zaterdag 13 juli
Blijf op de hoogte en volg Anke
31 Juli 2013 | Finland, Loviisa
20130713 naar Helsinki
Vanmorgen eerst lekker lui gedaan en we vertrekken pas om 11.45 uur naar Helsinki.
We bedenken dat we door Finland zijn heen gevlogen, alsof we niet meer de concentratie op konden brengen om om ons heen te kijken en te genieten van al het moois dat dit land te bieden heeft. Is het de onrust die ons drijft en is de concentratie na ruim twee maanden gewoon op? Kan er niets meer bij in ons hoofd? En in hoeverre hebben wij daarin invloed op elkaar?
Het feit is er in ieder geval dat we weer aan ‘thuis’ beginnen te denken en aan alles wat ons daar wacht. De plannen zijn veranderd: we gaan, in augustus nog twee weken met Sanne en Mara op vakantie. Daar hebben we ook heel erg veel zin en als we dan toch begin augustus al weer in Nederland moeten zijn dan kunnen we ook wel naar zus Ria, die 75 jaar wordt. We hebben haar gebeld dat we toch op haar verjaardag willen komen. Enthousiast, als Ria is, werd het plan met beide armen ontvangen.
Wie weet….als we de tijd krijgen….doen we Finland nog eens over en dan goed, met aandacht en tijd. Nu gaan we naar Helsinki om te zien of er een boot is die ons voor een beetje redelijke prijs mee wil nemen naar Travemunde. Het is maar 87 kilometer rijden en dan begint de zoektocht naar de Finnline. Beide navigatie systemen geven een andere plek op, waar de boot zou moeten vertrekken. Bij de Fikingline doet Jos navraag en we moeten 19 km terug rijden! Enfin, daar aangekomen parkeren we en doen navraag naar de mogelijkheden en dat hadden we dus al goed gezien op de site: Een overtocht (27 uur) kost meer dan €1000,- en dan hebben we geen hut met gouden kranen! Via Talinn en door de Baltic en Polen (ons oorspronkelijke plan als we de 5 maanden hadden kunnen doen) vinden we ook geen optie. Het staat tegen om door deze (voor ons nieuwe) landen heen te racen om op tijd terug te zijn.
Dus zoeken we een volgende mogelijkheid, maar eerst de camping in Helsinki, die ligt maar op 3 km van deze boot. Een grote stadscamping met de metro vlakbij. Dan kunnen we toch nog iets van Helsinki zien. Uit de verte ziet H er heel aantrekkelijk uit, maar de camping, integendeel, is overvol. Er is nog één heel klein plekje over maar we besluiten om deze camping ook maar over te slaan en tevens Helsinki dus, want dit is de enige mogelijkheid. Ook daar willen we nog graag eens (maar dan met een stedentrip) naar terug keren.
We rijden verder via een prachtige (alweer) weg, het ‘kokergevoel’ is wat minder, de weg is glooiend en geeft uitzichten op het boerenland en de bossen. Want bossen heeft Finland wel. Tjonge, wat is het hier groen en wat is er veel water. Het hele land dat op een plateau ligt. En dan hebben we het westen nog niet gezien.
We komen op een camping in Ekenäs. Mooi gelegen, groot, aan het water en een gezellig restaurant met terras aan de zeezijde. We vinden, helemaal achteraan nog een plekje. Het is al 17.00 uur als we lekker buiten zitten op de luie stoelen. We hebben laat gegeten en stellen het avondeten ook nog even uit. Misschien dan maar op het terras naar de zee gaan zitten staren? Dat doen we en daar komt het tweede biertje op deze reis….ja als het hek van de dam is…..Maar daar blijft het bij. Het is lekker genieten en mensen kijken. Verhalen verzinnen over de mensen over wie ze zullen zijn en hoe ze leven. De vervelende, dikke man, tegenover ons negeren die hard praat en ‘hey’ roept tegen de bedienende dames. Zo te merken hebben ze hem al vaker meegemaakt. Ze blijven beleefd maar ontwijken hem zo veel mogelijk. Dan gaat ie Jos aan zitten staren, en tegen een ander, onbetrouwbaar uitziend, vies mannetje horen we duidelijk een paar keer het woord Holland vallen. Gelukkig krijgt hij geen sjoege en taait na een poosje af. Je ziet de obers opgelucht ademhalen.
We eten een heerlijke maaltijd en genieten van de zoele avond. Morgen maar een dag hier blijven? Na het terras is er nog tijd om lekker naast de camper te genieten van een kwikstaartenpaartje dat een nestje heeft gebouwd onder de hoes van de dissel van een caravan. Zo te zien staat deze caravan hier langer dan een paar dagen en hebben de ouders kwikstaart de kans hun jongen groot te krijgen. Een bedreiging is wel de meeuw, die doorheeft dat er een lekker hapje onder die hoes zit en geduldig wacht tot zo’n kleintje op de dissel verschijnt om wat vliegpogingen te ondernemen. Wij maken dat vandaag niet meer mee en morgen dus ook niet.
