woensdag

20130529 woensdag, Jasja is jarig (en Marianne Holdorp natuurlijk ook)
Gisteren Marianne al gebeld omdat ze vandaag 60 wordt en dat viert met een groot feest. Jasja ‘doet’ er niets aan en is met Bram in de Harz beland voor een week. Lekker even haar stem gehoord.
Gister avond was het nog een drukte van belang op ‘ons’ eiland maar niemand was luidruchtig of vervelend. We moeten inmiddels gaan oppassen met de tijd om naar bed te gaan. Omdat het nog zolang licht is, of eigenlijk helemaal al niet meer écht donker wordt, moet je jezelf vertellen dat je naar bed moet. Het is vreemd dat er door al dat licht ook geen slaapgevoelens bestaan. Jaren geleden heb ik ‘nooit meer slapen’ gelezen en ik was nog van plan dat mee te nemen om het nogmaals hier te lezen, maar ik ben het vergeten. Met dat e-book van me denk ik ook niet meer aan ‘normale ‘ boeken. Ja, thuis wel….daar lees ik toch nog het liefst ‘papier’. Het ruikt lekker en voelt lekker en dat kan je van een e-book, hoe gemakkelijk ook, niet zeggen.
We zaten nog tot laat buiten, te genieten van een super zonsondergang en verduisterden de camper pas na twaalven. Kan je de slaap ook nog niet meteen vatten en zie je dat het lang, heel lang blijft schemeren. De zon ging onder op 324°. Waar hij weer opkwam heb ik (nog niet gezien) maar dat zal op zo’n 36° zijn. Althans dat zegt mijn boerenverstand.
Rond achten zijn we weer klaar wakker. Het beloofd een prachtige dag te worden en we gaan Koen en Monika weer ontmoeten. Het wordt even anders dan we gisteren dachten dat het zou lopen. Koen heeft een bedrijfsdag met veel van zijn collegae bij Statoil en komt vanavond pas laat thuis. Maar Koen willen we natuurlijk ook wel zien nu we hier toch zijn. Wat wil nou het toeval…..alweer toeval…..dat de bedrijfsdag zich op het eilandje af gaat spelen en Koen een uurtje vrij heeft van 12-13 uur. Monika komt straks met een lunch en dan eten we samen aan de picknicktafel voor de deur.
Maar eerst gaan we een rondje over het eiland maken. Na het ontbijt is het er al een heleboel volk op de been die de bedrijfsdag gaan voorbereiden. Wij maken ons rondje en kijken ook even bij de spelen die uitgezet worden. Teambilding?
Rond half twaalf komt Monika die Juul niet meegenomen heeft. Het is zijn schooldag dus heeft zij ook een beetje meer armslag. Tijn is in de auto in slaap gevallen en slaapt rustig verder in zijn wagentje dat Monika in de schaduw heeft gezet. Zo kunnen we even als volwassenen praten over van alles en nog wat. Een reuze lieve meid. Koen komt om 12 uur en dan wordt het kleine manneke ook wakker. We praten en praten maar en nu ook in het Nederlands. Monika verstaat het wel maar prefereert toch om Engels te spreken. Rond half één moet er toch wat klaargezet worden anders moet Koen straks zonder eten aan zijn volgende spelletje beginnen. Tijn op schoot bij Koen die hem geduldig voert hem geduldig zodat hij zelf nog nauwelijks aan die heerlijke belegde boterhammen van Monika toekomt. Het is erg leuk om ze zo wat beter te leren kennen, zonder anderen eromheen. Maar aan alle leuke en goede dingn komt ook een eind en rond twee uur gaat ieder zijn’s weegs. Wij hebben uitgezocht wat we willen bezoeken en daar gaan we nog aan beginnen. De zon is nog steeds stralend en we meten 24°. (Niet jaloers worden, daar in Nederland) jullie krijgen vast ook nog wel iets….We rijden onze grintweg weer omhoog en komen via een omweg weer op de E6.
Een klein stukje en dan slaan we linksaf om een kerkje te bekijken. Van de bouw uit 1150 is niets of nauwelijks meer iets te zien en het kerkje is, zoals zoveel gebouwen die de tand des tijds overleefd hebben, opgebouwd in verschillende periodes en zodoende ook van verschillende bouwstijlen voorzien. (Ik maak het niet te uitgebreid) Verd…..het kerkje is dicht en het beloofde zoveel mooie dingen aan de binnenzijde. Dan vervolgen we de weg, en weer even een klein stukje E6 tot een volgende afslag naar rechts. Nu naar een kloosterruïne van Munkeby. De oude P, naast het klooster, is afgesloten en een gloednieuwe van grint voorziene P doet nu dienst. We lopen hetwegje af naar de ruïne. Wat…..? Staat dat ding in de steigers. Nah lekker dan. Even een foto geprobeerd te maken zonder groene netten en dan snel weer verder.
Het volgende doel is Stiklestad. Volgens de gids moet elke Noor daar eens in zijn leven geweest zijn. 1030, het jaar waar de Noorse geschiedenis een keerpunt bereikte. Koning Olaf Haraldsson liet het leven bij een grote veldslag. Hij werd in ieder geval, kort na zijn dood al heilig verklaard en als St. Olav een centrale figuur in de Noorse kerk.
De enorme P bij een theater is geen geschikte plek voor een rustige overnachting. We kijken wat rond in de omgeving. Het moderne theater en het oude (openlucht) theater waar nog elk jaar spelen uit de middeleeuwen worden uitgevoerd. Leuk voor kinderen om hun geschiedenis zo te leren kennen. Er is ook een openluchtmuseum bij met huisjes uit die tijd en een gedenknaald voor Olaf.
Dan moeten we echt voor een plek voor de nacht gaan zorgen. Het wordt een schitterend plekje bovenaan het Lekdalsvatn. Alweer helemaal alleen, maar voorlopig niet rustig omdat de boer nog wat achterstallig werk te doen heeft (ivm de lange winter- ook hier-). Hij ragt op een tractor rond en moet natuurlijk zijn werk doen. Dat geluid hoort bij de plek waar we staan en is nauwelijks irritant te noemen.
Om 8 uur is het nog bijna 26° buiten en in de zon is het echt te warm. We zoeken de schaduw op en gaan weer laat naar bed. Foei.