donderdag 27 (do 26 mz wo 26)

20130627 donderdag
Al vroeg is het 17° buiten. We gaan weer een stukje rijden en als allereerste: tanken, dat is gisteren niet gelukt maar gelukkig zit er een wat groter dorp in de buurt; Lakselv, met zelfs twee pompen. We tanken bij Esso maar halen water bij Statoil en aan de overzijde is de Coöp (mega) Dat beloofd wat, maar bij binnenkomst is het in onze ogen een hele gewone dorpssuper. Maar ze hebben alles wat we willen en nodig hebben en daar zijn we tevreden mee.
Dan rijden we verder via de 98. De vertrouwde E6 buigt naar het zuiden, richting Finland, die zullen we pas later weer oppakken als we naar Kirkenes, aan de Russisch-Noorse grens gaan.
Deze prima weg brengt ons in de richting van Gamvik, maar daar komen we morgen pas. Eerst maar eens koffie en we zien een mooie plek als de weg het zoute water van het Posanger bereikt. We zoeken speciaal zout water omdat de muggen vandaag wel erg plagerig zijn. Een zeekoet is aan’t fourageren en ik kijk gebiologeerd naar zijn verrichtingen en probeer in te schatten waar hij weer boven zal komen na een duik.
Jos vindt een oude pc en ‘moet’ hem toch even slopen….je weet nooit wat er nog voor bruikbaars in zit. Maar nee, niet echt, net zoals ik niet echt kan inschatten waar die mooie zeekoet nou weer boven komt.
Het landschap wordt steeds kaler en ruwer. De bergen, heuvels, zijn rond en niet hoog en de begroeiing is laag. Als we de Silvarelva willen bekijken en de camper even parkeren om naar een goede fotoplek te zoeken worden we omsingeld door muggen. Snel weer in de camper, en tientallen glippen er mee naar binnen. Dat wordt een moordpartij…..
Kaler desolater wordt het landschap, een troosteloze vlakte met wat zielige kale berkenboompjes. Maar het uitzicht is grandioos. Hier is geen plek voor de nacht, we willen weer zout water om de muggen zo veel mogelijk te mijden. Dat krijgen we, dat zoute water, bij Lebesby, een piepklein gehuchtje met een mooi zwart kerkje. Het is open en dus moeten we even binnen kijken. Modern en smaakvol. Pas in 1962 herbouwd nadat het in WO2 verbrand is. 2,5 km later een mooi gelegen P maar wel erg stenig en vol plassen. Er staan nog niemand en Jos krijgt de grijze door het hobbelige terrein naar een mooie vlakke plek met uitzicht door de voorruit naar het noorden. Hier is ook weer zo’n plek waar we het NIET ondergaan van de zon zouden kunnen meemaken. Maar het is bewolkt en er zijn zwermen muggen. Zoutwatermuggen dus…hihi maar bijna nog vervelender zijn de grote vliegen, torren en wespen die rond de camper vliegen. Alsof we boven op hun nest staan. We hebben natuurlijk de hordeur dicht maar kunnen niet naar buiten.
Langzaam verdwijnt de bewolking en om 6 uur 's middags schijnt de zon en is het tot aan de horizon helder. Om even over tienen zijn de kwelgeesten vertrokken en gaan we even naar buiten. Oh, wat is dat late licht toch prachtig. Ik besluit om eenzelfde foto om 11 uur en nog eentje om 12 uur te maken. We blijven dus op om het mee te maken dat de zon werkelijk niet ondergaat. We hebben al op meerdere plekken gestaan waar dit mogelijk zou zijn maar steeds was er te veel bewolking om de zon te zien. Nou, de zon blijft inderdaad een flink stuk boven de horizon hangen. Pff wat een licht!