BESTOLEN
Blijf op de hoogte en volg Anke
30 September 2012 | Portugal, Lissabon
20120930 BESTOLEN!!!!!
Vanmorgen eerst mijn verslag van gisteren gemaakt en op de reis-site gezet voordat we de bus nemen voor de laatste dag Lissabon. Een paar foto’s bij het verslag en dan op naar de volgende belevenis.
En wat voor belevenis! In vakanties zie je natuurlijk veel dingen voor het eerst in je leven, dus dat is niet vreemd. Wat wel vreemd is om voor het eerst in een politieauto te worden gereden en een politiebureau van binnen te zien.
Vanmorgen zegt Jos nog tegen me……laat je tasje nou thuis, stop je spullen in de grote(re) rugzak die ik draag! Nee, ik wil gewoon mijn eigen tasje met mijn eigen watertje, mijn eigen (zonne)bril, mijn eigen portemonnee, mijn eigen telefoon en mijn (van Marianne en Paul gekregen) opvouwbare tasje bij me hebben. Oké, ik mijn zin en Jos heeft de grote rugtas met de route en de infoboeken, de fototoestelletjes (althans de hoezen, want de toestellen hebben we in de hand en stand-by).
We stappen een paar haltes eerder uit dan het eindpunt van de eerste dag en lopen de steile straatjes in die naar boven naar de Kathedraal lopen. Oude toeristische trammetjes knarsen op hun ratelende onderstellen ook die richting op. Gelukkig is de Sé niet zo ver en langzaam lopend gaat het ons goed af. De enorme kathedraal heeft zandstenen muren en is in 1147 gebouwd op de resten van een moskee om de verovering van het christendom op de islam te vieren. Het lijkt meer een versterkt fort dan een kerk en zeker na de uitbundigheid van de Manuelstijl van de laatste dagen is dit, van binnen en van buiten, zeer degelijk en sober!
Als we voor de kerk staan horen we een prachtig zuivere stem een lied zingen. De deur is open en er lopen mensen in en uit, dus het zal wel geoorloofd zijn. De kerk is behoorlijk gevuld met gelovigen en toeristen maar wij kunnen er nog best bij op de achterste rij. Wie had nou gedacht dat wij nog eens een (deel) van een katholieke kerkdienst zouden bijwonen? Als het orgel boven ons speelt en een gemengd koor, samen met de man in de groene jurk vooraan, zingt, krijg ik werkelijk kippenvel. Zo mooi! Weer buiten in de hete zon moeten we nog verder naar boven klimmen om de tocht van vandaag te vervolgen. Rustig aan maar, af en toe even blijven staan voor een etalage want die straten zijn hier werkelijk ongelooflijk steil.
Na een poosje, en toch nog eerder dan gedacht, zijn we boven bij de muren van de grote burcht. Het met kantelen omzoomde gebouw kan alleen bezocht worden als er een kaartje gekocht wordt en voor die kassa staat een hele lange rij. Weer een rij! Gaan we dit doen? We hebben al zoveel kastelen en zoveel kasteelruïnes gezien dat we het voor gezien houden. Het is erg toeristisch en erg warm zonder veel schaduw op de terrasjes waar we eventueel zouden kunnen gaan zitten.
Een ober prijst zijn restaurantje aan met de menukaart in zijn hand maar ik bedank hem vriendelijk. Dan zegt hij dat mijn rugtasje openstaat. Ik haal hem van mijn rug en zie inderdaad dat beide ritsen totaal naar beneden zijn. Ik had hem zeker goed dichtgedaan? Vlug kijk ik of ik iets mis en ja hoor: portemonnee! Schrik natuurlijk. Een heel rare gewaarwording. Het was helemaal niet druk op de weg naar boven en boven ook niet zo erg, zodat ik zou denken om hem op mijn buik te dragen (zoals ik in drukte altijd doe). Nog eens goed kijken maar hij is echt weg! Mijn telefoon en mijn brillenkoker zitten er gewoon nog in.
