20130624 Hammerfest

20130624 maandag naar Hammerfest op Kvaløya.
Het is 16° en de zon schijnt. Vol diesel, water en LPG gaan we op weg naar het laatste stuk Noorwegen. Links laten we het Altafjord, bij eb, liggen en snel nadat we op pad zijn is er een kleine Coöp. Die heeft niet alles wat we de komende dagen denken nodig te hebben maar voorlopig kunnen we vooruit. De E6 gaat een beetje de bergen door. We stijgen wat en dalen ook. De weg richting NO. 390 meter is het hoogste punt van vandaag. De eerste stop is tegenover een kleine ‘Samen’kapel. Een oude offerplaats. 20 kilometer weer een P en daar moet een hangbrug over de woest stromende rivier te zien zijn. Een voetgangershangbrug wel te verstaan. We zien hem liggen in de diepte, maar hebben weinig zin om het super steile berghellinkje af te dalen. Dat laten we aan jongelui over.
Bij Skáidi verlaten we voorlopig even de E6 en rijden via de 94 naar het westen. Hammerfest is ons doel. De op één na noordelijkste stad van de wereld maar de noordelijkste van Noorwegen. Althans als échte stad met stadsrechten (1789)! Hammerfest is in WO2 met de grond gelijk gemaakt (na evacuatie van de bevolking) Het heeft een natuurlijke haven en is de belangrijkste en snelgroeiendste stad van Noord-Noorwegen. Hier laat de zon zich van 21 november tot 23 januari helemaal niet zien, maar nu gaat de zon er van 14 mei tot 29 juli helemaal niet onder. In 1891 had Hammerfest als eerste stad in Europa electrisch licht.
Voorlopig rijden over een mooie weg en de bermen zijn uitbundig van gele, witte en paarse bloemen voorzien. Bij het Reppasfjord gekomen laten we deze aan onze rechterhand en rijden naar Kvalsund. Daar, aan de voet van het enige gebouwtje dat de WO2 ongeschonden overleefde, is ook een Coöp en die is iets groter dan de vorige. We vullen (bijna) alle benodigdheden aan en vinden zelfs sorbetijs!
Dan over de enorme hangbrug van 743 meter en aan de overzijde even naar rechts naar het water afbuigen om wat foto’s van het gevaarte te maken. De zon staat niet gunstig voor de foto’s dus gaan we snel weer verder. Door twee tunnels en verder lang de mooi slingerende kustweg tot Hammerfest. Onderweg veel rendieren op de weg. De geweien van de mannetjes groeien al flink. We laten het mooie moderne kerkje links liggen en gaan met een paar haarspelbochten naar boven om de stad vanaf een verheven standpunt te bekijken. Mooi is het en zonnig. De stad is modern en bruist van leven. Nog even naar het monument van de meridiaan die de plek aangeeft waar in 1844-1852 geleerden de juiste omtrek van de meridiaan en de aarde probeerden vast te stellen.
Dan trekken we dwars over het eiland op een hoogte van ongeveer 150 meter maar de noordoostzijde (Hammerfest ligt noordwest). Daar komen we in de mist terecht. Ook flauw…net nu we hier een mooie plek voor de nacht willen zoeken zitten we in een wolk. We vinden een mooie eenzame plek aan het water. Wandelschoenen aan en aan de wandel. Noorse truien aan want het is koud, met die mist. Maar wat gebeurt er? In 5 minuten tijd trekt de mist weg en kunnen wij zweten in de dikke Noorse truien. We volgen een kustpad en keren later over een berg terug. Daar lopen smalle paden overheen, rendieren? Ja hoor, die lopen hier ook rond en kijken nauwelijks op van mensen die in hun buurt komen.
Bijna terug, we zien de camper al, zien we een andere camper (D) op een P. Er zitten papieren op de ramen geplakt en daarop valt iets te lezen. Een mooie tekst over ouder worden en de dingen doen die je wil doen. En de route die Maria en Hans (hun namen staan eronder) in 3 maanden rijden. We gaan even kijken en lezen en Maria komt naar buiten. Ze vertelt dat het gisteren hier boordevol campers stond en dat er ook een zonnewende vuur was. Dat vuur was op de P waar wij nu staan en trok de kant van de campers, waar zij staan, op waardoor ze vergeven werden van de rook. We kletsen even lekker over reizen en vrij staan. Ze is nog nooit in Nederland geweest omdat je daar niet ‘vrij’ mag staan. Ach we laten dat maar zo. Komt ze toch lekker niet.
Als we bij de camper zijn mogen de warme truien gelukkig uit en genieten we nog even van het mooie weer. Rond 17.00 uur komt er een auto met een kar erachter aanrijden. Op de kar een 8tal van die smalle (zee)kano’s. Een man met lang krullend haar verkleed zich in een droogpak en zet een speciale hem op. Dan gaat hij nog meer pakken uit z’n auto halen en schoenen en zwemvesten. Er komen nog wat auto’s aangereden die bij hem in de buurt stoppen, maar ze kennen elkaar niet echt goed zo te merken. Dat blijkt als we de verrichtingen volgen van het passen en aantrekken van de pakken en schoenen. De kano’s gaan van de kar af en worden op het gras gelegd. Ze gaan ‘droog oefenen’. De man met het lange krullende haar geeft les aan drie jonge mensen die er duidelijk erg veel zin in hebben. Twee vrouwen (eentje is een kettingrookster) en een jonge man liggen even later in het water om het omslaan van de boot te bestuderen en te oefenen met het uit je boot zwemmen. Leuk om te zien hoe snel het gaat om de eerste beginselen te leren en toe te passen. Later gaan ze een tochtje in het havengebied maken en zijn we ze even 'kwijt'. Het gaat regenen en één van de mensen heeft zijn sporttas open laten staan. Jos pakt een plastic jas van de grond en legt die over de tas heen. Hij (natuurlijk een hij) heeft bij terugkomst niet eens in de gaten dat iemand iets ter bescherming over zijn tas heeft gelegd. Het gaat harder en harder regenen, het wordt een echte hoosbui waarbij het knusse ‘thuis’gevoel in onze grijze dame weer eens wordt aangescherpt.