15 juni zaterdag
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke
16 Juni 2013 | Noorwegen, Narvik
20130615 zaterdag richting Narvik
Al anderhalve maand op reis! 8°. De mist die je voorbij ziet vliegen….spookachtig. Het is buiten de mist ook bewolkt en dat merken wij als we uit de mist tevoorschijn komen als de weg weer naar de 849 afzakt. Meteen is het ook warmer. In Trondenes is een stenen kerk uit de middeleeuwen en (natuurlijk) is die weer gesloten. We lopen wat rond op het kerkhof met de graven die her en der verspreid liggen alsof ze zo maar rondgestrooid zijn. Dan verder naar Narvik. De staat laat niet veel bijzonders zien maar moet een geweldig zwembad hebben. Een grottenbad! Goede parkeergarages, maar niet voor ons natuurlijk. Wij worden naar het dak van het bad gedirigeerd. Met een wenteltrap naar beneden en dan nog verder de grond in. Echt een grot in. Het ruikt er ook als ‘grot’ en ziet er ‘uitgehakt’ uit. We kijken even in de grote hal, door de glazen wand het zwembad in. Het is zaterdag en natuurlijk ‘kinderendag’ dus houden wij het voor gezien en verlaten vlug deze ongezellige stad.
Langs de kust van het Vågsfjord zakken we naar het zuiden af. Een smalle zijweg voert naar een grote parkeerplaats bij een dam. Alleen wat, prachtig gelegen vakantiehuizen en stilte. We zetten de stoelen buiten en gaan koffie drinken. Even later verschijnt er een broertje van onze grijze. Deze is het grijze stadium al voorbij en is zelfs helemaal wit. De bewoners hebben we al eens ergens anders gezien. Maar bij welke gelegenheid, dat weten we niet meer. Hij, een mooie grijze zeventiger uit Duitsland, zij een jong groen blaadje ergens in de buurt van de tropen geboren. We wisselen wat informatie uit. Wij over de Lofoten en Vesterålen en zij over de Noordkaap. Zij zijn er al geweest en zijn behoorlijk teleurgesteld. Duur! Dat dachten we al want dat hadden we al van Jac en Marianne gehoord. Maar gisteren las ik in een Nederlandse reisgids dat er plannen waren om de tol voor de tunnels en de weg in 2012 af te schaffen. Nou dat hadden ‘ze’ dus niet gedaan. En om de plek van de Noordkaap te bezoeken moet er ook nog eens € 66,- pp betaald worden. Plus de tol (€ 80,-). En dan te bedenken dat er niets te zien is op die plek. Alleen een standbeeld van een wereldbol haha. Nee, dan Jac, die, in 2003 als ik het goed onthouden heb, de ECHTE Noordkaap heeft bezocht. Ik geloof dat Marianne de tocht niet meegelopen heeft. Het zal een flinke tippel geweest zijn als ik naar de kaart kijk. De ECHTE (Knivskjelodden) ligt op N 71°11’08” en de toeristennoordkaap op 71°10’21”. Voor wie dat niets zegt: precies 1450,6 meter hoger op de wereldbol en dus dichterbij de Noorpool. Maar die is nog wel 2100 km van daar verwijderd. Wonderlijk dat zo’n (door mensen bedachte) plek op de wereld zoveel toeristen trekt. Wij gaan er nu definitief aan voorbij.
Ook rijden we weer verder en komen op de E10. Die heeft nog een mooie aftakking naar een kunstwerk aan de kust bij ’t Evenes kerkje. Daar staan hoge basaltblokken tegen elkaar aan te leunen als korenschoven. Helemaal op een puntje van een landtongetje dat vergeven is van allerlei resten uit de 2e WO. We lopen er over de rotsen heen en dan zie je dat het kunstwerk, dat klein leek, behoorlijk groot is en vanbinnen nog een verrassing heeft. Er zijn ‘moderne’ rotstekeningen in aangebracht. Een mooie doorkijk naar de bergen met sneeuw maakt de plek nog mooier. Als je het kunstwerk alleen uit de verte zou bekijken mis je beslist iets….maar haha, dat zou je dan gewoon niet weten en wat dan nog….
Nog een klein stukje rijden totdat we over de 50 meter hoge Rombaksbrug zijn die in de steigers staat. Vlak erna een smalle weg naar links en we duiken naar beneden naar het water, de Rombaken toe. Daar beloofd de Womo een mooie plek en die is zo gevonden en ingenomen door ons. Poten van de camper uit en even de omgeving bekijken. Prima om hier ongestoord de nacht door te brengen.