Meteen is de lol om hier te lopen over. We gaan terug naar de camping! Jos ziet een politieauto achter ons een straatje indraaien en is net op tijd om ze staande te houden. Ik vertel, door het voorraampje heen, wat me is overkomen en dat ik aangifte wil doen. Ze spreken redelijk Engels en beginnen een verhaal dat het later ook kan. Ze geven een adres, maar dat zegt ons niets. Ik kijk er waarschijnlijk een beetje ongelukkig bij en zeg dat ik het NU wil aangeven. Morgen gaan we hier weer weg. Ze nodigen ons uit om in te stappen en even later rijden we, voor het eerst in ons leven, in een politieauto. Ze vragen ons van alles. Of we voor het eerst hier zijn en waar we logeren. Of we al in Porto zijn geweest en welke stad we dan mooier vinden. Voor we het weten staan we op het enorme plein met de obelisk waar we de eerste dag ook waren. Daar is het politie bureau en doen we aangifte bij een heel aardige agent die ook alweer redelijk Engels spreekt.
In de portemonnee zat maar 5 euro. Mijn rijbewijs, bankpas en mijn creditkaart. Mijn ziektekostenverzekeringsbewijs en een kaartje met code voor ons alarm thuis. De portemonnee zelf is net nieuw en was ook niet goedkoop. Daar zal ik de bon nog wel van hebben (thuis).
De agent raadt ons aan om de creditkaart te blokkeren en draait een gratis nummer in Portugal voor ons. Jos spreekt degene van Mastercard die zoveel mogelijk gegevens opneemt en ons dan met Nederland door verbind. Dat spreekt heel wat makkelijker en fouten worden vermeden.
Kopie mee voor de verzekering en even later staan we, na hartelijk handen schudden, weer buiten in de zon. We schieten een steegje in en gaan ergens in de schaduw een hapje eten. Dan naar het plein waar de bus staat maar waar we erg lang moeten wachten in de brandende zon. Uiteindelijk zijn we om 16.00 uur weer op de camping.
Wat een leuke dag had moeten worden werd er eentje met een vlekje!
Het meest vervelende vind ik, geloof ik, dat ik er niets van heb gemerkt. Ik peins me suf, om me een situatie voor te stellen dat er iemand heel dichtbij kwam of me aan heeft geraakt. Nergens was het zo druk, alleen bij en in de kerk. Maar in de kerk heb ik nog met mijn (dichte) rugtasje, voor me in de kerkbank gezeten. Het moet erna zijn gebeurt. Hebben we nergens stil gestaan? Ja, ik heb voor een etalage met mooi keramiek staan kijken. RAAK!!! Daar kwam een vrouw naast me staan die ook wilde kijken en ik ging nog even opzij voor haar! Ze deed net of ze er niet goed bij kon om te kijken maar was zo weer verdwenen! Ja, snap ik ook, als je een buideltje geld denkt te scoren. Gelukkig niet meer dan 5 euro!
Vanmorgen eerst mijn verslag van gisteren gemaakt en op de reis-site gezet voordat we de bus nemen voor de laatste dag Lissabon. Een paar foto’s bij het verslag en dan op naar de volgende belevenis.
En wat voor belevenis! In vakanties zie je natuurlijk veel dingen voor het eerst in je leven, dus dat is niet vreemd. Wat wel vreemd is om voor het eerst in een politieauto te worden gereden en een politiebureau van binnen te zien.
Vanmorgen zegt Jos nog tegen me……laat je tasje nou thuis, stop je spullen in de grote(re) rugzak die ik draag! Nee, ik wil gewoon mijn eigen tasje met mijn eigen watertje, mijn eigen (zonne)bril, mijn eigen portemonnee, mijn eigen telefoon en mijn (van Marianne en Paul gekregen) opvouwbare tasje bij me hebben. Oké, ik mijn zin en Jos heeft de grote rugtas met de route en de infoboeken, de fototoestelletjes (althans de hoezen, want de toestellen hebben we in de hand en stand-by).
