zondag 16 juni

20130616 zondag naar het NP Øvre Dividalen
Het is zondag en 11° buiten. Bewolkt. We vertrekken om 9 uur, nemen de 3,6 km tot de brug met een onderbreking voor een leuke waterval langs de kant van de weg en na de brug hebben we alweer een tunnel. Een bord waarop staat dat Kirkenes (de laatste Noorse plaats voor de Russische grens in het verre oosten) nog 1042 kilometer weg is. Wij klimmen met de camper naar een bescheiden 340 meter van de Herjansmarka en later tot 437 meter van de Høgtind. Het regent steeds een beetje of een beetje meer.
Om 10 uur stoppen we (het is even droog) bij een monument voor de slag bij Narvik in april 1940. Twee kanonnen, die antiek zijn te noemen, markeren de plek van de zinloze dood van veel jonge mensen die streden tegen de Duitsers. Het sneeuwde nog in die dagen, tijdens die veldslag en ik beeld me de hopeloosheid in van al die jonge mannen die, omdat een ander het beslist had, moesten vechten voor hun vrijheid. Is het tegenwoordig anders?
Even later wijken we van de E6 af en een grintpad leidt ons via een erg smalle brug naar een kerkje waar we een koffiestop willen maken. Het kerkje is open (het is zondag) en we gaan even naar binnen waar de vriendelijk organiste ons te woord staat. We zijn van harte uitgenodigd bij de dienst die om 11 uur begint. Wij bedanken even vriendelijk onder het mom dat we er niets van zullen verstaan en vertrekken. De P laten we achter voor de kerkgangers die al aan komen rijden. De zon is inmiddels tussen de wolken tevoorschijn gekomen en laat zich af en toe zien, afgewisseld met een bui of een miezertje.
We komen, met een omweg, weer op de E6 terecht. Stoppen op een grote P en drinken onze lekkere Nespresso. Het raam staat open en de Barduelva dondert aan ons voorbij. Op de weg passeren ons steeds maar Nederlandse campers en caravans. Een club van de ANWB, ACSI, NKC of iets anders? Wij zijn blij met onze zelfverkozen vrijheid.
Het is grijs in de lucht en gestaag valt de regen die het uitzicht wel degelijk belemmert. Als we bij de Målsenfossen aankomen is het weer droog en breekt ook de zon door. Maar de grijze wolken blijven. De waterval is, zoals gewoonlijk weer indrukwekkend. Of ze nu groot of klein zijn, het is altijd fascinerend om naar het water te kijken, hoe dat zich een weg zoekt tussen de in het water liggende stenen. En het gaat maar door en door. Nooit pauze!
Dan gaan we naar ons uiteindelijke doel….het NP Øvre Divalen (één van de mooiste NP’s van Noorwegen) we steken de Målselva over en komen dan meteen in het dorpje Rundhaug. Een grote parkeerplaats bij de Joker (supermarkt) biedt een plek om te proberen Wifi te bemachtigen en dat lukt. We bekijken de mail en sturen de achterstallige verslagen en foto’s. Met de lunch erbij, het aanvullen van de olie (door Jos) vertrekken we hier 1,5 uur later. In het NP is het heel rustig. In aanvang nog wat huizen, boerderijen of vakantiehuisjes maar als snel rijden we de 29 kilometer moederziel alleen over een wasbord. Het eerste plekje is te dicht bij de weg. Het tweede ….staat al iemand….dan de Jettegryter. Een waterval die zich onder een (afgesloten) brug door wringt. We gaan even kijken en fotograferen. Maar hier kunnen we niet blijven voor de nacht. Het derde plekje is te steil naar beneden en er zitten gemene gaten in het pad. Dan terug naar een grote grintplaat waar wel plaats is. Sterker nog …er staat niemand. De Divielva (die een stukje terug in de waterval uitmondt) loopt langs de plek maar erg ruizen doet ie niet. Wel ruizen de muggen in grote getalen om ons heen als we lekker buiten zitten met thee en fruit. Snel de myggmelk gepakt dat 19% deet bevat. Daar houden ze niet van maar het weerhoudt er enkelen toch niet van dwars door sokken en broeken heen te prikken.
Als de zon weer achter een wolk verschuilt wordt het koud. Daar houden de muggen niet van, maar wij ook niet en we gaan binnen een spelletje doen (met de deur met hor ervoor nog een poosje open). Jos gaat douchen en hangt het douchematje 4 dubbelgeslagen over een boompje te drogen. Als ik zeg dat het niet handig is om iets dubbelgevouwen te drogen zegt hij: je hebt gelijk! Ja, vraag ik, wat heb ik aan dat gelijk? Nou, in je gelijk-mapje stoppen, daar zit al heel veel in. Ik heb hem mijn allerliefste blik geschonken.