Ourique

20121001 naar Ourique
Vannacht natuurlijk om 4 uur wakker. He, getsie, dan ga je liggen denken en denken en zie je steeds dat ongelukkige incident voor je. Ben maar gaan lezen in ‘het lot van de familie Meijer’.
Vanmorgen uitgeslapen en de sores van me af gedouched. Rond 11 uur vertrekken we naar het zuiden. Weer over de grote tolbrug. Maar deze keer hoeven we niet te dokken. Dus alleen als je de stad in wil kost het geld. We besluiten via een peninsula (Tróia) te rijden. Geen snel, of tolweg meer. Prachtige route en we zijn, na wat boodschappen en de lunch, snel in Ourique. Ook weer een SVR camping. Geen boerenbedrijf dit keer maar een project van een enthousiast echtpaar dat 8 jaar geleden dit stuk land kocht. 61 en 63 zijn ze!
We worden heel hartelijk ontvangen, wegwijs gemaakt op de camping en we mogen zelf een plek zoeken. Om 17.00 uur gaat de bel en kan je, als je zin hebt, in het praathuis met de toepasselijke naam: zuip en vreetschuur komen kletsen.
Daar hebben we wel zin in en rond die tijd maken we dus wat nader kennis met Herman (vrachtwagenchauffeur) en Albertje (pedicure). Ook een ander stel dat met een caravan reist, komt er bij zitten. Wim en Vera. Ook in Amsterdam gewoond, maar er niet geboren. Leuke interessante mensen allemaal. Heel ondernemend en heel energiek.
Hier blijven we toch echt wel een paar dagen!
Het enige wat een beetje vervelend lijkt is de weg die 400 meter van de camping ligt. Maar als we rond elven naar bed gaan is er van verkeerslawaai niets te merken en ik doe niet eens mijn oordoppen in.
De volgende morgen staan we pas om 9.30 uur op. Jos laat wakker en ik lange tijd gelezen, Prachtig boek.
We tutten lekker wat aan. Doen drie wassen die steeds na een uur alweer droog zijn in de zon en de wind. De plek waar we staan is werkelijk goddelijk. Voldoende ‘natuurlijke’ schaduw. Zo houden we het wel een paar dagen uit. Internet gaat iets langzamer, maar dat mag de pret absoluut niet drukken. Jos krijgt een stuk pvc pijp van Herman. Herman is net zo handig als Jos en heeft ook van alles in voorraad. Jos had het bij het goede eind toen hij dacht dat Herman zoiets wel zou hebben. Het luchtpijpje op ons dak had vroeger een kapje maar dat zijn we verloren. Onder takken doorgereden? Het pijpje is de luchtafvoer van de koelkast en dus wel belangrijk. Er mag natuurlijk geen water in komen. Hoe lang we het kwijt zijn weten we niet. Op de pont die we gisteren namen (oversteek naar de peninsula) keken we van boven op de camper neer en we constateerden dat, buiten dat ie vies was, ook dat het kapje verdwenen was.
Morgen gaan we de omgeving eens bekijken.