We stappen een paar haltes eerder uit dan het eindpunt van de eerste dag en lopen de steile straatjes in die naar boven naar de Kathedraal lopen. Oude toeristische trammetjes knarsen op hun ratelende onderstellen ook die richting op. Gelukkig is de Sé niet zo ver en langzaam lopend gaat het ons goed af. De enorme kathedraal heeft zandstenen muren en is in 1147 gebouwd op de resten van een moskee om de verovering van het christendom op de islam te vieren. Het lijkt meer een versterkt fort dan een kerk en zeker na de uitbundigheid van de Manuelstijl van de laatste dagen is dit, van binnen en van buiten, zeer degelijk en sober!
Als we voor de kerk staan horen we een prachtig zuivere stem een lied zingen. De deur is open en er lopen mensen in en uit, dus het zal wel geoorloofd zijn. De kerk is behoorlijk gevuld met gelovigen en toeristen maar wij kunnen er nog best bij op de achterste rij. Wie had nou gedacht dat wij nog eens een (deel) van een katholieke kerkdienst zouden bijwonen? Als het orgel boven ons speelt en een gemengd koor, samen met de man in de groene jurk vooraan, zingt, krijg ik werkelijk kippenvel. Zo mooi! Weer buiten in de hete zon moeten we nog verder naar boven klimmen om de tocht van vandaag te vervolgen. Rustig aan maar, af en toe even blijven staan voor een etalage want die straten zijn hier werkelijk ongelooflijk steil.
Na een poosje, en toch nog eerder dan gedacht, zijn we boven bij de muren van de grote burcht. Het met kantelen omzoomde gebouw kan alleen bezocht worden als er een kaartje gekocht wordt en voor die kassa staat een hele lange rij. Weer een rij! Gaan we dit doen? We hebben al zoveel kastelen en zoveel kasteelruïnes gezien dat we het voor gezien houden. Het is erg toeristisch en erg warm zonder veel schaduw op de terrasjes waar we eventueel zouden kunnen gaan zitten.
Een ober prijst zijn restaurantje aan met de menukaart in zijn hand maar ik bedank hem vriendelijk. Dan zegt hij dat mijn rugtasje openstaat. Ik haal hem van mijn rug en zie inderdaad dat beide ritsen totaal naar beneden zijn. Ik had hem zeker goed dichtgedaan? Vlug kijk ik of ik iets mis en ja hoor: portemonnee! Schrik natuurlijk. Een heel rare gewaarwording. Het was helemaal niet druk op de weg naar boven en boven ook niet zo erg, zodat ik zou denken om hem op mijn buik te dragen (zoals ik in drukte altijd doe). Nog eens goed kijken maar hij is echt weg! Mijn telefoon en mijn brillenkoker zitten er gewoon nog in.
Meteen is de lol om hier te lopen over. We gaan terug naar de camping! Jos ziet een politieauto achter ons een straatje indraaien en is net op tijd om ze staande te houden. Ik vertel, door het voorraampje heen, wat me is overkomen en dat ik aangifte wil doen. Ze spreken redelijk Engels en beginnen een verhaal dat het later ook kan. Ze geven een adres, maar dat zegt ons niets. Ik kijk er waarschijnlijk een beetje ongelukkig bij en zeg dat ik het NU wil aangeven. Morgen gaan we hier weer weg. Ze nodigen ons uit om in te stappen en even later rijden we, voor het eerst in ons leven, in een politieauto. Ze vragen ons van alles. Of we voor het eerst hier zijn en waar we logeren. Of we al in Porto zijn geweest en welke stad we dan mooier vinden. Voor we het weten staan we op het enorme plein met de obelisk waar we de eerste dag ook waren. Daar is het politie bureau en doen we aangifte bij een heel aardige agent die ook alweer redelijk Engels spreekt.
In de portemonnee zat maar 5 euro. Mijn rijbewijs, bankpas en mijn creditkaart. Mijn ziektekostenverzekeringsbewijs en een kaartje met code voor ons alarm thuis. De portemonnee zelf is net nieuw en was ook niet goedkoop. Daar zal ik de bon nog wel van hebben (thuis).
