs de weg. In de hoop dat vanavond de autostroom zal verminderen kiezen we een mooie plek.