zaterdag 6 juli 2013

20130706 naar Ruka
Daar zitten we dan, aan een grote skischans die in 2010 met steun van (oa) de EU is gebouwd. Het is een vreemd idee dat het hier in de winter vol leven zal zijn. Vanaf 29.11 is de bijzondere wereld van de wintersport weer actief. Het is dan totaal donker, de hele dag dus de grote lantarenpalen die langs de baan staan, zijn dan in gebruik. Wij staan hier nu in de stromende regen, de 2e bui vandaag. Het is maar een bui en die is kort en hevig. Vanmiddag reden we op de E65 en we hadden het net uitgebreid gehad over de saaiheid van de weg, zo tussen bomen, en bomen, en bomen door. Een soort doolhof, maar dan zonder dat je de weg zelf hoeft te zoeken. Alleen dat uitzicht! Dat is er gewoon niet. Net als wandelen in Engeland, tussen hoge wallen, is dit rijden in een groene haag. Het is slaapverwekkend. We houden veel van bomen, maar dit is wel wat veel van het goede. Ook als we naar een ‘panoramapicknickplaats’ rijden en er koffie gaan drinken is er niet meer te zien dan bomen en de lucht en de weg en muggen! Jos moet het toilet gebruiken, maar er is geen toilet en dus moet de natuur het ontgelden. Hij komt uit het bos terug met 3 muggenbulten op zijn billen en binnen gaat hij meteen met zijn billen bloot om mij de anti-jeukstift te laten gebruiken op zijn plekjes. Als je dat snel doet heb je niet of nauwelijks last van die beten.
We gaan de poolgrens over (66°.33’)om 14.00 uur.
De lucht geeft trouwens wel de weersgesteldheid aan. Prachtige cumullus wolken stapelen zich steeds meer op, totdat de onvermijdelijke uitbarsting volgt en die is zo heftig dat we langzaam, steeds langzamer moeten rijden en uiteindelijk een P opzoeken om de bui te laten uitrazen. Wat is het donker zeg! Ik doe de lampen aan maar dan blijkt dat ik mijn zonnebril nog op het hoofd heb….hahaha De temperatuur is nog steeds rond de 20°. Maar binnen is het 27° en we doen de airco aan.
Omdat de weg zo slaapverwekkend is ga ik iets anders doen en verdiep me in het Finse ‘wat en hoe’. Wat een moeilijke taal lijkt me dat. Het barst van de puntjes op de klinkers en de dubbele klinkers en medeklinkers maken het ongemakkelijk om het uit te spreken. Een plaatsje als Kaakuurivaara zou toch net zo makkelijk als Kakurivara geschreven kunnen worden, Je spreekt het gewoon zó uit. Enfin ik bemoei me er niet mee hoor.
Om even over enen gaan we op de picknickplaats (en tevens oorlogsherdenkingsplaats) lunchen. Hier op Mäntyvaara heeft het Russische leger op 20.12.1939 een verrassingsaanval uitgevoert op het Finse leger dat hier een kamp had. Het was - 20° en er lag 15 centimeter sneeuw en donker natuurlijk! ’s Middags om 2 uur begon de aanval en om 8 uur ’s avonds trokken de Russen zich terug. Aan beide zijden vielen heel veel doden. Dit hele gebied langs de grens met Rusland (waar we voorlopig langsrijden) heeft heel veel oorlogsmonumenten.
Even in het kort de geschiedenis ophalen: Zweden en Rusland hebben beiden altijd aanspraak gemaakt op Finland. Altijd is er in korte en langere oorlogen gevochten om Fins grondgebied. Begin 19e eeuw was Finland een ‘groothertogdom’ van Rusland en Helsinki werd de nieuwe hoofdstad. Aan het eind van de 19e eeuw werd de onderdrukking door Rusland steeds groter en moest Russisch de officiële taal worden. Toen Finland zich op 6 december 1917 eenzijdig onafhankelijk verklaarde leidden binnenlandse spanningen tot een bloedige burgeroorlog die, met behulp van de Duitsers werd gewonnen door de regeringstroepen. In 1919 ontstond: de republiek Finland.
Toen kwam de WOII. In 1939 sloten Hitler en Stalin een niet-aanvalsverdrag. Rusland viel in 1939 Finland binnen, en vooral in Karelië (waar wij nu rijden), was het een heksenketel gedurende de 3 maanden durende ‘winteroorlog’. Finse skipatrouilles wisten een groot deel van de aanvallen te weerstaan en Finland kon (mede daardoor) zijn zelfstandigheid behouden. En dan komt de zwarte bladzijde in de Finse geschiedenis: Finland koos voor nazi-Duitsland. De Duitse troepen konden dus ongehinderd aan de Noorse grens komen. Na deze ellendige oorlog waarbij de Russen in 1940 Kirkenes heroverden en de Duitse troepen zich moesten terugtrekken. Finland koos (onder druk) voor een verdrag met de Russen en waren gedwongen de Duitsers uit lapland te verdrijven. De tactiek van de verschroeide aarde zorgde ervoor dat de terugtrekkende Duitsers alles verwoesten wat zij tegenkwamen. 100.000 mensen werden naar Zuid Finland vervoerd. De vernietiging bleek volkomen zinloos omdat de Russen niet van plan waren erachteraan te komen. Slechts enkele afgelegen dorpjes, een handvol kerken en hutjes in de wildernis wisten aan deze verwoesting te ontkomen. Het grootste deel van noord Finland (lapland) moest na de oorlog geheel worden herbouwd, waaronder Rovaniemi die helemaal met de grond gelijk gemaakt was. Nu is Finland een sterke internationale natie die in 1995 lid werd van de EU en in 2000 de eerste vrouwelijke president kende. (Tarja Halonen)
Finland is nu nog een tweetalig land. De meesten hebben Fins als moedertaal maar Zweeds wordt op de Åland-eilanden gesproken en langs de Finse westkust. Maar beiden hebben Engels als bij-taal en daar hebben de toeristen weer baat bij.
Nou na deze ‘les’ kan ik alleen nog maar zeggen dat we dus bij die skischans staan en wel op 343m hoogte. Het waait en dat is een voordeel. We kunnen naar buiten want de muggen waaien weg. Af en toe komt er een rendier langs (met rode halsband) maar ze draaien niet eens hun kop om als we ze vriendelijk toespreken. Ze spreken geen Nederlands of hebben van hun baas gehoord dat ze niet met ‘vreemden’ mogen praten.