Al anderhalve maand op reis! 8°. De mist die je voorbij ziet vliegen….spookachtig. Het is buiten de mist ook bewolkt en dat merken wij als we uit de mist tevoorschijn komen als de weg weer naar de 849 afzakt. Meteen is het ook warmer. In Trondenes is een stenen kerk uit de middeleeuwen en (natuurlijk) is die weer gesloten. We lopen wat rond op het kerkhof met de graven die her en der verspreid liggen alsof ze zo maar rondgestrooid zijn. Dan verder naar Narvik. De staat laat niet veel bijzonders zien maar moet een geweldig zwembad hebben. Een grottenbad! Goede parkeergarages, maar niet voor ons natuurlijk. Wij worden naar het dak van het bad gedirigeerd. Met een wenteltrap naar beneden en dan nog verder de grond in. Echt een grot in. Het ruikt er ook als ‘grot’ en ziet er ‘uitgehakt’ uit. We kijken even in de grote hal, door de glazen wand het zwembad in. Het is zaterdag en natuurlijk ‘kinderendag’ dus houden wij het voor gezien en verlaten vlug deze ongezellige stad.
Langs de kust van het Vågsfjord zakken we naar het zuiden af. Een smalle zijweg voert naar een grote parkeerplaats bij een dam. Alleen wat, prachtig gelegen vakantiehuizen en stilte. We zetten de stoelen buiten en gaan koffie drinken. Even later verschijnt er een broertje van onze grijze. Deze is het grijze stadium al voorbij en is zelfs helemaal wit. De bewoners hebben we al eens ergens anders gezien. Maar bij welke gelegenheid, dat weten we niet meer. Hij, een mooie grijze zeventiger uit Duitsland, zij een jong groen blaadje ergens in de buurt van de tropen geboren. We wisselen wat informatie uit. Wij over de Lofoten en Vesterålen en zij over de Noordkaap. Zij zijn er al geweest en zijn behoorlijk teleurgesteld. Duur! Dat dachten we al want dat hadden we al van Jac en Marianne gehoord. Maar gisteren las ik in een Nederlandse reisgids dat er plannen waren om de tol voor de tunnels en de weg in 2012 af te schaffen. Nou dat hadden ‘ze’ dus niet gedaan. En om de plek van de Noordkaap te bezoeken moet er ook nog eens € 66,- pp betaald worden. Plus de tol (€ 80,-). En dan te bedenken dat er niets te zien is op die plek. Alleen een standbeeld van een wereldbol haha. Nee, dan Jac, die, in 2003 als ik het goed onthouden heb, de ECHTE Noordkaap heeft bezocht. Ik geloof dat Marianne de tocht niet meegelopen heeft. Het zal een flinke tippel geweest zijn als ik naar de kaart kijk. De ECHTE (Knivskjelodden) ligt op N 71°11’08” en de toeristennoordkaap op 71°10’21”. Voor wie dat niets zegt: precies 1450,6 meter hoger op de wereldbol en dus dichterbij de Noorpool. Maar die is nog wel 2100 km van daar verwijderd. Wonderlijk dat zo’n (door mensen bedachte) plek op de wereld zoveel toeristen trekt. Wij gaan er nu definitief aan voorbij.
Ook rijden we weer verder en komen op de E10. Die heeft nog een mooie aftakking naar een kunstwerk aan de kust bij ’t Evenes kerkje. Daar staan hoge basaltblokken tegen elkaar aan te leunen als korenschoven. Helemaal op een puntje van een landtongetje dat vergeven is van allerlei resten uit de 2e WO. We lopen er over de rotsen heen en dan zie je dat het kunstwerk, dat klein leek, behoorlijk groot is en vanbinnen nog een verrassing heeft. Er zijn ‘moderne’ rotstekeningen in aangebracht. Een mooie doorkijk naar de bergen met sneeuw maakt de plek nog mooier. Als je het kunstwerk alleen uit de verte zou bekijken mis je beslist iets….maar haha, dat zou je dan gewoon niet weten en wat dan nog….
