20130623 camping weekend

20130623 camping weekend
Zoals al verteld hebben we besloten een dag langer te blijven dan strikt noodzakelijk, om het feest van de zonnewende mee te maken dat op zondagavond is. Zaterdag kan dus rustig gebruikt worden om de was te doen en overal eens een praatje te maken. Te internetten en alle achterstallige mail te beantwoorden. He, lekker we zijn weer bij! Verder zijn de weersomstandigheden niet echt geweldig, maar we kijken naar de schitterende wolkenluchten en de wisselingen van het tij. Dat gebeurt allemaal voor onze neus. Ik houd me dus bezig met de was en de sociale media en Jos doet wat klussen in de camper. Het is bijna vreemd om niet alles samen te doen, maar apart. Hoe snel went dat.
Het internetten moet in een gemeenschappelijke huiskamer gebeuren want we staan te ver van het Wifi-punt af om ontvangst in de camper te hebben. Die huiskamer is voor skypen minder geslaagd omdat er meer mensen gebruik maken van de kamer. Maar vrijdagavond zijn we alleen en lukt het wonderwel. Zaterdagavond zitten we buiten, voor de huiskamer op een bankje. Daar worden we helaas wel lek geprikt door de muggen. Toch gelukt om alle meiden (behalve Lune) te zien en te spreken.
Zondag laat het weer zich eerst van zijn goede kant zien en later op de middag gaat het regenen. Tegen de avond miezert het nog steeds maar er is al besloten om het feest binnen te houden en bij regen, het vuurtje stoken niet door te laten gaan. Wij wachten op een bus met mensen die ergens van buiten de camping komen om samen met de camping mensen en ons (als extra) het feest te vieren. Er heeft een papier op het raam van de receptie gehangen waarop de toeristen (in keurig Engels) ook uitgenodigd worden dit, typisch Noorse, feest mee te maken.
Als we om even voor zeven uur de bus aan zien komen vertrekken wij ook en oh jee….het is geen bus met toeristen maar een bus die een heel bejaardenhuis heeft opgehaald. Wij sluiten ons blijmoedig aan en we worden van harte welkom geheten door een mevrouw aan wier handenschudhand maar drie vingers zitten. Daar schrik je toch een beetje van maar dat laat je natuurlijk niet merken. Het ‘feest’ is in een rood houten gebouw waar, dat zie ik pas later, een groot wit kruis op staat. Er staat eten klaar (traditioneel Noors eten) en op de tafels liggen stapels boeken. Bijbels? Oh jeetje….waar zijn we nu toch terecht gekomen? Wij vinden een plaatsje, een beetje achteraan, zodat we de hele zaal kunnen overzien, lekkere luie stoelen en we zijn omgeven door Noren. Vriendelijke, Engels sprekende Noren. Geen van de andere campinggasten heeft gehoor gegeven aan het aanplakbiljet op het raam.
De dame die wat vingers tekort komt begint ons welkom te heten en zegt dat ze, helaas voor ons, in het Noors zal spreken. Natuurlijk vinden we dat niet erg. Wij weten toch niet wat er komen gaat en laten het over ons heen gaan. We beginnen met een lied uit die boeken die op tafel liggen. Geen Bijbel dus maar een liedboek voor de christelijke kerken in Noorwegen. Iemand begeleid op de piano en de noten staan bij de tekst zodat ik lekker mee kan galmen. En Jos doet zelfs ook z’n stinkende best.
Dan knopen de man en vrouw naast ons een gesprekje aan en ze zijn een beetje verlegen om dat in het Engels te doen. Op de vraag wat hij voor zijn beroep doet zegt hij: ik was de bejaarden en help ze met eten. Hij is dus één van de begeleiders van de groep mensen die aan lange tafels vol verwachting naar de juf kijkt die wat gaat zeggen. De man naast ons fluister dat ze nu het verhaal van Solvang (de naam van de camping) aan het vertellen is. Er wordt af en toe gelachen dus het zal ook wel grappig zijn. Na het verhaal (dat jaarlijks wordt verteld, zegt de man) worden er papieren rondgedeeld en gaan we weer zingen. Leuk! Ze zingen al veertig jaar dit lied. Jammer er staan geen noten bij maar het is toch een beetje te volgen en de melodie is simpel. Dan is er eten. We krijgen pap! Roompap hebben we begrepen. Daaroverheen kan je kristalsuiker doen en erbij doe je plakjes worst en gerookte ham. Laat dat nou toch heerlijk wezen, maar wel erg machtig. Als toetje een verrukkelijke wafel met jam en room. Gratis koffie en thee erbij. Erna gaat er een mandje rond met allerlei snoepjes in papiertjes. Iedereen pakt er keurig eentje.
Later worden er lootjes verkocht want er is een tombola voor het goede doel. We winnen niets maar steunen wel het goede doel (wat dat dan ook mag zijn)
Het is droog geworden buiten en er is besloten dat we toch een vuur gaan maken maar eerst gaat de priester nog iets zeggen. Iets stichtelijks nemen we aan maar we begrijpen het natuurlijk niet. Het is allemaal vrij informeel en de priester staat gewoon in z’n overhemdje en spijkerbroek zijn verhaal te houden. Nog eens zingen en dan gaan we naar buiten.
Daar heeft een échte brandweerman het vuur al aangestoken. Het is gemeen koud maar we blijven toch even kijken of er nog iets gebeurt. Dat is niet het geval en we taaien lekker af naar de warme camper. We kletsen nog wat na over deze bijzondere avond waarvan we niets begrepen en moeten wel lachen ook. Maar wat waren het aardige gastvrije mensen. Morgen weer verder met de reis….Dáár hebben we zin in.