20130625

20130625 dinsdag naar de Noordkaap 71°10'21"
Vroeg vertrekken want we willen een paar dingen ondernemen vandaag, dus zijn we om 8.30 uur al op weg bij een stralende zon en 20°.
We rijden dezelfde weg door de bergen terug en in Hammerfest zien we een enorm flatgebouw van een cruiseschip liggen. Het is langzaam aan het leegstromen, dus een paar duizend mensen zullen een paar uur deze kleine stad ‘overnemen’. Daar schrikken we wel een beetje van want dat schopt onze plannen van museum en galeriebezoek in de war. We gaan allereerst maar eens de camper wassen, dwz, Jos gaat de camper wassen in een ‘doehetzelfbox’. Zelf wordt hij er niet droger op maar hij heeft weer een goed gevoel over zijn huisje. Dat zag er inderdaad behoorlijk verwaarloosd uit.
Het is inmiddels ‘op’ met de zon en het is een beetje gaan regenen. De kustweg over het eiland, terug naar het vaste land leggen we dan ook in de regen af. Tot Skáidi, daar willen we koffiedrinken bij het cafeetje dat bij de brandstofpomp hoort. Er is net een grote toeristenbus aan het tanken en de toeristen maken gebruik van de toiletten die (ik moet ook!) erg vies en verwaarloosd zijn. Het restaurantje ziet er niet veel beter uit, overal ligt troep en alles staat schots en scheef. We besluiten maar door te rijden en een andere koffieplaats te zoeken en dan koffie van Nespresso te genieten.
Na de koffie zijn we snel bij Olderfjord en slaan daar links af, weg E69 op. Rechtsaf gaat de E6 door en daar zullen we morgen of overmorgen weer rijden. De weg slingert langs het Porsanger. Het eerste rendier is hier ook alweer gesignaleerd. Oppassen geblazen dus. Hele plateau’s met ‘pancake’rotsen. Allemaal plakjes van het mooiste leisteen. Stapels en stapels en kilometers na elkaar. We schieten lekker op, het is niet druk op deze weg waar geen of nauwelijks huizen aan te vinden zijn. Zilver- en mantelmeeuwen vechten om een plaatsje op de lekkerste rots. We komen langs ’t gehucht Repvåg waar zelfs een hotel is. Langzaam veranderd de omgeving in een maanlandschap. De bergen zijn laag en groen en de begroeiing minimaal.
Plotseling een rendier dat voor ons uitrent op de weg. Wat loopt dat mooi en soepel. En het springt ook nog prachtig over de vangrails.
Na een paar kleinere tunnels komt nu de echte beproeving. Een lel van een tunnel van 6870 meter. En ook nog 200 meter de diepte in, de Magarøyasundet onderdoor. We hebben geluk dat de tunnel vrij nieuw is maar ook weer niet ZO nieuw dat er tol moet worden betaald. Hij is goed verlicht en er rijden bar weinig mensen doorheen. Geen grote vrachtwagencombinaties die maken dat je érg graag, érg rechts gaat rijden. De tunnel naar Honningsvåg mag er trouwens met zijn 4440 meter ook best zijn. Maar dan zijn we ook bezig aan het laatste stukje voor de Noordkaap.
De Noordkaap? Ja, jullie horen het goed. Nadat we wekenlang (eigenlijk alle voorafgaande maanden al) hebben lopen roepen dat we NIET naar de Noordkaap zouden gaan, doen we het nou toch. Beetje invloed van Jac met zijn prachtige verhaal (hebben jullie dat in zijn commentaar gelezen?)en nadenken en praten met anderen. Tot gisteren dachten we nog dat we deze (commerciële) rit over zouden slaan en een andere kaap als vervanging zouden pakken. Het stond ons zo tegen om mee te doen aan deze overdreven verering van een plek die door duizenden en duizenden per jaar wordt bezocht alleen omdat dit het zgn noordelijkste plekje van Europa is.
Maar het IS wél het meest Noordelijke plekje waar wij, in ons leven zullen komen of ooit geweest zijn. Met ons dan die duizenden anderen. Ja, we moeten die toegang van ruim €60,-- betalen, hebben daar dan toiletten voor, een duur restaurant en een souvenirshop. Een schitterend uitzicht over de Barentszee is, bij goed weer ook wel erg aantrekkelijk. En het is mooi weer. De lucht is blauw, weliswaar met vegen en strepen (en dat voorspelt niet veel goeds) en ik hoor de koekoek roepen (Nettie!!) als we 17 kilometer voor de Kaap nog even gaan lunchen op een P aan de Tuffjorden. In de verte zien we het restaurant met de witte bol erop al liggen en door de verrekijker zie ik al rijen met campers staan. Kan dat over zo’n afstand? Ja, dat kan als je in ogenschouw neemt dat die 17 km over de weg is en wij rechtdoor kunnen kijken.
Om 13.45 uur zijn we bij de toegang van het enorme parkeerterrein van de kaap. 3 loketten en 1 is er open. Veel haast hebben ze daar niet want het duurt wel 5 minuten per auto voordat de volgende aan de beurt is. Maar dan mogen we door en kunnen een plaatsje (2e rij) zoeken en tussen de campers gaan staan. De zon schijnt en het waait flink. We gaan meteen de boel verkennen en foto’s nemen. Het restaurant waar Jac over vertelde is nu nog verlaten en in de souvenirshop is het ook niet druk. We lopen er wel even rond maar kopen niets. Beneden is een flinke bioscoopzaal die elk uur een film over de Noordkaap laat zien. Die gaan we zeker bekijken, later. Weer terug in de camper blijkt dat we over internet kunnen beschikken dus daar maken we even gebruik van. We doen een spelletje en Jos gaat eten koken. Na het eten gaan we nog wat rondlopen en een paar kaarten kopen die hier nog op de bus kunnen. Om 8 uur zitten we in de bios en zien een heel aardige film over de kaap en zijn bewoners. Als we weer buiten komen is de horizon bewolkt en een zachte wattendeken ligt onder ons. Net als in een vliegtuig kijken we over de wolken heen en achter ons is een donkere, dreigende lucht die snel naderbij komt. We zien het regenen in de verte. Terug in de camper duurt het niet lang of de eerste druppels vallen. Met die druppels komt er ook een flinke mist opzetten en we zien de campers aan de overkant nog nauwelijks staan. Dat beloofd niet veel goeds, straks om 24.00 uur als we zouden moeten zien dat de zon ECHT niet ondergaat.