Nog een klein stukje rijden totdat we over de 50 meter hoge Rombaksbrug zijn die in de steigers staat. Vlak erna een smalle weg naar links en we duiken naar beneden naar het water, de Rombaken toe. Daar beloofd de Womo een mooie plek en die is zo gevonden en ingenomen door ons. Poten van de camper uit en even de omgeving bekijken. Prima om hier ongestoord de nacht door te brengen.
-
16 Juni 2013 - 19:16
Madelon:
Wat een heerlijke foto's weer!
x
Lon -
16 Juni 2013 - 19:34
Truus Velting:
Hoi lieve Jos en Ank
Ank wat kan jij heerlijk schrijven zo leuk ,wat een avondtuur.
En wat komen jullie mooie dingen tegen.Wij blijven jullie volgen.
Dikke knuffel van ons. -
17 Juni 2013 - 21:35
Jac Vinke:
Een lap tekst, maar ja... Onze naam wordt genoemd en enkele ervaringen bij de Noordkaap: In een misschien te uitgebreide reactie onze ervaringen.
Repvåg, 14 juli 2002
Dertig jaar geleden vertrok hier de boot naar Honningsvåg. de haven bij de Noordkaap. De school met het pleintje is er nog, de steiger en het haventje, de paar pakhuizen bij de haven en het winkeltje waar ze van alles verkochten, alles is er nog. Maar er is nu verderop een tunnel en de boot van Repvåg naar Honningsvåg vaart niet meer. Het schooltje is verveloos, de kade is verlaten, het winkeltje is er nog, maar ziet er dicht en verkommerd uit, er is niks meer te doen in het dorp. Er wonen nog wel mensen, maar het dorp is dood.
De weg naar de Kåfjord-tunnel is prima, de tunnel is goed (7 km lang) en prettig verlicht, en de rit naar de beoogde camping is ook geen probleem. 's Avonds komt een groepje rendieren van de weg, kuiert over de camping en verdwijnt naar de heuvel. Om een uur of half tien stappen we in de auto. Even bij de Noordkaap kijken. Het is een kilometer of vijftien van de camping. Onderweg ontdekken we wat die aparte wolken zijn die we af en toe boven de bergen uit zagen krullen: Mist! Halverwege passeren we in de nevel een parkeerplaats. Hier begint het voetpad naar de echte Noordelijkste punt van Europa. Naarmate we dichter bij de Noordkaap komen, wordt de mist dichter. Rendieren liggen op het randje van de weg te pitten. Net zoals op Texel de schapen op de weg gaan liggen omdat het asfalt nog een tijdje warm blijft.
Bij de toegangs-tol-poortjes is het echt erg. Dichte mist. Het kost Nok. 180 per persoon om het terrein op te mogen. Dat hadden we al eens gelezen, maar het is nog waar ook. We keren om. De mist wordt weer dunner en bij de caravan drinken we nog even een glaasje. Binnen. Het is bewolkt, maar klaarlichte dag. De temperatuur is laag, dat voelen we. Maar omdat we geen thermometer hebben, weten we het niet precies.
MAANDAG 15 juli Knivskjell-odden)
We gaan naar de parkeerplaats aan het begin van de wandeling naar de echte verste punt, de landtong Knivskjell-odden. De wandeling is ca. 9 kilometer lang en we rekenen er ruim twee uur over te doen. Heen, en dan weer terug. Als gauw zien we geen pad meer en ook geen steenmannetjes. Uiteindelijk zal blijken dat we een enorm eind om lopen. We gaan land over zand. Jac loopt langs de rand van een klein sneeuwveld, Marianne gaat er dwars overheen. Als we wat verder zijn en we omkijken loopt er een wit rendier met een dito jong over de sneeuw. In de verte zien we het echt verste punt liggen. Daar zien we ook het/een pad. Jac vraagt aan Marianne of we niet gewoon terug moeten gaan. Marianne geeft het enige echt goede antwoord. 'We zijn er nu bijna, als we nu niet doorgaan, houd je altijd het gevoel dat je er nét niet geweest bent.’ We gaan dus verder. Dat houdt in dat we de tamelijk steile helling, met veel losse stenen moeten afdalen. Van ± 150 meter hoog naar zeeniveau. Het lukt ons zonder glij- of valpartijen en dan zijn we bij het pad. Terwijl we op de afdaling ploeteren, gaat Jac’s telefoon. Jos. Niet alleen het moment is slecht, ook is er een slechte verbinding. Jac zal terugbellen. Wij volgen nu het pad dat tussen de kam en de zee loopt. Steenmannetjes en gele pijlen op de rotsen geven het aan. En uiteindelijk komen we na meer dan drie en een half uur lopen op de punt. Er staat een soort meetpunt met een tekst. Jac gaat naar het echt verste puntje. Klauterend over de rotsen bereikt hij het punt vanwaar je alleen nog maar zwemmend verder kunt. Hij maakt een foto van het meest Noordelijke vetplantje van Europa. En hij belt met Jos. De verbinding is hier weer prima.
