dinsdag 18 juni

20130618 dinsdag naar Tromsø
Vergeet ik toch gisteren te vertellen dat we een prachtige auerhoen hebben gezien. In het NP ’s morgens vroeg vloog hij op van het pad waarop wij reden. Aan zijn manier van vliegen en het geluid van zijn vleugels merkte ik dat het geen roofvogel was. Hij bleef met hele korte vleugelslagen laag over het pad vliegen en ging snel de lage begroeiing in waar hij snel landde wij stil konden staan. We konden hem goed observeren. Vogelboek erbij en het was snel duidelijk. Geen discussie meer over mogelijk, een volwassen exemplaar (met baard). Fijn dat hij zich nog even zo goed liet bewonderen.
Vanmorgen waren we laat wakker. Ik droomde dat we met een groot zeilschip met nog heel veel anderen een reis naar Spitsbergen gingen maken. Er was een prachtige badkamer aan boord, maar hutten? Niet te vinden. Jos maakte me wakker maar ik wilde nog wel even doordromen om te zien waar dit nou op uit zou draaien. We waren zo vertrokken van het mooie plekje, met achterlating van ons vuile water en wc inhoud. Keurig geregeld hier. We gaan nog een poosje bij hotel Sommerøy voor de deur staan omdat die een onbeveiligde Wifi hebben, zodat we even de post na kunnen kijken. Antwoorden gaan we in het weekend doen want dan willen we een camping zoeken. Dan is de zonnewende en zoals we eerder merkten wordt daar nogal eens een feessie van gemaakt.
Dan gaan we nog even in Sommerøy kijken naar een bijzonder kerkje met een bijzonder dak. Het bapsitenkerkje is van 1980 en z’n dak lijkt vanbinnen op de vorm van een schip en van buiten moet het dak het eilandje Håja voorstellen. Er komt net iemand naar buiten en wil de deur op slot doen. Jos vraagt of we misschien even binnen mogen kijken. Maar natuurlijk mag dat en de vriendelijke man (priest noemt hij zichzelf) laat met trots ‘zijn’ kerkje zien. Een mooi modern glas in loodraam aan de voorzijde en achter lange verticale matglazen ramen. Eentje is van helder glas en als je daardoor kijkt zie je in de verte het eilandje liggen dat met zijn vorm de architect tot dit kerkje inspireerde. Bijzonder en gezellig ziet het eruit. Prachtig simpel in alle eenvoud. De priest is ook belangstellend naar onze herkomst en doel van de reis. Hijzelf is in Finland geboren en lijkt blij verrast dat we zijn mooie land ook met een bezoek gaan vereren.
Dan rijden we in een ruk door naar Tromsø. Rendieren op de weg! Een hele groep maar ik kan er met moeite net twee op de gevoelige plaat krijgen. Mijn dag alweer goed, net als gisteren met die auerhoen. We rijden langs het Kattfjord en verlaten die dan om noord het Kattfjord dal in te rijden. Aan beide zijden hoge bergen en daartussen …wij. Mooi mooi. Ineens wordt het landschap verstoord door veel omgeknakte berken. Zowel links als rechts is een hele baan bomen zomaar omgeknakt, alsof er een zwaar voorwerp overheen is gewalst. Maar ze zijn niet bij de grond omgevallen. Een meter of 1,5 van de grond af. Een lawine geweest?
Met een brug gaan we naar het oudste deel van Tromsø dat op een eiland middenin een fjord ligt. We gaan naar een paar bijzonderheden van Tromsø kijken en het eerste superlatief dat we zien is de noordelijkste universiteit ter wereld. We rijden over het uitgebreide terrein met overal parkeerplaatsen, wij rijden naar de hoogste en rustigste om vandaaruit wat te lopen en te ontdekken. Weer een superlatief, het noordelijkste planetarium ter wereld. Er is ook een noordelijkste botanische tuin. Bij het verlaten van de camper zien we drie skischansen van Tromsø al liggen. Kale monumenten van ’s winters vermaak.
Om half twee moet er, in het planetarium een voorstelling zijn over het noorderlicht. We moeten een beetje zoeken en vragen waar het planetarium nou eigenlijk ligt. Maar als we het zien, is het een logische plek en de koepel in de toren laat ook niets te raden over. Het is één uur en we hebben nog niet geluncht. Misschien is er daar wel iets te krijgen. We betalen de entree aan het vriendelijk meisje achter de kassa maar een restaurantje, hoe miniem ook, is er niet. Wel heeft ze wat muffins in een vak liggen. En bij de kassa staat een bordje dat de voorstelling om 15.15 uur is. We kopen de muffins en drinken een kartonnen bekertje met chocolademelk en dat is de ongezonde lunch die we vandaag nemen. Tot drie uur vermaken we ons prima in het planetarium waar kinderen, maar ook volwassenen allerlei natuurkundige proeven kunnen doen. Erg leuk en leerzaam ook. Om drie uur naar de 4e etage waar de eigenlijke voorstelling plaatsvindt. In een soort omniversum wordt de film over het noorderlicht vertoond. We stellen ons er heel wat van voor, temeer omdat het pas een paar maanden geleden is dat we zelf, met eigen ogen dit fenomeen hebben mogen zien op IJsland. We liggen lekker in onze luie stoelen als de voorstelling begint. De tekst is in het Engels, dat scheelt maar de beelden hoeven natuurlijk geen tekst. Jammer dat de maker van de film de beelden zo snel afspeelt dat voor diegenen die het licht zelf zagen de sjeu er zo af is. En de mensen die dit (nog) niet met eigen ogen mochten zien denken misschien dat het zo normaal is. Dat het witte, lichtgroene en groene licht zo snel veranderd in de lucht. Conclusie: voor ons een slechte film. Jammer. De betovering van de langzaam bewegende lichtstrepen en de verandering van vorm en kleur is zo prachtig als het langzaam gaat.
Na een half uurtje staan we weer buiten en zoeken de camper op. Nog door het oude centrum want hier is de noordelijkst gelegen kathedraal ter wereld maar wat we heel graag willen zien is de Arctic kathedraal. Volgens de ‘priest’ van vanmorgen is die ook op de vorm van de rots van datzelfde eilandje gelijkend. Over een lange hoge brug die Tromsø met het vasteland verbindt komen we bij de kerk. Tegelijk met ons zijn drie bussen met Duitse toeristen losgelaten en die praten nogal luid (in de kerk). De kerk is wonderschoon maar goed fotograferen is niet mogelijk door al die mensen. Er zit een organiste te spelen voor het grote orgel maar ze wordt zo goed als overstemd door het geluid van de stemmen. Jammer het had zo mooi stil kunnen zijn. Het is dan inmiddels vijf uur en we beginnen naar een plek voor de nacht te verlangen. Kom….uit deze drukte weg en even later rijden we over de E8 naar het zuiden. Aan het Ramfjord ligt een leuke kleine camping maar die rijden we voorbij. ‘Onze’ plek moet even verderop liggen, maar als we daar aankomen is die bezet door bergen grint en een grote graafmachine. We keren om en gaan naar het campinkje. Lekker lang douchen (hou ik helemaal niet van, ik ben altijd zo klaar!), maar het kán hier wel en mijn Jos is daar wel van!
De zon breekt door en schijnt in het fjord. Lang blijven we wakker, kijken naar meeuwen, een tuureluur, eenden met pulletjes. Het is elf uur als de zon achter een berg verdwijnt.