woensdag 10 juli

20130710 dagje camping
Vandaag een dagje op een camping, mét Wifi! Even de mail kunnen bijwerken en de administratie doen.
Gisteren was een heerlijke dag. Het is steeds mooi weer, en dat begint ’s morgens al met 20° en dat loopt in de loop van de dag dan op naar 25°. En het leuke is ….de muggen zijn waarschijnlijk ook op vakantie.
Toen we gisteren opstonden en naar de caravan aan de overkant keken, moesten we weer lachen. Die mensen kwamen vrij laat aan en hadden zeker 4 á 5 kinderen bij zich. Een nieuwe barbecue moest om 22.00 uur nog even uitgeprobeerd. De ‘mannen’ staken het vuurtje aan en gingen toen even naar het toilet. De moeder moest blijkbaar op het ene worstje passen dat net lag te braden. Plotseling zien wij een meeuw…(ik had het worstje nog niet eens ontdekt) en die kwam steeds meer in de buurt van de caravan. Beetje schichtig, maar vastberaden kwam hij steeds dichterbij, tot hij plotseling het worstje (grote van een sausijs) in zijn bek had. Snel probeerde hij de hele worst naar binnen te werken maar dat moest hij toch staken. Ik pakte snel mijn fototoestelletje maar de mannen kwamen alweer terug van het toilet en zagen wat er gaande was. Iedereen lachen, en de meeuw vloog met de worst zo weg….hoog boven de bomen! Jammer….net geen foto!
Als we weer op weg gaan zijn we in een mum van tijd op de snelweg rond Kuopio. Heel vertrouwd ook weer, zo’n snelweg. Helemaal niet gek als er plotseling meer auto’s rijden dan je maandenlang gewend was. We begrijpen dat we de grootste stilte en rust achter ons moeten laten.
De snelweg gaat snel weer over in de provinciale weg en meteen is het aantal auto’s beduidend minder. We rijden weg 23 en passeren een enorme suikerfabriek en een kanaalmuseum. Ja, kanalen hebben ze hier ook, om de meren vlot met elkaar te verbinden. Maar wij gaan iets anders bezoeken: twee kloosters staan er te bezichtigen. Een vrouwenklooster en eentje voor de mannen. Bij het laatste klooster staat een soort hostess in Karelische klederdracht en geeft ons een plattegrond met uitleg en fijntjes zegt ze erbij dat we decent gekleed moeten gaan. Ik ben ik lange broek en t shirt met korte mouw en Jos in een (lange) korte broek en een overhemd met eveneens korte mouw. We vragen of we er netjes genoeg uitzien….maar afkeurend kijkt de dame naar de stukjes knie die onder Jos zijn korte broek uitsteken…..nee, dat kan toch eigenlijk niet!De lobbes gaat terug naar de camper om zijn spijkerbroek aan te trekken. Enfin, lekker even rondgelopen en wat gefotografeerd. Het kerkje hangt helemaal vol met iconen. En veel, heel veel goud wat er blinkt. Wat moet men toch met al die pracht en praal? Een graatmagere man in pij komt de kaarsen verwisselen en kijkt geen moment naar de toeristen die in ‘zijn’ heiligdom lopen te fotograferen.
Bij het vrouwenklooster dat we als eerste bezoeken zijn de nonnen op het land bezig en de hele plek maakt een verzorgde liefdevolle indruk. Ook zij moeten dealen met alle toeristen die hun rust komen verstoren.
Als we de geestelijkheid achter ons hebben gelaten rest ons nog een mooie ‘gele’ weg. We hebben een kaart van Freytag & Berndt. Deze is onderverdeeld in snelwegen, rode wegen, gele wegen en witte wegen. De snelwegen zijn duidelijk en de rode zijn altijd geasfalteerd, soms 2baans soms 1baans. De gele wegen zijn vaak geasfalteerd maar kunnen plotseling overgaan in een onverharde weg (die dan niet op de kaart staat). De witte wegjes? Je zou toch denken dat die dan onverhard zouden moeten zijn? Nee hoor. Dat zijn ze soms maar soms ook geasfalteerd. Enfin, we hebben natuurlijk pech en gaan een flink aantal kilometers over een wasbord als in Noorwegen. Daar staat een helblonde lifter langs de weg met een grote rugzak op. Meenemen vraagt Jos? Ja hoor, zeg ik en even later doe ik de deur open voor een lange jonge vrouw. Maija heet ze en komt uit Letland. Ze gaat aardbeien plukken (dit is het aardbeien gebied) en vraagt of we haar mee kunnen nemen naar Savooranta. Dat doen we en even later zitten we gezellig te praten. Ze schrikt als de pannenIa plotseling openvliegt (in een bocht) wij zijn er al aan gewend dat die la eigenwijs is. Ik vraag of ze niet bang is dat ze op deze uitgestorven wegen geen auto tegenkomt die haar mee wil nemen. Zo veel auto’s rijden hier niet. Ach, zegt ze laconiek: je hebt maar 1 auto nodig. Als ze de auto verlaten heeft doet Jos een snelbinder om het kastje. Voorlopig moet het maar even. Komt weer bij de lijst: to do.
Om 16.00 uur (bij Salonkylä) hebben we precies 10 kilometer gereden (deze reis). In totaal 50.995 km vanaf september 2010 toen we hem nieuw hadden.
Nu dus op deze camping (Punkaharju) aan een schitterend meer. Klein haventje voor het restaurantje waar we tegenover staan. Mooi balkon heeft het restaurant en we gaan voor het eerst deze reis een biertje drinken. Een Hoegaarde. Op het balkon, in de late zon. Innig tevreden en moe van het mensen kijken liggen we om 23.00 uur in bed en het is zowaar een beetje schemerig buiten.