Vanmorgen eerst lekker lui gedaan en we vertrekken pas om 11.45 uur naar Helsinki.
We bedenken dat we door Finland zijn heen gevlogen, alsof we niet meer de concentratie op konden brengen om om ons heen te kijken en te genieten van al het moois dat dit land te bieden heeft. Is het de onrust die ons drijft en is de concentratie na ruim twee maanden gewoon op? Kan er niets meer bij in ons hoofd? En in hoeverre hebben wij daarin invloed op elkaar?
Het feit is er in ieder geval dat we weer aan ‘thuis’ beginnen te denken en aan alles wat ons daar wacht. De plannen zijn veranderd: we gaan, in augustus nog twee weken met Sanne en Mara op vakantie. Daar hebben we ook heel erg veel zin en als we dan toch begin augustus al weer in Nederland moeten zijn dan kunnen we ook wel naar zus Ria, die 75 jaar wordt. We hebben haar gebeld dat we toch op haar verjaardag willen komen. Enthousiast, als Ria is, werd het plan met beide armen ontvangen.
Wie weet….als we de tijd krijgen….doen we Finland nog eens over en dan goed, met aandacht en tijd. Nu gaan we naar Helsinki om te zien of er een boot is die ons voor een beetje redelijke prijs mee wil nemen naar Travemunde. Het is maar 87 kilometer rijden en dan begint de zoektocht naar de Finnline. Beide navigatie systemen geven een andere plek op, waar de boot zou moeten vertrekken. Bij de Fikingline doet Jos navraag en we moeten 19 km terug rijden! Enfin, daar aangekomen parkeren we en doen navraag naar de mogelijkheden en dat hadden we dus al goed gezien op de site: Een overtocht (27 uur) kost meer dan €1000,- en dan hebben we geen hut met gouden kranen! Via Talinn en door de Baltic en Polen (ons oorspronkelijke plan als we de 5 maanden hadden kunnen doen) vinden we ook geen optie. Het staat tegen om door deze (voor ons nieuwe) landen heen te racen om op tijd terug te zijn.
Dus zoeken we een volgende mogelijkheid, maar eerst de camping in Helsinki, die ligt maar op 3 km van deze boot. Een grote stadscamping met de metro vlakbij. Dan kunnen we toch nog iets van Helsinki zien. Uit de verte ziet H er heel aantrekkelijk uit, maar de camping, integendeel, is overvol. Er is nog één heel klein plekje over maar we besluiten om deze camping ook maar over te slaan en tevens Helsinki dus, want dit is de enige mogelijkheid. Ook daar willen we nog graag eens (maar dan met een stedentrip) naar terug keren.
We rijden verder via een prachtige (alweer) weg, het ‘kokergevoel’ is wat minder, de weg is glooiend en geeft uitzichten op het boerenland en de bossen. Want bossen heeft Finland wel. Tjonge, wat is het hier groen en wat is er veel water. Het hele land dat op een plateau ligt. En dan hebben we het westen nog niet gezien.
We komen op een camping in Ekenäs. Mooi gelegen, groot, aan het water en een gezellig restaurant met terras aan de zeezijde. We vinden, helemaal achteraan nog een plekje. Het is al 17.00 uur als we lekker buiten zitten op de luie stoelen. We hebben laat gegeten en stellen het avondeten ook nog even uit. Misschien dan maar op het terras naar de zee gaan zitten staren? Dat doen we en daar komt het tweede biertje op deze reis….ja als het hek van de dam is…..Maar daar blijft het bij. Het is lekker genieten en mensen kijken. Verhalen verzinnen over de mensen over wie ze zullen zijn en hoe ze leven. De vervelende, dikke man, tegenover ons negeren die hard praat en ‘hey’ roept tegen de bedienende dames. Zo te merken hebben ze hem al vaker meegemaakt. Ze blijven beleefd maar ontwijken hem zo veel mogelijk. Dan gaat ie Jos aan zitten staren, en tegen een ander, onbetrouwbaar uitziend, vies mannetje horen we duidelijk een paar keer het woord Holland vallen. Gelukkig krijgt hij geen sjoege en taait na een poosje af. Je ziet de obers opgelucht ademhalen.
We eten een heerlijke maaltijd en genieten van de zoele avond. Morgen maar een dag hier blijven? Na het terras is er nog tijd om lekker naast de camper te genieten van een kwikstaartenpaartje dat een nestje heeft gebouwd onder de hoes van de dissel van een caravan. Zo te zien staat deze caravan hier langer dan een paar dagen en hebben de ouders kwikstaart de kans hun jongen groot te krijgen. Een bedreiging is wel de meeuw, die doorheeft dat er een lekker hapje onder die hoes zit en geduldig wacht tot zo’n kleintje op de dissel verschijnt om wat vliegpogingen te ondernemen. Wij maken dat vandaag niet meer mee en morgen dus ook niet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
