13 juni donderdag

20130613 naar Strengelvåg.
Kwam er toch nog een auto naar ‘ons’ plekje. Vier jonge mensen erin. Er had er vast eentje gezegd dat hij een mooi stil plekje wist. Jammer, bezet! Ze moeten lachen en draaien om.
Vanmorgen stralende zon. Het lijkt lekker buiten maar het is maar 7°. Maar na een uurtje, als de zon wat hoger staat is het al 14°. We verlaten met weemoed dit leuke plekje. Terug via dezelfde weg en dan richting Straumen om er wat boodschappen te doen. We zien zowaar wat lage lupines in de berm. In Zuid Noorwegen zijn de wegen bijna overwoekerd van dit spul. Dat staat heel kleurrijk maar het schijnt een probleem te zijn dat het zich zo snel uitbreidt.
We gaan een paar uitstapjes maken naar de noordkant van wat uitlopers, schiereilanden. Eerst is Hovden het doel. Via Nykvåg waar we even stoppen en als we de deur opendoen begroet worden door het typische gekrijs van meeuwen. Achter ons zijn de lage rotsen bezaaid met broedende meeuwen. Snel de telelens er weer op en wat vastgelegd.
In Hovden is de grote P al helemaal vol. We dachten hier misschien te blijven omdat het verschijnsel van de niet ondergaande zon hier heel goed te volgen is. Maar we keren en gaan dezelfde weg weer terug. Nu de ‘oude’ 820’ weer op in tegengestelde richting. Bij de tunnel gaan we eerst lunchen. Aan een picknicktafel in de zon en uit de wind. Dan de tunnel weer door en nog een eind doorgereden tot de afslag naar Stø. De eerste 8 km gaan door een dal en komt dan uit op het Steinlandsfjord. Deze weg, de 821 loopt tot Myre en dan gaan we eerst een gravelweg in om naar Nyksund te rijden. De weg is landschappelijk mooi maar erg hobbelig en smal. Als we aankomen op de plek die we uitzochten is de P vol. Alweer. En dat met zo weinig toeristen hier. Dan de 11 kilometer maar weer terug. We zien een mooie P maar daar staat een bord bij: verboden te kamperen. Doorrijden dan maar weer. We gaan nu richting Stø, waar ook verschillende P’s moeten zijn maar allemaal klein. En aangezien Stø een geliefde plek is om een walvissafari te boeken (die wij niet willen doen), vrezen we het ergste.
We gaan dan, net als gisteren, van de Womoleidraad afwijken en nemen op de T kruising bij Strengelvåg, niet de weg naar links (Stø) maar de weg naar het zuiden naar Gisløy. Alsfalt weg en helemaal vlak. Het landsschap is kaal en winderig, maar dat stel je je ook voor als je boven de poolcirkel bent. We vinden een heerlijk plek vlak bij een grote kei. Voor de rest is er niets dan dorheid en in de verte het Grunnfjord en de bergen. We kunnen lekker in de zon en uit de wind voor de camper zitten. Breien en puzzelen. En slapen. We vallen alletwee in slaap. Haha en dat terwijl we al zoveel slapen.
Als we uiteindelijk naar binnen verkassen zijn we wel koud geworden. De wind is toch wel koud, ook al zitten we in de luwte. Maar na het eten zijn we weer warm geworden en gaan even wandelen. (oh, het is al 11.30 uur!) dat heb je zomaar niet in de gaten. De zon blijft maar boven de horizon en geeft een gouden glans aan de bergen rondom ons en aan de wolken die daar weer als een krans omheen liggen. Één wolk was zeker moe en heeft zich als een stukje watten over een berg heen gelegd. Als we weer terug zijn en nog een spelletje gaan doen zien we uit de lange schaduw die de zon op de grond maakt, een prachtige goudplevier stappen. Hij stapt in de zon rond en laat zijn gouden lijfje door ons bewonderen. Doodstil blijven we nog even kijken totdat hij weer wegvliegt en wij de camper gaan verduisteren. Er moet toch óók geslapen worden.