Uiteindelijk doen we twee uur en vijftien minuten over de negen kilometer terugweg. dat is, indachtig onze ervaringen in Spanje (het is even warm), niet eens een slechte tijd.
Halverwege de terugwandeling belt Paul Albers. We wisselen wat informatie uit, maar het is Paul wel duidelijk dat een diepgravende conversatie er heden niet meer in zit. We zijn uiteindelijk zes uur en een kwartier aan de wandel geweest als we bij de auto aankomen. Het is dan kwart over negen en boven zee ontstaat een wolkenband.
MAANDAG 15 juli (de Noordkaap)
Als we bij de caravan zijn, stellen we vast dat we niet willen eten. Water drinken, water drinken en douchen willen we. En dan nog wat water drinken. Om een uur of half elf gaan we naar de Noordkaap. We parkeren de auto en staan op een terrein vol met auto’s, heel veel campers en een groot aantal autobussen. De wolkenband boven zee is er nog steeds en de zon zit er achter. Maar we zien wel de zonneschijn Er is een wolkenband over de zee, het zonlicht schijnt onder de wolken door. We wandelen wat heen en weer en gaan dan naar het gebouw dat op het terrein staat. Min of meer toevallig gaan we naar ‘The Kings View’, ’s Konings uitzicht’, zogezegd. Een lange in de rots uitgehouwen gang brengt ons in een restaurant waar gordijnen het uitzicht op de buitenwereld benemen. Het is er druk, er wordt heel wat champagne gedronken. Het is bijna 24.00 uur. Marianne wil even naar de WC. Op dat moment beginnen de gordijnen langzaam omhoog te gaan en weerklinkt Morgenstimmung uit de Peer Gynt-suite. Jac roept Marianne terug. En, oh wonder, de zon is net te zien door de dunne bewolking heen. We gaan naar buiten op het ‘balkon’. Jac maakt een foto en is eigenlijk al te laat. De bewolking wordt alweer dikker. We hebben glaasjes mee en een flesje met Texels Juttertje. Dat hebben we van Mario en Margreet gekregen op onze verjaardag, om speciaal op de Noordkaap op onze en hun gezondheid te proosten. Dat doen we. We wachten tot het twintig minuten over nul uur is, want dan is de zon werkelijk op haar laagste punt. Maar dan is de bewolking alweer zo dik dat we de zon helemaal niet meer zien. We gaan weer. We halen de Nederlandse fietser in die van Rovaniemi hierheen is gefietst. Hij is zó enthousiast. Hij zit te kraaien op de fiets, vertelt hij, omdat hij om half twee ’s nachts, bij klaarlichte dag, met een vaartje van een kilometer of veertig p/u een heling afsuist in het noordelijkste deel van Europa. Dan gaat hij weer verder, een piepklein figuurtje in een ongelooflijk groot landschap. "
Hoi Anke en Jos, jullie verslag maakt veel herinneringen en 'Sehnsucht' los. Ik was maar zo vrij om (een deeltje van) ons verhaal van 11 jaar geleden hier aan te plakken. De toegang tot het parkeerterrein van de Noordkaap is inderdaad prijzig, maar is twee dagen/nachten geldig, om indien nodig een tweede kans op zon-zicht te hebben. Volgens mij kun je er meer dagen blijven staan met de camper. En als je door de 'touristik' heen kijkt... Ja, het is commercieel, nou en... Ze leven er van. Je moet er echt geweest zijn om er geweest te zijn, doe niet elitair en mis het niet!
Liefs, Jac
-
18 Juni 2013 - 10:51
Anke Klinkert:
Jac, wat een geweldig verslag. In gedachten liepen, klauterden en zweten we mee. We zijn weer helemaal bij en hebben, ondanks je mooie verhaal, of juist door je verhaal, toch besloten niet aan deze poppenkast mee te doen. Maar wel blij met vrienden die het WEL hebben gedaan, zodat wij er ook een beetje zijn geweest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