De agent raadt ons aan om de creditkaart te blokkeren en draait een gratis nummer in Portugal voor ons. Jos spreekt degene van Mastercard die zoveel mogelijk gegevens opneemt en ons dan met Nederland door verbind. Dat spreekt heel wat makkelijker en fouten worden vermeden.
Kopie mee voor de verzekering en even later staan we, na hartelijk handen schudden, weer buiten in de zon. We schieten een steegje in en gaan ergens in de schaduw een hapje eten. Dan naar het plein waar de bus staat maar waar we erg lang moeten wachten in de brandende zon. Uiteindelijk zijn we om 16.00 uur weer op de camping.
Wat een leuke dag had moeten worden werd er eentje met een vlekje!
Het meest vervelende vind ik, geloof ik, dat ik er niets van heb gemerkt. Ik peins me suf, om me een situatie voor te stellen dat er iemand heel dichtbij kwam of me aan heeft geraakt. Nergens was het zo druk, alleen bij en in de kerk. Maar in de kerk heb ik nog met mijn (dichte) rugtasje, voor me in de kerkbank gezeten. Het moet erna zijn gebeurt. Hebben we nergens stil gestaan? Ja, ik heb voor een etalage met mooi keramiek staan kijken. RAAK!!! Daar kwam een vrouw naast me staan die ook wilde kijken en ik ging nog even opzij voor haar! Ze deed net of ze er niet goed bij kon om te kijken maar was zo weer verdwenen! Ja, snap ik ook, als je een buideltje geld denkt te scoren. Gelukkig niet meer dan 5 euro!
-
30 September 2012 - 21:21
Madelon:
Ik weet dat jullie altijd voorzichtig zijn, maar het is niet fijn om te lezen dat dit soort dingen gebeuren. Raar idee hoor, dat zoiets kan gebeuren, zonder dat je er iets van merkt. Toch wel fijn dat je nog kon achterhalen waar het gebeurt moet zijn.
Nou ja, gebeurd is gebeurd en is het alleen materiaal (die 5 euro telt niet eens mee haha). Blijf genieten van al het moois om jullie heen.
Hou van jullie xx -
30 September 2012 - 21:41
Bep En Henk Morren:
Hallo Jos en Anke,
Jeetje dat is dus niet leuk voor jullie, en toch een hele rare gewaarwording!
Geluk bij een ongeluk is dat er niet veel geld in zat! Maar ja de ellendige rompslomp die je er weer van hebt he? is toch een kleine domper op jullie fijne vakantie!
Wij hopen dat er verder geen vervelende dingen meer zullen gebeuren, en wensen jullie een fijne verdere vakantie, ik zal het allemaal wel lezen, in jullie verslag.
lieve groetjes van Bep en Henk
xxxxx -
30 September 2012 - 22:57
Jes:
Gedver, wat vervelend. Laat de pret niet bederven, zou ik zeggen. X Jes -
30 September 2012 - 22:57
Jes:
Gedver, wat vervelend. Laat de pret niet bederven, zou ik zeggen. X Jes -
30 September 2012 - 23:02
Sonja:
Dat er niet veel geld in zat dat maakt niets uit. Ik kan mij zo kwaad maken dat mensen met hun poten aan andersman spul komt. Het maakt mij woest.
Ik hoop dat jullie wel genieten.
Liefs Sonja en Rob -
01 Oktober 2012 - 21:59
Corrie Van Tilborg:
SHIT ZEG dat dit ook jullie overkomt, je let goed op en toch weer niet ,het is bekend een stoot of een duw en tevens wordt er tegen je gepraat en bingo alles weg!!!!!!!! Gelukkig is alles goed met jullie dus ga verder met genieten en met het reisverslag, ik geniet er zeker van .Groeten en een grote kus van Corrie. -
02 Oktober 2012 - 20:55
Mara, Sanne En Madelon:
Kurken kaarten zijn superleuk!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
