1e dag Finland

20130702 dinsdag Finland
Om 14.00 uur steken we de grens met Finland over. We komen uit het hoge noorden: Finnmark. De vorige 5 weken waren we in noord Noorwegen en vanaf vanmiddag zijn we in Finland. Het weer is prachtig. Wolkenluchten 20°. Het landschap in noord Finland is meteen anders dan in noord Noorwegen. Er zijn geen bergen meer, wel water, overal water, veel water. Meren, aaneengesloten, lijken ze wel en de prima weg meandert er tussendoor. De 971 voert ons door dennenbossen en de bermen! De bermen zijn één groot kleurfestijn. Wilgenroosjes en wollegras, en allemaal in zo’n overvloed. De korte heftige zomers moeten eruithalen wat erin zit!
Bij de eerste brandstofpomp is het druk (zie foto) ze staan er werkelijk rijendik te wachten tot ze aan de beurt zijn. Wij stoppen even om te fotograferen maar sluiten ons niet aan in de rij. De diesel is hier trouwens veel goedkoper dan in Noorwegen. De prijzen zullen op Nederlands niveau liggen, ook wat de boodschappen betreft.
Na 50 kilometer houden we het rijden voor gezien en komen op een prachtige picknickplaats terecht. Een grote plek met mooie plaatsen om te staan voor de nacht. Een keurig toilet en een paar rekstokken voor de kinderen, alhoewel er een paar zo hoog zijn dat er alleen volwassenen aan kunnen slingeren. In gedachten zie ik onze meiden er al rondjes aan draaien, maar wij, ik, waag me er niet aan. Als we naar buiten gaan staat er plotseling een groot rendier op de zandvlakte naast ons. Stil staat hij te kijken naar ons, en wij naar hem. Langzaam en statig draait hij zich om en verdwijnt in het kreupelhout.
Er hebben nog enkele camperaars dit plekje ontdekt en ’s avonds staan we uiteindelijk met 4 campers hier te overnachten. We krijgen nog bezoek van ene Claus die vraagt of we uit Noorwegen of Finland komen. Hij komt uit Finland en wil naar Noorwegen en vraagt of wij nog tips hebben die hij zou kunnen gebruiken. Hij rijdt tussen de 600 en 800 km per dag. Huh? En wil hij dan ook nog wat zien? En ook nog genieten? We kunnen hem alleen maar vertellen waar we zijn geweest. Hij blijft maar zitten nadat we hem een kop koffie aangeboden hebben. Hij wil speciaal snaps (of hoe dat spulletje mag heten) halen. Maar wij bedanken vriendelijk, omdat we dat nooit drinken. Na een half uur is het toch echt bedtijd voor ons en ik ga gapen. Hij heeft het begrepen en na een “gute fahrt” nemen we afscheid. Terwijl wij om half twaalf ons klaarmaken voor de nacht en de boel verduisteren, zie ik dat Claus en zijn vrouw nog gaan wandelen. Ach ieder zijn meug. Mooi toch?