vrijdag 5 juli

20130705 vrijdag (een reisdag)
Gisteren bleven een dag op de camping hangen. Er moesten wassen gedraaid en gedroogd en er moesten boodschappen gedaan. De super ligt maar 1 kilometer vanaf de camping dus dat kunnen we lopen. Maar hoe neem je dan boodschappen voor 4 dagen mee? Gewoon, de fiets uit de garage halen en uitvouwen en ieder een flinke dagrugzak omhangen. Ik loop lekker op mijn teen slippers, wat me een flinke blaar oplevert. Dat merk ik gelukkig ’s avonds pas, als de blaar kapot is gegaan. Hij zit onder de 2e teen van mijn linkervoet. Nooit eerder last van gehad en wel meer een aantal kilometers op mijn Birkenstock’s gelopen. Op de heenweg gaan we nog even de openstaande deur van het (moderne) kerkje van Inari binnen. Mooi eenvoudig van ruw grenen vanbinnen en witgeschilderd aan de buitenkant met losstaande klokkentoren. Een orgel? Nee, dat is een elektronisch dingetje en waarom ook niet?
Verder valt er over gisteren niet zoveel te vertellen. We zagen de camping leegstromen (het leek alsof iedereen rond half 11 weer vertrok) en rond 16.00 weer vol worden. Tegen de avond, (wanneer begint die ook alweer?) is de camping echt vol. Iedereen staat schots en scheef door elkaar. Ook weer laat naar bed maar als ik om 1 uur nog niet slaap en even buiten ga kijken zie ik een rode zon, heel laag aan de hemel staan. Het licht is prachtig, maar doordat er wolken zijn is het ‘daglicht’ ook nog getemperd. (zie foto)
Als ik eindelijk inslaap is het plotseling alweer 9 uur en de hoogste tijd om op te staan. Het is buiten al 25°! Er moet nog was gevouwen en in de garage gehangen worden. De droger op deze camping is werkelijk helemaal shit. Hij stopt steeds met warme lucht geven en moet dan opnieuw gestart worden.
Om kwart voor elf vertrekken we om via weg 955 (een smalle en, wat we niet weten, later onverharde weg naar het zuiden te rijden om een aansluiting te pakken naar de toeren 7 t/m 1. We gaan de toeren in omgekeerde volgorde rijden en dat het helemaal niet handig is, blijkt al snel. Wat is het lastig lezen als je van voor naar achteren door de blz. moet gaan. Heel onlogisch ook.
Het landschap is alweer anders want hier zijn (bijna) geen meren meer te zien. Alleen een eindeloos lange weg (178 km) met boompjes en later bomen erlangs. Het is behoorlijk slaapverwekkend of zou het komen dat ik slecht en kort geslapen heb. Jos heeft nergens last van maar heeft de bomen op het laatst ook wel gezien. Huizen zijn er nauwelijks en de huizen die er wel zijn lijken kleine bedrijfjes van rendierhouders. Al die loslopende rendieren hebben allemaal een eigenaar. De eigenaar herkent zijn dieren aan de oormerken die hij de jonge dieren in de oren snijdt. We hebben dat op een film gezien. Akelig om te zien om zo’n beestje in de houdgreep wordt genomen en er met een mes (lappenmes)-toeristisch zeer in trek!- stukken uit de oren worden gesneden in de vorm of het patroon die van die ene eigenaar is. Ik heb me altijd een beetje geërgerd aan die grote gele plastic flappen waar ons vee meer rondloopt maar ik denk dat het toch heel wat diervriendelijker is.
De onverharde weg is er eentje van de goede soort. In Noorwegen waren die wegen soms zo slecht dat er niet harder dan 20-30km per uur op kon worden gereden. Nu kunnen we rustig 60 rijden maar dan wel 79 kilometer lang. Jos is toch blij dat 10 kilometer voor Sirkka de weg weer overgaat in asfalt. In Sirkka is een grote supermarkt met eraan vast een Alko (drankenhandel). Tanken bij de ABC pomp en even in de Alko en super (S market) rondneuzen. Bij de drankhandel kopen wat flesjes rioga en in de super nog wat boodschappen die een mooie aanvulling zijn op de boodschappen van gisteren. Ze hebben hier weer heerlijke geurende basilicum en dook champignons. Dropijs!!! Oef…..kunnen we niet laten staan.
Op de parkeerplaats teruggekomen gaan we eerst lunchen, het is al bijna 13.45 uur. Jos bakt eieren met magere ham. Mmmmjammmie
We hebben het er nog over dat het zo lastig is om ‘terug’ te lezen (dus de toer in de omgekeerde volgorde te rijden. Nou, zegt Jos, dan doen we toch alsnog de oostkant van Finland, dan rijden en lezen we met de toer mee. We kijken op de kaart waar we dan kunnen ‘oversteken’ en dat is vlakbij. Als we eenmaal op toer 10 zitten (we doen dan toer 10 t/m 15) hebben we nog geen 100 kilometer omgereden. (Het alternatief was: de westkant (en veel binnenland) in toer 7 t/m 1- die hopen we later nog eens te doen en dan in combinatie met (bv) Noord Zweden.
We stellen de nav in op de eerste camping na de oversteek en belanden weer op de E 75 waarvan we vanmorgen zijn vertrokken. Nog 9 kilometer en even de weg af naar de rivier (de Kitinen) en dan hebben we een mooie plek voor maar €18,- Geen Wifi, maar die hebben we net gehad maar wel rust en …..muggen! Insmeren en je er niets van aan trekken.