vrijdag 28 juni

20130628 vrijdag
Het is 15° en zal oplopen tot 20° vandaag. Beetje bewolkt en de zon piept af en toe tussen de wolken door. Ik heb gisteren nog wat foto’s gemaakt van de camper avondlicht. Eerste om ruim 22.00 uur 2e om ruim 23.00 uur en de laatste om 0.03 uur of zoiets. Jos heeft geprobeerd de zon te fotograferen en dat is wonderwel gelukt.
Vandaag naar het noordelijkste stukje (vaste land) van Europa dat ligt bij Gamvik , of eigenlijk bij Slettnes, een natuurreservaat. Maar ook hier is het echte verste puntje alleen op een nogal moeilijke manier en per voet te bereiken. Wij zijn blij met ons motortje die ons tot nu toe op de meest mooie plekken brengt. Maar af en toe is er een klein euveltje dat speelt en zo ook nu, nadat we tien minuten onderweg zijn. Een alarm gaat af. Het alarm van de stelpoten. He gatver, er is ook altijd wat! Het is gelukkig te verhelpen maar wel vervelend dat je niet op die hydroliek van die stelpoten kunt vertrouwen.
De weg gaat door de lage bergen, het ziet er meer uit als een heuvellandschap. Prachtige vergezichten, kleine watervalletjes. Tot een ‘utsiktspunkt’ waar je het water hoort vallen in de vallei eronder. We schrijven 350 m hoog. De weg is echt geweldig mooie en nieuw. Geen kuil en hobbel te ontdekken. Een genot om op te rijden en om je heen te kijken naar het steeds kaler wordende landschap.
Om de haverklap een mooie P maar we rijden door tot het Reinaksvatn (vatn =meer)Daar is een mooi houten schuilhuis neergezet, met toilet, allerlei hoeken om achter te schuilen en toch van de omgeving te genieten terwijl je koffie of iets anders drinkt. De wc is op slot. En koffie doen we in de camper. Een auto van de www.mesta.no stopt en gaat de vuilnisbakken controleren en de zakken vervangen. Jos, die net buiten loopt knoopt een gesprekje aan en dat vindt de man blijkbaar erg leuk. Na wat beleefdheden te hebben uitgewisseld zegt de man dat hij Holland een mooi land vindt. Maar Jos zegt: Noorwegen is echt vele malen mooier. De man groeit……moet je eens in de winter komen, zegt ie….maar dan zie ik niets, zegt Jos….dan is alles pikkedonker. Dat is ook weer waar. Hij zegt zo blij te zijn als op 20 januari het eerste streepje licht aan de horizon verschijnt. Na twee maanden zijn ze het duister zo zat. De man zegt dat ie Sven Kramer zo bewonderd en dat heeft ie dan samen met Jos.
Weer verder, en we passeren een grote kudde rendieren. Zomers weiden hier wel 9000 dieren. Ook een verlaten plaats waar rendieren worden gescheiden en verhandeld ligt lang de route. Verder niets dan kale, zomaar neergesmeten rotsen. We gaan linksaf de 888 op. We stijgen en dalen en we gaan de links de 894 op voor de 21 kilometer naar Kjøllefjord. Hiervandaan gaat om 3.30 uur de Hurtigruten naar Honningsvåg. Daar worden de mensen om 10.45 uur overgeladen in bussen (die hebben we gezien op de terugweg van ‘de’ Noordkaap. Ze worden naar de kaap gereden. Blijven daar tussen de 1 en 2 uur en dan gaat dezelfde tour in omgekeerde toestand weer naar Kjøllefjord. Prijs ± €100,-. Liefhebbers?
Bij een grote ‘Samen’tent zien we de man van de mesto weer staan en Jos gaat vragen waar toch die houten rekken op de berghellingen voor dienen. Nee, op de berghellingen, dat snappen we wel, die zijn voor het tegenhouden van de sneeuw. Maar ook op vlakke en lichtglooiende gedeeltes zien we die enorme houten er toch nutteloos uit? Hij moet een beetje lachen, we moeten maar eens een winter meemaken hier. Eentje waar je maandenlang alleen in konvooi over deze prachtig glooiende 888 kan rijden. Een verzamelplaats bij een grote P. Dan komt er een sneeuwschuiver en daar achteraan kan je als eenzame automobilist aansluiten. Op de P’s zien we de borden met de vertrektijden van de sneeuwschuiver. Dat is het werk dat de man ook in de winter doet. In de zomer rijdt hij de P’s langs om vuil te verzamelen en de toiletten schoon te houden. De ‘Lappentent’ waar we voor staan? Ach, grinnikt hij,….dat is voor de toeristen van de Hurtigruten, die worden hier ontvangen voor een snaps voordat ze weer verder gaan met een bus. Alle Lappen (Samen) wonen tegenwoordig is ‘gewone’ huizen. Misschien een enkeling uitgezonderd.
We staan een poosje stil op de grote, maar nu verlaten, kade waar de Hurtigruten aanlegt. Daar mag je ook met je camper staan en de nacht doorbrengen. Voor 100kr (€13,-) heb je ook een keurig toilet (zie foto) en kan je laden en lossen. Zelfs een douche is, tegen betaling, aanwezig. Electra? Ook dat kan maar dan is dat ook wel 100kr per 24 uur.
We kijken even rond en maken foto’s van de beroemde rotsformaties, de zgn ‘Finnkjerka’. Deze, op een niet begaanbare, rotsige landtong gelegen rotsen hebben inderdaad de vorm van kerkjes. Voor de Samen en reizigers in deze streken was het een punt van aanbidding. Als je ’s winters de woeste Barentszzee was overgestoken en je weer ‘veilig’ aan vaste wal was, was dit de plek om je te bezinnen.
Dezelfde weg terug en dan naar Mehamn. Dat is de 888 vervolgen naar het noorden. Om even voor lunchtijd zijn we op het terrein van ‘adventure camp’. Mooie P met uitzicht op het dorp. Rechts het vliegveldje waar net een Fokker F27 landt. Jos z’n hart gaat meteen een slagje sneller kloppen. Wat is dat al lang geleden dat hij bij Fokker aan dit toestel gewerkt heeft. Nu wordt het nog vaak gebruikt voor kleine vliegvelden met korte landingsbanen.
Dan naar ons doel: het NP Slettnes. Een groot vogelreservaat waar de kleine jager, een soort roofmeeuw, broedt. We komen door Gamvik en rijden eerst naar de vuurtoren. Daar zijn niet zulke mooie P’s en we rijden door. P’s ook vol. We denken dan nog dat we wel in de berm kunnen parkeren. Trekken de wandelschoenen aan en gaan op pad. We zijn nog maar net onderweg en we worden aangevallen door zo’n kleine jager. Kleine jager? Hard geluid. Met een knal, alsof er een deur dichtvalt, suist hij over ons heen. Snel en natuurlijk ook geschrokken, keren deze domme ganzen weer naar de weg terug om via een keurig aangelegd pad een wandeling te gaan lopen waar we zonder aanvallen van terugkeren.
Als we ons nog aan het verkleden zijn en ons net verheugen op het komende wijntje, stopt er een auto en een vriendelijke man komt ons vragen hier weer te vertrekken. Het is niet geoorloofd in een NP zomaar in de berm te staan. We moeten toch een P zoeken. Nou is er gelukkig net iemand vertrokken hadden we gezien en we spoeden ons erheen, voordat de twee Duitse campers, die ook in de berm staan ons voorbeeld kunnen volgen. Als het even meezit zien we hier weer de zon NIET ondergaan.